Τρίτη 29 Μαΐου 2012

ΜΗΤΕΡΑ ΑΝΓΚΕΛΑ


Σύμφωνα με τη νεοφιλελεύθερη λογική, η βοήθεια προς τα αδύναμα οικονομικά στρώματα δεν πρέπει να είναι προϊόν συμβιβασμού, στο πλαίσιο της ταξικής αντιπαράθεσης, ούτε βέβαια πρέπει να είναι θεσμοθετημένο ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος. Αντιθέτως, η αρωγή προς τους αναξιοπαθούντες φτωχομπινέδες πρέπει να είναι περίπου εθελοντική, στο πλαίσιο μίας ευημερούσας και φιλάνθρωπης κοινωνίας των πολιτών. Όποιος πιστεύει αυτές τις μαλακίες, παραδέχομαι ότι πρέπει να ψηφίσει ΝΔ. Η φάτσα του Σαμαρά θα μπορούσε να κάνει και την Μέρκελ να φερθεί στη χώρα μας όπως η Μητέρα Τερέζα.

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

ΕΥΡΩΑΡΙΣΤΕΡΟΙ

Επική γελοιογραφία του Χρήστου Παπανίκου

Συμβουλή προς ευρωπαϊστές αριστερούς που την πέφτουν καθημερινά στον Αλέξη, χαρακτηρίζοντάς τον ως επικίνδυνο μαξιμαλιστή ή τρελαμένο εθνικιστή. Προσωπικά τον θεωρώ συμβιβασμένο σοσιαλδημοκράτη, αν όμως αγαπητοί δημοκράτες, θέλετε να συνεχίσετε να είστε ευρωπαίοι που δε θα απομονωθείτε στη μιζέρια της νότιας βαλκανικής, όπως φοβάστε ότι θα συμβεί, πρέπει να κατανοήσετε ότι είμαστε σε οριακό σημείο για τις ισορροπίες στην Ε.Ε. και ο καθένας είναι στη λογική ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι εμείς θα σωθούμε, αν κάνουμε όσα μας υπαγορεύουν οι υπόλοιποι ναυαγοί;

Βλέποντας τις αυριανές δημοσκοπήσεις, με τη ΝΔ να προηγείται, αναρωτιέμαι πώς νοιώθουν όλοι αυτοί οι "αριστεροί", προοδευτικοί, αντιρατσιστές φιλελεύθεροι μπροστά στην προοπτική μιας νεοδημοκρατικής κυβέρνησης με τη στήριξη του ΚΟΔΗΣΟ και του έλληνος Νταλέμα. Είναι τόσο βέβαιοι για την ευρωπροοπτική και, κυρίως, για το ποιόν της ευρωπαϊκής Ελλάδας με την κυβερνητική πλειοψηφία να στηρίζεται στον Αδώνιδα Γεωργιάδη και τον Αθανάσιο Πλεύρη;

Τα 'χε πει και ο Καβάφης, αλλά δεν τον ακούτε, μόνο τον διαβάζετε.


Η Σατραπεία

Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ' επιτυχία να σε αρνείται·
να σ' εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις
(η μέρα που αφέθηκες κ' ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πιαίνεις στον μονάρχην Αρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες, και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι' άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ' ανεκτίμητα Εύγε·
την Αγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Αυτά πού θα στα δώσει ο Αρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρείς στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

ΚΥΡΙΑΚΗ, 17 ΙΟΥΝΙΟΥ, 11 μ.μ.


- Δώσαμε έναν δύσκολο αγώνα και ηττηθήκαμε με ψηλά το κεφάλι. Δίνω το λόγο στη διάδοχό μου. Κυρία Μπακογιάννη, παρακαλώ.
- Ευχαριστώ, κύριε Σαμαρά. Πριν ξεκινήσω την πορεία αναγέννησης της χώρας και του κόμματος θα σας επισκεφθώ στην σκήτη σας,  στην έρημο Καλαχάρι.

