Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

...more and more into the background.


Νομίζω ότι μέσα στο αδιέξοδο που ζούμε και αισθανόμαστε πλέον, όχι ως απειλή, αλλά ως καθημερινότητα απτή και οδυνηρή, μπορούμε να κάνουμε και μια ουσιωδώς αισιόδοξη παρατήρηση. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι οργίζονται για τους σωστούς λόγους με τους σωστούς τρόπους. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αγαπάνε τους σωστούς ανθρώπους για τους σωστούς λόγους. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι βρίσκουν ομοιότητες ανάμεσα στα παρακάτω κείμενα. Εσείς;

When a prolonged, stubborn and heated struggle is in progress, there usually begin to emerge after a time the central and fundamental points at issue, upon the decision of which the ultimate outcome of the campaign depends, and in comparison with which all the minor and petty episodes of the struggle recede more and more into the background.


Όποιος απέτυχε, όποιος ξεπέσει
τι δύσκολο να μάθει της πενίας
την νέα γλώσσα και τους νέους τρόπους.

Εις τ’ άθλια ξένα σπίτια πώς θα πάει! —
με τι καρδιά θα περπατεί στον δρόμο
κι όταν στην πόρτα εμπρός βρεθεί πού θά ’βρει
την δύναμι ν’ αγγίξει το κουδούνι.
Για του ψωμιού την ποταπήν ανάγκη
και για την στέγη, πώς θα ευχαριστήσει!
Πώς θ’ αντικρίσει τες ματιές τες κρύες
που θα τον δείχνουνε που είναι βάρος!
Τα χείλη τα υπερήφανα πώς τώρα
θ’ αρχίσουν να ομιλούνε ταπεινά·
και το υψηλό κεφάλι πώς θα σκύψει!
Τα λόγια πώς θ’ ακούσει που ξεσκίζουν
τ’ αυτιά με κάθε λέξι — κ’ εν τοσούτω
πρέπει να κάμνεις σαν να μην τα νιώθεις
σαν να ’σαι απλούς και δεν καταλαμβάνεις.






Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ

 "Χουντοσταγονίδια στην Ευελπίδων. Μεγάλη αποκάλυψη από το Βήμα της Κυριακής - Ομάδα σπουδαστών τραγούδησε μέσα στη σχολή τον ύμνο της 21ης Απριλίου ανήμερα της γιορτής του Πολυτεχνείου".
"Το σημερινό ΠΑΣΟΚ έκλεισε τον κύκλο του, είπε μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ, η Άννα Διαμαντοπούλου και πρόσθεσε ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα ΠΑΣΟΚ plus".
 Η χώρα βρίσκεται σε επικίνδυνο αδιέξοδο. Ο Τάσος Μπουγάς (Πλανητάρχης) δήλωσε: "Μάκης ή τανκς". Ήδη, σύμφωνα με πληροφορίες από τα Σκόπια, ο πρόεδρος της γειτονικής χώρας παραχώρησε το προσωπικό του Ι.Χ. για την επάνοδο του Μάκη Ψωμιάδη στην Ελλάδα. Ενθουσιώδη πλήθη συγκεντρώνονται σε μία αλυσίδα ελπίδας από το συνοριακό φυλάκιο των Ευζώνων μέχρι την παραλιακή. Συνεχής ροή. Μείνετε συντονισμένοι.
 UPDATE: H Άννα Διαμαντοπούλου δήλωσε ότι προσχωρεί στη διαμορφούμενη κίνηση Μάκη για τη σωτηρία της χώρας. Τόνισε μάλιστα ότι θα είναι το ΠΑΣΟΚ στο Μάκης Πλας, όπως ονομάζεται η πρωτοβουλία του κυρίου Ψωμιάδη.

