Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ


Ο Σύλλογος Ιδιοκτητών Ιδιωτικών Σχολείων, με μία επιστολή-μνημείο γλωσσικής αφασίας προς την Διαμαντοπούλου, ζητάει να απελευθερωθούν οι απολύσεις των εκπαιδευτικών, για να μην τολμάμε να απεργούμε, υποστηρίζοντας ότι οι κινητοποιήσεις μας κλιμακώνονται για να κλείσουν τα σχολεία και να προσληφθούμε στο Δημόσιο. Ελληνική επιχειρηματικότης. Περικόπτουν, παρά τις περί αντιθέτου οδηγίες των Υπουργείων Εργασίας και Παιδείας, τις αποδοχές μας και θεωρούν αδιανόητο να απεργήσουμε. 
Μέσα σε μία μίζερη λογική, μικροαστού σε επίσκεψη με φοντάν της δεκαετίας του '60, ταυτίζουν τα πάντα με την προοπτική του "διορισμού". Σε μία εποχή που οι διορισμοί μηδενίζονται, αυτοί σκούζουν για υστερόβουλες απεργίες, που θα μας διασφαλίσουν μια δημόσια θέση μετά από 10 χρόνια, αν υπάρχει βέβαια μέχρι τότε δημόσιο σχολείο.
Η περίπτωση να απεργούμε επειδή δε θέλουμε να σερνόμαστε σαν σκουλήκια, για να εξασφαλίσουμε τη ζωούλα μας με ό,τι έχουν διάθεση να μας ελεήσουν, δεν τους περνάει, βέβαια, από το μυαλό.

UPDATE: Προς άρση παρεξηγήσεων, στην κατηγορία των σκουληκιών περιλαμβάνω και τον εαυτό μου, στο βαθμό που οι δέκα μέρες απεργίας που συμπλήρωσα τους τελευταίους μήνες είναι πολύ λίγες μπροστά στο μέγεθος της πρόκλησης που έχω δεχθεί ως εργαζόμενος. Ο φόβος για όλους είναι φόβος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου