Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

ΝΕΑΝΙΚΑ ΟΝΕΙΡΑ

«Σε αυτό προσβλέπουν οι άνεργοι νέοι; Να γίνουμε μια εστία σοσιαλισμού στη νοτιοανατολική γωνία της Ευρώπης;», αναρωτήθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Προφανώς, ο κύριος Μητσοτάκης, έχοντας αντίληψη των επιθυμιών της νεολαίας από το οικείο και ευρύτερο φιλικό του περιβάλλον, θεωρεί ότι κάποιοι έλληνες νέοι προσβλέπουν στο να τους στείλει ο μπαμπάς τους στο Χάρβαρντ, να παίξουν για πολύ λίγο το ρόλο στελέχους πολυεθνικής και μετά να γίνουν υπουργοί και πρωθυπουργοί.

Κάποιοι άλλοι έλληνες νέοι που ξέρει ο κύριος Μητσοτάκης προσβλέπουν στο να κληρονομήσουν τον μπαμπά τους, τον επιχειρηματία, και να επιχειρήσουν κι αυτοί μέσα σε μια ακόμη πιο ελεύθερη αγορά που θα απελευθερώσει κι άλλο τις καινοτόμες ιδέες τους.

Κάποιοι άλλοι νέοι που ξέρει ο κύριος Μητσοτάκης, απ' όσα του λένε τα πληρωμένα από το Δημόσιο υπαλληλάκια του, που διαχειρίζονται τα της εκλογικής του περιφέρειας, θα πουλούσαν και τη μάνα τους και, προφανώς, θα ψήφιζαν και Μητσοτάκη, αν είχαν μια αμυδρή ελπίδα να βρουν θέση στη νέα Ελλάδα των σταρτ απ και οι πιο παραδοσιακοί και βολικοί σε κάνα ΕΣΠΑ του πεντάμηνου με πεντακόσα ευρώ. Και όλα αυτά, για να τα ακουμπάνε στην Πάολα και τον Παντελίδη.

Δυστυχώς, ο κύριος Μητσοτάκης, τώρα που το σκέφτομαι, ξέρει καλά τους έλληνες νέους. Ελπίζω, σύντομα, οι έλληνες νέοι να μάθουν καλύτερα τους εαυτούς τους από τον κύριο Μητσοτάκη.

Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΜΕ - ΠΑΡΑΤΗΣΤΕ ΜΑΣ

Επί τη ευκαιρία των επερχομένων εκλογών ενεθυμήθην τους λόγους περί αυτοκτονιών. Πόσες είναι οι αυτοκτονίες λόγω κρίσης; Καμία; Καμιά κατοστή; Τρεις χιλιάδες; Δέκα χιλιάδες;

"Ώπα, σε πιάσαμε", σου λένε, αν ξεπεράσεις το ψυχολογικό όριο των "μερικών εκατοντάδων". "Λαϊκίζεις, προσθέτουν, και, στο φινάλε, αν δεν είχαμε τον Παπανδρέου να μας πρωτοσώσει, τον κύριο Παπαδήμου να μας σώσει και τον Σαμαρά να μας αποσώσει, οι αυτοκτονίες, οι καταθλίψεις, οι φτωχοί θα ήταν περισσότεροι, θα είχαμε γίνει Συρία, Λιβύη, Αφγανιστάν".

Όλα αυτά δεν τα λένε πρώην δαπίτες του '80, που ρητόρευαν για τους συμμορίτες, τους εαμοβούλγαρους και άκουγαν Ρόπμπερτ Γουίλιαμς ούτε δαπίτες του 21ου αιώνα που άκουγαν Κώστα Καραμανλή να μιλάει για ποδόσφαιρο και χώνονταν στα κόλπα μαζί με τους πασόκους.

Τα λένε ευαίσθητοι πνευματικοί άνθρωποι, αυτοί που μάχονται για δικαιώματα, γενικώς, παραβλέποντας το βόθρο του καπιαλισμού στον οποίο πρέπει να τα προστατεύσουμε. Και μέσα στο ρεαλισμό τους βρίσκουν τα ωραία τους άλλοθι. Άλλος θυμάται τον αρχικνίτη που έκανε μπίζνες στη Μόσχα που είχε πάει να σπουδάσει, άλλος τη ρηγού που ούρλιαζε υπέρ του δημοκρατικού σοσιαλισμού και ετοίμαζε βαλίτσες για Βρυξέλλες, στην ΚομιΣιόν, ντε, ενώ οι πιο ακραίοι ανεβοκατεβάζουν τα εκατομμύρια που εξόντωσε ο Στάλιν, οπότε Κατίν και κολύμπα.

Καληνύχτα σας και όνειρα σταθερά και απονήρευτα. Παρατήστε μας.
 
Εμείς έχουμε άλλο ένα ξενύχτι μπροστά μας.
Στον τοίχο του Περ Λασέζ αφήνουν ακόμη λουλούδια. Στους δρόμους του Παρισιού τα πιτσιρίκια το φωνάζουν: Δεν τα παρατάμε.