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Οξυδερκής οπορτουνίστρια φιλη επεσήμανε τη διαφορά του μισού λόχου υπουργών με την ολιγομελή ιταλική κυβέρνηση. Τι πιστεύω; 
Ουσιαστικά στην Ελλάδα δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον για την άσκηση πολιτικής (της οποιασδήποτε). Εξ ου και ο σχηματισμός κυβερνήσεων εσωκομματικών ισορροπιών, παλαιότερα, εθνικών και συνεργατικών, πλέον. Με άλλα λόγια, αλλαξοκωλιές του τύπου θα σου δώσω αυτό το υπουργείο, να μου δώσεις το άλλο - ούτε χαρτάκια να παίζανε τα μαλακισμένα. Κάνουν λοιπόν τα παιχνιδάκια τους, βολεύουν τους πελάτες τους και συνεχίζουμε κι όπου μας βγάλει. Βεβαίως χρειάζεται και το χρήμα, για να τσουλάει αυτή η κατ' επίφαση διακυβέρνηση του κατ' επίφαση κράτους. Όταν λοιπόν έγινε κατανοητό ότι ο Παπαδήμος είναι αυτός που υπόσχεται ή του υπόσχονται τη συνέχιση των δόσεων τον έκαναν και πρωθυπουργό, ήτοι Θιασάρχη, εννοείται, υπό τον όρο της συνέχισης του "πολιτικού παιγνίου", που είναι, βέβαια, σκέτο παίγνιο και καθόλου πολιτικό.

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ

Σχολική χρονιά 1973-1974. Τάξη Α'Δημοτικού. Μαθητής Μανώλης Σ. Μάθημα: Καλλιγραφία. 
Στη σκάλα του φτηνού ιδιωτικού σχολείου που πήγαινα κατεβαίνω μαζί με την Χαρά Κ. Την προηγουμένη γίναμε φίλοι (και όχι μόνο), ανταλλάσσοντας τσίχλες Adams (κίτρινες) με καραμέλες Μεζ στο σχολικό. Κορύφωση με φιλάκι στο μάγουλο, λίγο πριν κατέβω στη Μπισκίνη, στάση Γαρδένια, Ζωγράφου. Ήταν Σεπτέμβρης.
Νοέμβρης. Ο πατέρας μου ήταν αστυνομικός και είχε φάει ένα τούβλο στο αριστερό μάγουλο στο μνημόσυνο του Γ. Παπανδρέου. Τυχερός. Όταν ξεκινάνε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου μένει στο τμήμα και δεν κατεβαίνει στο δρόμο. Θα λείψει τρεις μέρες. Στα τηλέφωνα που παίρνει με εντυπωσιάζουν τα τραγούδια που ακούγονται στο βάθος. Άκουγαν το σταθμό του Πολυτεχνείου και αργότερα θα καταλαβω ότι έτσι άκουσα για πρώτη φορά Θεοδωράκη στη ζωή μου.
Αυλαία. Από το Γουδί κατεβαίνουν τα τανκς, ρίχνουν μερικές ριπές (πολύ αργότερα έμαθα ότι κάποιος σκοτώθηκε στην Παπάγου από αδέσποτη). Τη νύχτα της 17 Νοέμβρη ξέρουμε ότι έγινε κάτι τρομερό, δεν ξέρω ακριβώς τι (το έμαθα κι αυτό αργότερα), θυμάμαι μόνο κάτι μαλλιάδες που δείχνει η ΥΕΝΕΔ και κυρίως τον κύριο που παρουσίαζε το Μπίνγκο να μιλάει σε κάτι μουσάτους με επιδέσμους. Μου είχε φανεί πολύ περίεργο και ρώτησα γιατί παίζουν μπίνγκο στο σκοτάδι. Αργότερα έμαθα ότι το ημίφως ήταν το ΚΨΜ του ΚΕΒΟΠ.
Τέλος πάντων, από Δευτέρα γυρίσαμε σχολείο. Στον πίνακα θυμάμαι ότι η ημερομηνία είχε κολλήσει στις 15 Νοέμβρη. Μετά από λίγες μέρες η Χαρά Κ. έφυγε από το σχολείο. Δεν είπαμε ούτε γεια. Μας το ανακοίνωσε η κυρία Κατερίνα στην τάξη. Ο πατέρας της, λέει, ήταν στρατιωτικός και είχε πάρει μετάθεση για τη Θεσσαλονίκη.
Μεγάλη απογοήτευση, μεγάλη προδοσία.

