Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

NOYΣ



Οργίζονται κάποιοι άπειροι στα κόλπα των αστών, επειδή βλέπουν τη ζωή τους να καταστρέφεται και ταυτόχρονα ακούνε τον Άδωνη, τσαμπουκαλεμένο, να τους λέει ότι είναι τυχεροί που έχουν τον Αντώνη πρωθυπουργό και τον ίδιο υπουργό.

Καλό πράγμα η οργή, αρκεί να συνοδεύεται από τη γνώση. Δε φταίει ο Άδωνης για όσα παθαίνουν. Τι να φταίει, τι να φταίει; Αδωνάκο, πόσο άδικα σε μισούν.

Δεν είμαι εγώ σπορά της Τύχης
ο πλαστουργός της νιας ζωής
Εγώ είμαι τέκνο της ανάγκης
κι ώριμο τέκνο της Οργής.

Εγώ του καραβιού γοργόνα
στ’ ορθόπλωρο καράβι μπρος.
Απάνω μου σπάνε φορτούνες
κι άγριος ενάντιά μου καιρός.

Ένας δεν είμαι, μα χιλιάδες!
Όχι μονάχα οι ζωντανοί
κι οι πεθαμένοι μ’ ακλουθάνε
σε μια αράδα σκοτεινή.

Δεν δίνω λέξεις παρηγόρια
δίνω μαχαίρι σ’ ολουνούς
καθώς το μπήγω μες το χώμα
γίνεται φως, γίνεται νους.


Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ



Είναι προφανές ότι οι εργασιακές συνθήκες στην Ευρώπη, με ατμομηχανή το λίκνο του ευρωπολιτισμού, οδεύουν με επιταχυνόμενους ρυθμούς, πλέον, στη δεκαετία του '60 (αρχές) και από κει βλέπουμε (για το πού θα σταματήσει το ταξίδι στο παρελθόν). Εν ολίγοις, ο μέσος Ευρωπαίος γύρω στα 2020 θα έχει βιοτικό επίπεδο χειρότερο από αυτό του σοβιετικού πολίτη στα 1968.

Εννοείται ότι αυτή η διαπίστωση προσκρούει στην Κοινή Λογική του Σταύρου, του Πάσχου, της Σώτης, του Άδωνη και των άλλων παιδιών. Πέρα από το ότι οι περισσότεροι εξ αυτών δεν εμπίπτουν στον μέσο όρο, αξιολογούν το επίπεδο ζωής με τη δυνατότητα να γράφεις μαλακίες στο φέισμπουκ (με δωρεάν γουάι φάι, μάλιστα), να επικρίνεις ελεύθερα και γενικά το σύστημα (όχι, βέβαια, επί συγκεκριμένου, διότι σε περιμένει αγωγάρα να δεις τον Βολταίρο φαντάρο), να ορίζεις την πολιτική ελευθερία σε συνάρτηση με την περίφημη πλειοψηφία, τη δημοκρατική πεμπτουσία.

Τι εστί πλειοψηφία στην αστική δημοκρατία; Ένα συγκυριακό μέτρημα του φόβου και της μιζέριας των υποκείμενων στην καπιταλιστική εκμετάλλευση ή έκφραση της Γενικής Βούλησης, όπως την είχε ονομάσει ο Ρουσσό; Ζούμε στην εποχή που η πλειοψηφία διαμορφώνεται από πολίτες που έχουν υπερβεί το στάδιο της ανάγκης ή από ευθυνόφοβους που θέλουν να τους εκμεταλλευτούν εν ασφαλεία και τυχοδιώκτες που ψάχνουν θύματα; 


Τι είναι η Δημοκρατία; Ο Διαφωτισμός την όρισε σε πολιτικό επίπεδο. Ο μαρξισμός όρισε το πολιτικό σε σχέση με τις παραγωγικές σχέσεις. Είμαστε Διαφωτιστές και ως γνωστόν ο μαρξισμός είναι το πιο έξυπνο και ώριμο παιδί του Διαφωτισμού. Παλεύουμε για να κερδίσουμε την πλειοψηφία. Την πλειοψηφία της Επανάστασης. Ποτέ δεν είναι ο τελευταίος ο τελευταίος χορός.



Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

ΑΣ ΤΟ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ


 - Γιάννο, θα ρισκάρεις μαζί μου;
- Τι κουφάλα που είσαι, ρε μπαγάσα.

Ζούμε σ' έναν κόσμο καπιταλιστικό. Από μόνο του αυτό είναι πρόβλημα. Ζωώδης ανταγωνισμός, υποκρισία, εκμετάλλευση, γελοίος εγωκεντρισμός, Ροκφέλερ, βιομήχανοι του Ρουρ, Γκάζπρομ, BP, Ντόιτσε Μπανκ, πόλεμοι, Μπόνο, Μέρκελ, Πούτιν, Χίτλερ, Ομπάμα, Γκρινπίς, Φρίντμαν, Μπιμπισί, Διεθνής Αμνηστία, Πινοσέτ, Χάγιεκ.