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ

Η εμμονή κάποιων με τη συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας μέσα από τα καταιγιστικά πυρά των εξοντωτικών μέτρων λιτότητας είναι πλέον απλά διακεδαστική. Μια υπόσχονται, μια φοβερίζουν και τελικά μας κάνουν απλά να γελάμε, χάνοντας και τα τελευταία ίχνη σοβαρότητας που είχαν κάποτε, όταν μέσα από τα εμβριθή άρθρα τους διακωμωδούσαν όσους αμφισβητούσαν τον αυτόματο πιλότο του Μάαστριχτ. Από εκείνες τις μέρες τους έχει μείνει, βέβαια, το ύφος της αυθεντίας, το οποίο όμως εμπλουτίστηκε με εσχατολογικές αναφορές για το τέλος του Έθνους, σε περίπτωση που δεν κάνουμε ό,τι μας λένε.

Τι μας λένε λοιπόν και κυρίως σε ποιους τα λένε; Δημοσιονομική εξυγίανση είναι, υποτίθεται, ο στόχος. Μάλιστα. Τι θα έπρεπε, λοιπόν να κάνουν όσοι το ζητάνε και κυρίως το εγχώριο πολιτικό προσωπικό που καλείται να την εφαρμόσει; Να καταφέρουν, προφανώς, καίριο πλήγμα στην εξωφρενική φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή που έχει κάνει διάσημη τη χώρα μας στο εξωτερικό. Τι κάνουν γι' αυτό; ΤΙΠΟΤΑ. Απλά, οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι που έθρεψαν κώλους και αυγάτισαν καταθέσεις πάνω στο μαύρο χρήμα, μας κουνάνε και από πάνω το δάχτυλο περί θυσιών και δεσμεύσεων.

Από την άλλη, βέβαια, δε νομίζω ότι χαλάει κανέναν ευρωπαίο παράγοντα αυτή η στάση, καθώς και από την πλευρά τους ο κύριος, ίσως και ο μοναδικός, στόχος είναι να εφαρμοστεί πανευρωπαϊκά ένα άγριο νεοφιλελεύθερο μοντέλο, που θα έκανε ακόμη και την Θάτσερ να κοκκινίζει αιδημόνως. Αυτή είναι η αλήθεια. Όλα τ' άλλα είναι για να συνεχίζει να μας αποδεικνύει ο κύριος Νίκος Δήμου και ο κύριος Τζήμερος ότι οι διαφημιστές έχουν φαντασία. Αγαπώ τους διαφημιστές.

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

TO TEIXOΣ

Βάλε, αγόρι μου, τα χεράκια σου όπως οι συμπαίκτες. Αυτός ο Τσίπρας έχει σουτ φαρμάκι.

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

ΠΡΟΣ ΑΓΝΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΪΣΤΑΣ


Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το εύρος του μετώπου υπέρ της παραμονής ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ στο ευρώ.
Από τις βουνοκορφές του Γράμμου, από εκεί που σώθηκε η ελληνική Μακεδονία μας, έρχεται ο Πανίκας Ψωμιάδης. Ως γωστόν, ο συμπαθής επί τιμή Νομάρχης-Περιφερειάρχης είναι βασικός κρίκος στην αλυσίδα των προϋποθέσεων για εκσυγχρονισμό και εξυγίανση της διοίκησης.
Από την απόρριψη του εθνικισμού και τα οδοφράγματα κατά της λεπενικής αντίληψης για την Ευρώπη έρχεται ο Μάκης Βορίδης.
Από την αγκαλιά της μουσουργού Ευγενίας έρχεται ο Άδωνις της καρδιάς μας, με την ανεκτίμητη συνεισφορά του στην ανάδειξη του αρχαιοελληνικού πυλώνα της Ε.Ε.
Από το μαχόμενο επιχειρείν, με ουσιαστικό λόγο για το μεταναστευτικό και τα εργασιακά, ξεμυτίζει στην οθόνη του πισί μας ο Τζήμερος, για να δημιουργήσει χωρίς τους ενοχλητικούς συνδικαλιστές και με 5 ευρώ την ημέρα (ή μήπως το μήνα;) για τους μετανάστες.
Ακόμη και ο Χρήστος Γιανναράς, με σημαία τη νεοορθόδοξη ευρωπαϊκότητά μας, καλεί τον έλληνα Πούτιν να μας αναλάβει, αλλά και τον Έλληνα γενικώς να μην κάνει καμιά μαλακία και κοπούν οι συντάξεις, μεταξύ άλλων.