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

ΠΕΝΤΕ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Φωτό από το "Έθνος"

Ζούμε μέρες ανακούφισης.
Ανακουφίστηκαν οι αγορές. Ανακουφίστηκε ο Μερκοζύ. Ανακουφίστηκαν οι αριστεροδημοκράτες (κατά το χριστιανοδημοκράτες). Εννοείται ότι ένα μεγάλο (και παρεξηγήσιμο) "ααχ" ανακούφισης εξέβαλε και ο Μπάμπης, όπως τότε που είδε τον Γιώργο να μιλάει ζωντανά σε εθνικό δίκτυο με φόντο βαρκούλες ν' αρμενίζουνε.
Σύμφωνα μάλιστα με έγκυρες πληροφορίες, ανακουφίστηκαν και πολλά αγόρια και κορίτσια της (ριζο)σπαστικής αριστεράς, καθώς απρόσκοπτα θα μπορούν να επαναστατούν, χωρίς να ανησυχούν για κάτι λεπτομέρειες όπως καταβολή μισθών, τις καταθέσεις τους, τις δουλειές τους κ.λπ.
Μέσα στην ανακούφιση βέβαια, πολλοί από τους παραπάνω κλείνουν τα μάτια τους μπροστά σε πρωτοφανή, ακόμη και για τα δεδομένα της "αστικής υποκρισίας", φαινόμενα. Προκειμένου να σώσουμε τη χώρα, γιατί να μην επιστρατεύσουμε ανθρώπους που υμνούν συγγραφείς ακραία ρατσιστικών βιβλίων και έχουν πει από τηλεοράσεως το ανεπανάληπτο "Αυτοί δεν είναι πολίτες, είναι κομμουνιστές";
Δεν πειράζει όμως. Με τον Παπαδήμο στο τιμόνι όλοι και όλα θα στρώσουν. Μέχρι και η Ευγενία Μανωλίδου θα επιστρέψει στη συμφωνική μουσική. Ανακούφιση!

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

ΣΩΤΗΡΕΣ


Νέα μέρα, νέος τεχνοκράτης πρωθυπουργός. Με Νέα Δημοκρατία και φερέλπιδες νέους, εξ άκρως δεξιών, να καβατζώνουν για πρώτη φορά κυβερνητικές θέσεις. Αν η υπουργοποίηση κάθε Αδώνιδος είναι αναγκαία , για να ανοίξει ο δρόμος στον τεχνοκράτη και καραμπουζουκλή για τη σωτηρία μας, τι να πω; Φαίνεται η έννοια της θυσίας (της λογικής και της αισθητικής) αποκτά μεταμοντέρνα χροιά.

Επί της ουσίας; Ποιος δε μιλάει για τη Λαμπρή;

Δείτε κι αυτό από τον Γιάννη Χάρη

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

ΑΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ, ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ.


Είναι θλιβερό. Μια ζωή γεμάτη χρώματα, αισθήματα, μαγικές ψευδαισθήσεις, έρχεται μια στιγμή που χάνει όλα τα προσχήματα, όλα αυτά που αποτελούν τις αναγκαίες και σπαρακτικά ποθητές συμβάσεις, αυτά που κάποτε θα γίνουν οι μνήμες και η νοσταλγία μας. Έρχεται η στιγμή λοιπόν, που όλα γίνονται άσχημα ψεύτικα και χάρτινα, εκ των υστέρων μεν, αλλά απόλυτα και ισοπεδωτικά. Αυτό νιώθω βλέποντας τους "ηγέτες" να πηγαινοέρχονται στο προεδρικό μέγαρο. Μας γάμησαν και τις μνήμες μας. Στο κενό πλέον.