Στην ελληνική υποπερίπτωση τα πράγματα διαφοροποιούνται προς το πιο χαριτωμένο: Μπόμπολας, Μελισσανίδης, Σταύρος (Θεοδωράκης και Ψυχάρης), Μέγαρο Μουσικής, Κολλέγιο Αθηνών, Σώτη, Κασιδιάρης, Νταλάρας, Νίκος Δήμου, Σύλλογος Ελπίδα, Λέσχη Αθηνών, Μάικ Φασολάκης, λόμπι Λονδίνου, Όλγα Βαν Κλιφ, Σαββόπουλος.

Πολλά έχουν δει τα μάτια μας και πολλά θα δουν ακόμα. Αν, όμως, δω και το Ποτάμι να εκλέγει ευρωβουλευτές, θα δω τον Μαρξ φαντάρο. Αν, πάντως,ο μη γένοιτο, συμβεί, ας είναι τουλάχιστον ο Νίκος Δήμου. Να παρκάρει το βυτιοφόρο του στη Βρυξέλλα, ν' αρχίσει η εκκένωσις. Ήλθεν η ώρα μας.

Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ

Η φιλόξενη στέγη του Φρι Θίνκινγκ Ζον είχε γίνει, για άλλη μια βραδιά, μια όαση δημοκρατίας μέσα στον παραλογισμό της εισέτι κυρίαρχης αριστερής κουλτούρας. Εκεί, ψηλά στη Σκουφά, τα χαρούμενα (υστερικά τα λένε κάποιοι σταλινικοί) τιτιβίσματα της Σώτης μπερδεύονταν με το μειλίχιο, ολύμπιο θαρρείς, μίλημα του Σιακαντάρη, κάνοντας τον κόσμο λίγο πιο βέβαιο για το μεθαύριο.

- Το αύριο είναι ξεγραμμένο. Η δημιουργική καταστροφή είναι αναγκαία. Τέτοιο μπουρδέλο σοβιετικό που είμαστε, μόνο με γενικές εκκαθαρίσεις, μεταρρυθμίσεις, για να μην παρεξηγηθώ, μπορούμε να το φέρουμε σε γραμμή ζωής ευρωπαϊκή, βορειοαμερικάνικη, αυστραλιανή, κάτι που να το πεις ανθρώπινο, διαφωτιστικό να 'ναι κι ό,τι να 'ναι, κοντολογίς.
- Σώτη, είσαι φωτιά και λάβρα. Μη συγχύζεσαι, όμως. Τα βάσανα αυτού του τόπου τελειώνουν. Μαζί με την ανάπτυξη θα βγάλουμε άλλους δέκα τόμους αποδόμησης του Στάλιν, του Ζαχαριάδη και του κνίτη που πουλάει Ριζοσπάστη, για να βρει γκόμενα, και όλα θα γίνουν φιλελεύθερα, κοινώς λογικά, ειρηνικά και ανεπαίσθητα.

Η ασημένια, τι ασημένια, δηλαδή, η κάτασπρη κεφαλή του Σιακαντάρη ήτανε σετάκι με την ασπροβαμμένη χαίτη της Σώτης. Αν ήταν εκεί και ο φημισμένος για την λευκή κουρούπα του Τάκης Θεοδωρόπουλος, θα είχαμε τα πνευματικά Ιμαλάια, μια οροσειρά πνεύματος και σοφίας. Δεν ήταν, όμως. Μια ύπουλη ίωση τον είχε κρατήσει στο σπίτι, μακριά από τη φλογερή φιλελεύθερη, σχεδόν σοσιαλδημοκρατική, σύναξη.

"Γιατί μαζευτήκαμε πάλι εδώ πέρα;" ακούστηκε από το βάθος η βαριεστημένη και ελαφρώς ζοχαδιασμένη φωνή του Πέτρου Τατσόπουλου. Ένας γνωστός από τη φεϊσμπουκική και ιντερνετική, εν γένει, δραστηριότητά του δικηγόρος πήρε την πρωτοβουλία να του εξηγήσει.

- Πέτρο, δεν τα είπαμε αυτά στο τηλέφωνο, καθότι οι επικοινωνίες παρακολουθούνται από την NSA, αυτόν το μηχανισμό που κυνηγάει τον Σνόουντεν και τον έστειλε πεσκέσι στον ολοκληρωτιστή Πούτιν.

"Τι μαλάκας, θεέ μου!", μονολόγησε, χωρίς να ακουστεί ο συγκρουσιακός κεντροαριστερός Πέτρος, κοιτάζοντας απεγνωσμένος τον νεαρό δικηγόρο που είχε μπλέξει τον Πούτιν με τον Στάλιν και τις πούτσες με τις βούρτσες.

Ενώ ήταν έτοιμος να τον αρχίσει στα μπινελίκια, η φωνή του Σταύρου Θεοδωράκη ακούστηκε από τη μικρή μικροφωνική εγκατάσταση του βιβλιοπωλείου.

- Φίλοι μου, είμαι σήμερα εδώ για να σας πω δυο λόγια.