Όταν προσπαθείς να πείσεις κάποιον να ακολουθήσει μία ομολογημένα καταστροφική πολιτική στο όνομα της μελλοντικής σωτηρίας, που τίποτα δεν την προσδιορίζει λογικά και χρονικά, θα γίνεις καρικατούρα του ορθολογικού, εμποτισμένου από το πνεύμα του Διαφωτισμού εαυτού σου. Το είχε πει (κάπως διαφορετικά) ο Τσώρτσιλ: "Είχατε να διαλέξετε ανάμεσα στην έντιμη σχέση με την Ευρώπη και την έξοδο από την Ευρώπη. Διαλέξατε την ανέντιμη σχέση, θα έχετε την έξοδο".


Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

ΔΗΜΑΡΟΥΛΑ ΜΙΑ ΣΤΑΛΙΑ, ΔΥΟ ΕΠΙ ΤΡΙΑ

Αν δεν κάνω λάθος, η βασική παράμετρος που δεν επέτρεψε τη συγκρότηση κυβέρνησης με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι οι άλλοι δύο (τη ΔΗΜΑΡ την προσγράφω σ' αυτούς) δεν αποδέχτηκαν την εκ των προτέρων απόρριψη βασικών μέτρων που προβλέπονται από το Μνημόνιο ΙΙ. Για την ακρίβεια απέφυγαν να τοποθετηθούν καλυπτόμενοι πίσω από τη γνωστή καραμέλα: "Μέτρο των πάντων η παραμονή στο ευρώ".

Μα όταν ξεβρακώνεσαι πριν αρχίσει η διαπραγμάτευση, για ποια διαπραγμάτευση και για ποια απαγκίστρωση (εδώ γελάνε) μιλάμε; Και πώς κατηγορείς ως πολιτικό απατεώνα τον Τσίπρα, Φώτη μου, επειδή εμμένει στη θέση που είχε περί καταγγελίας του μνημονίου προεκλογικά; Ποιος είναι ο καραγκιόζης και ο απατεώνας, όταν, αντίθετα, εσύ λες ότι θέλεις να συμμετάσχεις στην κυβέρνηση, αλλά θέλεις και τον Τσίπρα, γιατί φοβάσαι μόνος σου εσύ, ο αριστερός, μέσα στο δεξιό σκοτάδι;

Η πρόταση και η πολιτική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ μπάζει από χίλιες πλευρές και βρομάει οπορτουνισμό. Αντί να τραβήξει τις μάζες προς τα μπρος, καλλιεργεί τις αυταπάτες για τη μάχη που πρέπει να δοθεί μέσα στην ΕΕ. Πώς τον αντιπολιτεύονται όμως τα πρώην μέλη και στελέχη του; Με ό,τι πιο σκοταδιστικό και δεξιό υπάρχει. Πασπαλισμένο με την καραμάνλειο ζαχαρόσκονη "Ανήκομεν εις την Δύσιν", κρυμμένο πίσω από παπαρολογίες περί ευρωπαϊκών αξιών που δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε (άσχετο, αν η ΕΕ τις έχει διαολοστείλει προ πολλού), όλο το βαρύ πυροβολικό της ΔΗΜΑΡ ρίχνει καθημερινά οβίδες απίστευτης αμετροέπειας. Πίσω απ' όλα αυτά τα παχιά λόγια, σαν Κατίνες της γειτονιάς επισείουν το φάσμα της πείνας των παιδιών μας, του στερέματος των ΑΤΜ, της εξαθλίωσής μας εν γένει, "αν δε βάλουμε μυαλό".

Αν ο Παπούλιας συνέχιζε να παίζει τις κουμπάρες με ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ κάνα δυο μέρες ακόμη, μπορεί και να ανακράζατε "Ένας Κωνσταντίνος Καραμανλής μας χρειάζεται". Να θυμάστε όμως ότι και ο Χρήστος Γιανναράς είχε πει ότι "Ένας Πούτιν μας χρειάζεται", ενώ από πολλούς κρυφούς και φανερούς φασίστες ακούγεται ότι "Ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται".  Συνέλθετε. Έχετε πρόταση; (Ξανα)καταθέστε την κι αφήστε το λαό να την επανακρίνει. Όλα τ' άλλα απλά σας κάνουν γραφικούς κολαούζους του θνήσκοντος(;) δικομματισμού. Να μου πεις, άσχημα είναι να είσαι κολαούζος;

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

ΕΥΡΩ 'Η ΘΑΝΑΤΟΣ

Ο Γκύντερ Γκρας επανέφερε στο προσκήνιο το ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων, το οποίο είναι άσχετο με την παρούσα κρίση χρέους ή και ανύπαρκτο για πολλούς έλληνες δημοσιογράφους της πλάκας, που κρύβουν την ανεπάρκειά τους με εύκολα νοκ άουτ εναντίον αντιπάλων όπως ο Τέρενς ή ο Χίος.