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

ΜΕΡΕΣ ΑΔΕΣΠΟΤΕΣ. ΝΟΕΜΒΡΗΣ '91

Πριν από πολλά χρόνια, το ΄91, είχα πάρει το τρένο για τη Βυρώνεια Σερρών, αρκετά πιο πάνω από την Κατερίνη. Έφτασα στο σταθμό του χωριού κατά τις 5 το πρωί και περπάτησα μέχρι το στρατόπεδο, στους πρόποδες του Μπέλες, κάνα μισάωρο. Ακόμα θυμάμαι την ομίχλη και την ξυλόσομπα στο θάλαμο. Βαρετές μέρες, μαυρόασπρες μέρες, όταν όμως ακούω αυτό το τραγούδι αποκτούν χρώμα. Μεγάλε Μίκη.
   Ο σιδηροδρομικός σταθμός της Βυρώνειας. Φωτογραφία: Ηρακλής Μήλας

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

ΕΓΙΝ' Η ΒΡΟΧΗ ΧΑΛΑΖΙ

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν  έλεγε ένα "ποιοτικό" καψουροτράγουδο πριν από χρόνια, δημοφιλές όμως εισέτι μεταξύ του "ποιοτικού" κοινού. Συγκυβέρνηση από σήμερα, προκύπτουσα, υποτίθεται τουλάχιστον, από τις "αφόρητες πιέσεις" Μέρκελ, Σαρκοζί, Ρεν, Ομπάμα και από το ιστορικό χρέος που μας έχει κληροδοτήσει ο Κωνσταντίνος "Ανήκομεν εις την Δύσιν" Καραμανλής.
Ένα βασικό επιχείρημα του φιλοδυτικού, αυτονοήτως φιλελεύθερου, καπιταλιστικού μπλόκ καθ' όλη την μεταπολεμική περίοδο, όχι μόνο στην Ελλάδα, ήταν η εθελοντική υπαγωγή της κοινωνικής βούλησης στις επιταγές του, με την προοπτική της δεδομένης και συνεχούς προόδου και ανάπτυξης των χωρών που ακολουθούσαν την οδό της ελεύθερης οικονομίας και των δημοκρατικών συμπαρομαροτούντων. Οι κακοί κομμουνισταί βγάζουν τα τανκς στους δρόμους της Βουδαπέστης και της Πράγας για να διατηρήσουν την ηγεμονία τους, ενώ εμείς είμαστε οι σύγχρονοι Περικλείς. Δεν εξαναγκάζουμε, αντιθέτως, πείθουμε με τον ορθό λόγο, αλλά κυρίως με τα μπιχλιμπίδια που σας παρέχουμε αφειδώς. Σπίτια, συνταξιοδοτικά προγράμματα, Μακ Ντόναλντς, αυτοκίνητα, αίσθημα ασφάλειας, κόκα κόλα, δημοκρατική ελευθερία να φαν' κι οι κότες κ.ο.κ.
Πάλι για τον ίδιο μονόδρομο μας μιλάνε οι υπερασπιστές του, οι πανηγυρίζοντες (προβληματισμένοι, βεβαίως) για την κυβέρνηση σωτηρίας. Τώρα όμως οι χάντρες και τα καθρεφτάκια δεν προσφέρονται απλόχερα. Η υπόσχεση και το δέλεαρ έγινε ωμός εκβιασμός και πιστόλι στον κρόταφο. Δεν έβγαλαν τανκς στους δρόμους, έβγαλαν όμως κάτι χειρότερο. Προσκυνήστε, λένε, αλλιώς θα πεινάσετε. Πόσο μπορεί ακόμη να περνιούνται για εκφραστές του ορθού λόγου οι μετερχόμενοι μεθόδους ακραίας ψυχολογικής βίας; Πάμε στοίχημα ότι θα βγάλουν και τα τανκς; Αυτή όμως, θα είναι και η τελευταία τους φορά.