Ακολούθησε παύση, παυσάρα, δηλαδή, ενός λεπτού, τουλάχιστον.

-  Όλα καλά;

Όταν ακούστηκε κι αυτό, έγινε της πουτάνας. Ο σοσιαλφιλελεύθερος χώρος είχε γίνει μαλλιά κουβάρια. Οι μισοί ωρύονταν γιατί είχαν κληθεί σε μια στημένη κομματική φιέστα του Ποταμιού, ενώ οι άλλοι μισοί τόνιζαν ότι ο Σταύρος ήταν φίλος τους και τους είχε καλέσει σε εκπομπές με νούμερα διψήφια, του είχαν υποχρέωση και τέτοια.

Μέσα στο γενικό χαμό, ο Αύγουστος Κορτώ βρέθηκε δίπλα στον Σταύρο.
- Αύγουστε, είσαι μαζί μου.
- Πάντα σε εκτιμούσα, Σταύρο. Έχεις κοφτερή πένα και γαμώ τα εστιατόρια, αλλά...

Αυτό το "αλλά" δεν ακούστηκε. Μια τρομερή έκρηξη σάρωσε την αίθουσα με το ωστικό της κύμα. Μια κραυγή έσκισε τον αέρα: "Εξερράγη το βιβλίο του Κουφοντίνα από το απέναντι βιβλιοπωλείο".

Ο τρόμος είχε επανέλθει.

"Πάνω που θα βγαίναμε στις αγορές", ακούστηκε η φωνή του Νίκου Δήμου.

Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΦΤΕΡΝΑ




"It seemed monstrous, impossible, that our whole society was based upon blood".

Έχετε διαβάσει τη "Σιδερένια Φτέρνα"; Είναι το σοσιαλφουτουριστικό μυθιστόρημα του μεγάλου Τζακ Λόντον που παραδίδει μαθήματα εκλαϊκευμένου μαρξισμού, αποκαλύπτοντας τι κουμάσια είναι οι διαχειριστές του καπιταλισμού, καθώς αυτός οδεύει στην απόλυτη συνένωση, τον υπερ-ιμπεριαλισμό που έλεγε και ο Λένιν. 
Ο Λόντον είχε γράψει τη Φτέρνα καμιά δεκαριά χρόνια πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση και αρκετές δεκαετίες πριν τα σταλινικά "εγκλήματα". Ως εκ τούτου, όποιος διαβάζει σήμερα αυτό το αριστούργημα κουνάει συγκαταβατικά το κεφάλι του, έχοντας προ πολλού πιστέψει ότι η Ιστορία τελείωσε, η Μαύρη Βίβλος (του κομμουνισμού) μας είπε την αλήθεια και ότι από δω και πέρα ο πολιτικός ακτιβισμός περιορίζεται στο να πηγαίνουμε βόλτες στη Νέα Υόρκη, για να γίνουμε κι εμείς κάποτε αθρώποι, μιμούμενοι τους Μανχατανιώτες.

Ποτέ στην ανθρώπινη Ιστορία, από τη Μεταρρύθμιση μέχρι σήμερα, δεν είχε κυριαρχήσει μία τόσο ολοκληρωτική πολιτική σκέψη. Για την ακρίβεια, έχει ακυρωθεί η πολιτική σκέψη. Ό,τι βλέπουμε ξεκάθαρα γύρω μας, τη βαρβαρότητα, την κτηνωδία, το προαναγγελθέν τέλος, το έχουμε πλέον αποδεχθεί. Η Σοβιετική Ένωση απέτυχε. Η Σοβιετική Ένωση ήταν ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Η Σοβιετική Ένωση ήταν χειρότερη από τους χειρότερους καπιταλιστές. Και στο Κατίν έγιναν σφαγές, γιατί να μη βομβαρδίσουμε το Αφγανιστάν, για να διώξουμε τους Ταλιμπάν;

Όλες αυτές τις ηλιθιότηττες τις αναπαράγουν και άνθρωποι που κάποτε πέρασαν από το μαρξισμό, ακόμη και από το κομμουνιστικό κίνημα. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παραδεχθούν είτε ότι είναι ηλίθιοι και παραπλανήθηκαν είτε ότι είναι ελαφρόμυαλοι καιροσκόποι που πάνε όπου έχει πλάκα, γκόμενες, γκόμενους, ταξίδια και χρήμα. 

Στο μυθιστόρημα του Λόντον ένας ειλικρινής επίσκοπος δεν πιστεύει στη σοσιαλιστική επανάσταση. Είναι ένα ειλικρινής χριστιανός. Τον κλείνουν στο τέλος στο άσυλο, όταν παραιτείται από όλα όσα είχε και καταγγέλλει  τα καθίκια που κάνουν φιλανθρωπίες, ρουφώντας το αίμα αυτών που ελεούν. Σήμερα δε χρειάζεται να κλείνουν τέτοιους ανθρώπους σε άσυλο. Με τη βοήθεια των αριστερών ο κόσμος έχει γίνει ένα μεσαιωνικό άσυλο. 

Ιt's time for our medication.