Προφανώς, είναι γελοίο να ταυτίζουμε ή να βρίσκουμε αναλογίες ανάμεσα στην κατοχή και τους ναζί του 1942 και τους Γερμανούς και το μνημόνιο του 2012. Ας μην ξεχνάμε όμως κάτι θεμελιώδες, προκειμένου να αξιολογήσουμε σωστά τα παρόντα. Η Ελλάδα το χειμώνα του '41-'42 είχε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς από την πείνα και γενικότερα την εξαθλίωση που ακολούθησε την άφιξη των στρατευμάτων κατοχής. Ακόμη και γι' αυτό το γεγονός μπορούν να προβληθούν ποικίλες ερμηνείες. Η απουσία κοινωνικής συνοχής, η εύθραυστη παραγωγική βάση της χώρας ή ακόμη και ο αποκλεισμός που είχαν επιβάλει οι Άγγλοι στην κατεχόμενη Ελλάδα. Το τελευταίο, μάλιστα, είναι η αγαπημένη εκδοχή των ζώων που θεωρούν ότι υπάρχει και δεύτερος γύρος που θα δικαιώσει τον Αδόλφο. Όλοι όμως οι καλόπιστοι ή απλά έχοντες σώας τας φρένας ιστορικοί αποδέχονται ότι η βασική αιτία της εκατόμβης ήταν η λεηλασία των φυσικών πόρων της χώρας και η οικονομική κατάρρευση που της επέβαλαν βιαίως οι κατοχικές δυνάμεις.

Πόσο μαλάκας πρέπει να είσαι ως Έλληνας, για να προειδοποιείς με νέα πείνα, αν δεν κάνουμε αυτό που λένε οι Γερμανοί; Εντάξει, στην πολιτική δεν πρέπει να είμαστε κλαψομούνηδες ή (κομψά) ρομαντικοί, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε και γαϊδούρια. Κρυφά νοήματα για να νιώσουμε την αλήθεια, φίλε.

ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ


Μέσα στο χαμό της αστο-οπορτουνιστικής χλαπαταγής, μέχρι να βρουν πώς θα τα βρουν, για να μη χάσουμε το αγαπημένο μας ευρώ, ξέχασα να αναφερθώ στη μέρα των εκλογών. Τώρα που ολοκληρώθηκε, λοιπόν, ο κύκλος των εντολών και κάθομαι εδώ άεργος (και σε λίγο και άνεργος), ας πω δυο λόγια για την περασμένη Κυριακή.

Ψηφίζω στην Καισαριανή. Η γυναίκα μου στη μία πλευρά του Σκοπευτηρίου κι εγώ από την άλλη. Για να συναντηθούμε, αφού ασκήσουμε το αστοδημοκρατικό μας δικαίωμα, διασχίζουμε το δάσος και δίνουμε ραντεβού στα συντριβάνια, εκεί που έχει και μία επιγραφή για τους διακόσιους κομμουνιστές που εκτελέστηκαν από τους Ναζί την Πρωτομαγιά του '44. Το άλσος του Σκοπευτηρίου είναι μαγικό. Περνώντας δίπλα από τους φράκτες όπου έστηναν οι Γερμανοί τα πολυβόλα τους και αντικρύζοντας τους παππούδες με τις μαγκούρες και το αυτοκόλλητο του ΚΚΕ στο πέτο, νιώθεις ότι είσαι τυχερός που επέλεξες τη σωστή πλευρά. Νιώθεις τυχερός που περπατάς στα δρομάκια που διασταυρώνονται ανάμεσα στα δέντρα και κυνηγάς το παιδί που κάνει ποδήλατο, πρώτη φορά χωρίς βοηθητικές ρόδες και φοβάσαι μην πέσει, καθώς το βλέπεις τώρα να έρχεται με τη μάνα του από απέναντι και την έχει πια περάσει σχεδόν στο μπόι. 

Σταθερά. Πάντα στο Σκοπευτήριο τα παιδιά θα κάνουν ποδήλατο. 

... στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.
                                                      Νίκος Καββαδίας

Τρίτη 8 Μαΐου 2012

ΩΦΘΗ ΡΙΠΤΩΝ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΟΝ ΕΜΠΡΗΣΤΙΚΗ ΒΟΜΒΑ.


Η σημερινή φάση με Στρατούλη να παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ ως κομισάριος Οικονομικών που δημεύει τις ιδιωτικές καταθέσεις (γενικώς) είναι ενδεικτική του πού θα το πάνε.

"Έρχονται οι κομμουνιστές να μας πάρουν τις καταθέσεις (τα σπίτια τα πρόλαβαν άλλοι)".
"Η βία του ΣΥΡΙΖΑ δίνει άλλοθι και νομιμοποιεί τη Χρυσή Αυγή".
"Ξέρετε ότι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ είναι και η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας με θέσεις αντίστοιχες με αυτές του Χότζα";
"Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συνέδραμαν αυτούς που έκαψαν την Αθήνα και μπορεί να έριξε κι ο Παπαδημούλης καμιά μολότοφ με καλυμμένο το μουστάκι".
"Πέντε οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ ειρωνεύτηκαν στο φέισμπουκ τους βαρυπενθούντες με τα κεράκια στο Αττικόν".
"Ο Λαφαζάνης έξυνε τ' αρχίδια του, όταν του έθετε ερωτήσεις ο Μπάμπης Παπαδμητρίου στο δελτίο του ΣΚΑΪ".
"Ο Τσίπρας δε μιλάει καλά Αγγλικά, ενώ δεν έχει τελειώσει Κολλέγιο (ούτε καν το wanna be Κολλέγιο, Μωραϊτη)".

Χωρίς να είμαι μάντης, νομίζω ότι όλα αυτά μάλλον θα δώσουν αέρα στα πανιά του συμπαθούς νεαρού οπορτουνιστού πατέρα (να σου ζήσει το μωράκι , Αλέξη). Είναι εμφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καλπάζει. Οι πιο τσάκαλοι από τους Πασόκους στα υπουργεία ήδη ξεσκονίζουν κάτι παλιά μαρξιστικά βιβλία από τα φοιτητικά τους χρόνια (όσοι ξέρουν ανάγνωση, εννοείται), ενώ ο κάθε πικραμένος περιμένει να βγει ο ΣΥΡΙΖΑΣ να του λύσει το πρόβλημα της επιβίωσης, με τον ίδιο, βέβαια, να κάθεται στον καναπέ και να βλέπει τη σωτηρία του, με τον Αλέξη πιλότο στο Σούπερ Πούμα της "απαλλαγής από το μνημόνιο". Πόσοι δεν είναι αυτοί που βλέπουν στο πρόσωπό του τον νέο Ανδρέα και το ολοκαίνουργιο ΠΑΣΟΚ του 1981;

Θα μου πει κάποιος, γιατί, ρε φίλε, προδικάζεις την εξέλιξη του φερέλπιδος Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς; Δεν προδικάζω, αλλά δεν μπορώ να κλείσω και τα μάτια μου στα προφανή. Τέλος πάντων, ας μην είμαστε μίζεροι κομμουνιστές. Ας πιούμε μία παγωμένη μπύρα στην υγειά του Αλέξη. Αυτός ο μήνας του ανήκει. Από τον επόμενο βλέπουμε.

ΥΓ. Από φίλη συνασπίστρια έλαβα το παρακάτω ως διόρθωση και το παραθέτω αυτούσιο (Γεια σου Άννα).
"Ωραίο το blog σύντροφε. Το μωρό μας είναι δυο χρονών, αυτό που είδατε ήταν ξένο μωρο. Απλά του το δωσαν να το αγγίξει. Σε δυο μηνες θα κανει καινουριο παντως. Ευχομαι να γεννησει παραμονη των εκλογων"

Κυριακή 6 Μαΐου 2012

ΚΕΚΑΡΜΕΝΟΥ ΚΡΑΝΙΟΥ ΤΟΠΟΣ Η ΒΟΥΛΗ

 

Οι χρυσαυγίτες αυτήν τη στιγμή κάνουν εντυπωσιακή επίδειξη δύναμης με τους πανηγυρισμούς τους, ενώ ο Μιχαλολιάκος βγάζει ανακοινώσεις για έναρξη ξεκαθαρίσματος των "προδοτών".
Φταίει και το Κ.Κ.Ε. γι' αυτό; Φταίει, γιατί δεν μπόρεσε να αντιπροτείνει ένα πλαίσιο άμεσης, πρακτικής αλληλεγγύης σε ανθρώπους που υποφέρουν και σε εργατικά στρώματα που βρήκαν αποκούμπι στα τάγματα εφόδου και τις φιλανθρωπικές δραστηριότητες των φασιστών της γειτονιάς.
Φταίει και η ευρωστρεφής Αριστερά, με το μόνιμο εστέτ, αστικό χαρακτήρα της, που την έχει μετατρέψει σε σύλλογο μαρξιστικού προβληματισμού, αποκομμένη από τα λαϊκά παιδιά και αποπαίδια; Αυτή κι αν φταίει.
Κομμένη, όμως, η πλάκα. Αλλού βρίσκεται η βασική αιτία της εισόδου του Χίτλερ στην ελληνική Βουλή. Αν συνεχίσουν κάποιοι το βιολί "γαία πυρί μειχθήτω, αρκεί να παραμείνουμε σταθεροί στην ευρωπαϊκή πορεία", η Χρυσή Αυγή θα περάσει σε λιγότερο από ένα χρόνο το 10%. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Κύριε Πάγκαλε, ωραίες οι εξυπνάδες στα μετεκλογικά πάνελ για "το φαϊ που θα μας λείψει, αλλά θα χορτάσουμε με τη φαντασία της Αριστεράς", όσο όμως το τραβάς, τους Ναζί στη μούρη θα τους φας. Όσο λογικό είναι να ζητάς σύνδεση της Ελλάδας με την Κομεκόν, τόσο ρεαλιστικό είναι και το ποιηματάκι περί ευρωπαϊκής πορείας. Όπως έδειξε και το Βατερλό του Σαμαρά, όσα Ζάππεια κι αν στήσει, δεν ξαναζωντανεύει ο Μάιος του 1979 δίπλα στον Εθνικό Κήπο. Κωνσταντίνε Καραμανλή, καληνύχτα.

Σάββατο 5 Μαΐου 2012

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα και πιο φασιστική αντίληψη από αυτήν που θέλει την Αριστερά και τη Δεξιά να διαφοροποιούνται, πλέον, μόνο σε θέματα αμβλώσεων, αντιμετώπισης σεξουαλικής, θρησκευτικής, εθνικής και φυλετικής ταυτότητας και αντίστοιχων δικαιωμάτων ή, στην πιο προχώ εκδοχή, στο κατά πόσο το κράτος θα διαιτητεύει την κούρσα των καπιταλιστικών βουβαλιών που περνάνε από πάνω μας ("Καλέ μου μπάφαλο, δώσε στο μικρό μια ευκαιρία. Μην τον πατήσεις δεύτερη φορά στο κεφάλι"). 

Από την άλλη, βεβαίως, η μονήρης εκδοχή της ταξικής σύγκρουσης σκοντάφτει πάνω στα μικροαστικά αντανακλαστικά μας και την ψευδαίσθηση της ισότητας που δημιουργεί το λάιφ στάιλ του παλιοπούστη του μεταβιομηχανικού καπιταλισμού. Νομίζω, λοιπόν, ότι η δουλειά του κόμματος και η κατεύθυνση του κινήματος πρέπει να συνοψιστεί στο εξής:
"Αριστερά είναι να ζεις, για να ψάχνεις στη χαμένη μνήμη σου τη χαμένη αθωότητα και Δεξιά είναι να ψάχνεις στο παρόν για τα φραγκοδίφραγκα του μέλλοντος".
ΥΓ. Βρες την ποίηση μέσα στις γραμμές του "Τι να κάνουμε" και τη μουσική στη "18η Μπρυμαίρ.".

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

ΜΠΑΣΚΕΤ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ

Αφίσα του ΚΚΕ, 1979 δια χειρός Γιώργου Βαρλάμου.

Είναι απόγευμα, άνοιξη, που μοιάζει με καλοκαίρι, και είμαι με μια πορτοκαλί μπάλα στην παραλία με το παιδί, που το βλέπω να σουτάρει, στα εφτά του, από την κορυφή της ρακέτας και ελπίζω ότι θα ζήσει καλύτερα κι αν όχι το παιδί αυτό, τότε το παιδί του ή το παιδί του παιδιού του. Όταν ο Μανώλης Αναγνωστάκης έγραφε για την αλυσίδα παιδιών, που σε κάποιον κρίκο της θα σκάλωνε η ευτυχισμένη ζωή, ήτανε χρόνια δίσεχτα, εν μέσω παπαδοπουλικών εμφανίσεων, μυστριών του Παττακού, ξεφτίλας τρελής, για να το πούμε απλά. Από τότε πολλά χρόνια κύλησαν. Πέντε χρόνια μετά την πτώση της χούντας ήμουν κι εγώ στον Άγιο Κοσμά με τον πατέρα μου και μια πορτοκαλί μπάλα. Στο Ζάππειο ο ολύμπιος Καραμανλής καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι, ολύμπιο όμως, δίπλα στην αφρόκρεμα της ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ. Ο Ζισκάρ ειδικά ήταν τόσο πατρικά αδελφικός απέναντι στον άνθρωπο που είχε την τιμή να κάνει αεραπόβαση με το αεροπλάνο του γάλλου προέδρου στο ήδη μακρινό καλοκαίρι του '74. Έκτοτε είδαμε ΕΟΚ και μάθαμε για την ΕΟΚ. Ήρθε και ο σοσιαλισμός με τον αντι-ιμπεριαλιστή Ανδρέα - τον οποίο τον συμπαθούσα πολύ, καθώς, για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, μου θύμιζε έναν αγαπημένο θείο, που του είχαν σκοτώσει τον πατέρα οι χίτες, έφυγε στον Καναδά, έδινε χρήματα στο ΠΑΚ και στη δεκαετία του '80 επανήλθε στο ΚΚΕ (το σκέτο ή το Εσ. δε θυμάμαι και καλά), βρίζοντας το ΠΑΣΟΚ. Τι λέγαμε; Α, ναι μπήκαμε στην ΕΟΚ και ταυτόχρονα άρχισε και ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, πού να τ'αντέξει και τα δυο μαζί ο ηρωικός και πολύπαθος λαός μας, το 'ριξε στην παλαβή. Διορισμοί, ΜΟΠ, επιδοτήσεις, δώσε και σε μένα Μπάρμπα, γενικώς και λαϊκώς. Τώρα πια πήγαινα μόνος μου για μπάσκετ, άνευ πατρός φυσικά και μέσα σε όλα αυτά ήρθαν Μητσοτάκηδες, καθάρσεις, πτώση του υπαρκτού, Μάαστριχτ, Ολυμπιακοί Αγώνες, Σημίτης, Lady G, Καραμανλής ΙΙ, Παπανδρέου ΙΙΙ και τερμάτισε το μηχάνημα. Δεν είμεθα πλέον ασφαλείς στο ασφαλές ευρωπαϊκό λιμάνι, καθότι το λιμάνι απεδείχθη μούφα στην κατασκευή, υπονομευμένο στα θεμέλια των καπιταλιστικών αντιφάσεών του, λέω εγώ, και εμείς είμασταν, λέει ο Νίκος Δήμου, υπέρ το δέον αυτοκαταστροφικοί. Από κεκτημένη ταχύτητα όμως εξακολουθεί το κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό να μιλάει για το λιμάνι της ευτυχίας , ενώ είναι εμφανές ότι τρώμε ξύλο σαν τον Μάρλον Μπράντο στο Λιμάνι της Αγωνίας. Οι περισσότεροι συνάδελφοι στη δουλειά συμφωνούν ότι το ξύλο είναι μέσα στο παιχνίδι, αλλά τι να κάνουμε, εδώ μας έβαλε ο Θεός (εκ Σερρών) και μας όρισε το Τέλος της Ιστορίας, εν γένει και υπεράνω πάσης αμφιβολίας. Ακόμη και ο εφτάχρονος υιός, που έλεγα πριν, μου είπε ότι θα ψηφίσει Σαμαρά ή Βενιζέλο, γιατί βγάζουν ωραίους λόγους. Οι συνάδελφοι όμως, ήδη έκαναν φέτος την πρώτη πολυήμερη απεργιακή κινητοποίηση και το παιδί σύντομα θα μεγαλώσει και θα σταματήσει να λέει μαλακίες. Ας τρέμουν οι αστοί.