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

ΗΤΑΝ Ο ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ;


Ένας φίλος, όχι από τα παλιά, αλλά από το φέισμπουκ, έγραψε προ ημερών άλλο ένα από τα στάτους που κάνουν αριστερούς οπορτουνιστές να αφρίζουν (ο ίδιος είναι δεξιός οπορτουνιστής, αλλά και γαμώ τα παιδιά). Δεν το θυμάμαι ακριβώς, αλλά το νόημα ήταν ότι έχει σιχαθεί τα αναρχοκλαψομούνικα συνθήματα στους αθηναϊκούς τοίχους. Σήμερα το μεσημέρι τον θυμήθηκα. Γυρίζοντας από τα Βίλατζ στο Mολ, όπου είχα πάει να βγάλω εισιτήρια για τον Τεν-Τεν, είδα ένα τέτοιο απόφθεγμα: "Στις μέρες μας οι αξίες γίνονται σκουπίδια και τα σκουπίδια αξίες". Από κάτω το γνωστό κυκλωμένο "Α". Αν δεν υπήρχε η ιδεολογική υπογραφή, άνετα θα περνούσα το τσιτάτο για προϊόν νυκτερινής εξορμήσεως της ΧΑΝ.
Πραγματικά έχουμε πιάσει πάτο. Οι αναρχικοί, οι άνθρωποι που σιχαίνονται το κυρίαρχο ιδεολόγημα, την κυρίαρχη πολιτική τάξη, την κυρίαρχη αισθητική έχουν γίνει αλοιφή. Μπορεί να πετάνε μολότωφ, μπορεί να κυνηγάνε με λοστάρια τους εικοσάρηδες που αλωνίζουν ως εποχούμενοι Δίες την Αθήνα, μπορεί και να δίνουν και καμιά συνέντευξη σε έντυπα που βλέπουν με συμπάθεια τα "παιδιά", τι μένει όμως από τις αξίες και τα σκουπίδια; Ότι οι μικροί αναρχικοί είναι και αυτοί μία από τα ίδια των αφασικών παιδιών που κατακλύζουν τα φροντιστήρια και τα μπουμπουνίζουν οι εκθεσάδες με φληναφήματα περί ανθρωπισμού, πνεύματος, αξιών που κινδυνεύουν, ανθρώπων που αλλοτριώνονται, πνευματικών ανθρώπων που ανθίστανται κ.ο.κ. Αυτά είναι. Στην Ελλάδα και αναρχικός να θες να γίνεις σε φροντιστήριο πρέπει να πας. Και τα συνθήματα σε σχεδιάγραμμα από το φυλλάδιο, έτσι;

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

ΠΟΣΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΑΝΤΕΧΕΙΣ;

Είσαι ανίκανος και αντιπαραγωγικός. Είσαι ανεύθυνος και παρτάκιας. Είσαι ένας τεμπέλης της εύφορης μεταπολιτευτικής κοιλάδας. Είσαι ένας φοβιτσιάρης που μόλις σου υπενθυμίσουν ότι σε ταϊζει το αφεντικό σου, το κόμμα σου, η Ευρώπη σου, βάζεις την ουρά στα σκέλια και υποστέλλεις την εθνοαριστερή πλαστική σημαία σου. Είσαι ένας αριστερός που έχει δεξιά τσέπη και εθνικιστικές εμμονές. Τα πόδια σου "θα τρέχανε, κι ας είναι τόσο κουρασμένα, στο παραμικρό σφύριγμα του κέρδους".

Όλα αυτά μας πετάνε στα μούτρα, φανερά ή με την ειρωνική σιωπή τους. Εμείς τους απαντάμε: Έχουμε αξιοπρέπεια και αντέχουμε να λέμε τη λέξη, όχι από ηθικοπλαστικό μεγαλοϊδεατισμό, αλλά γιατί μας το λέει η ανάγκη, μας το λέει το παιδί που κρατάμε από το χέρι κάθε πρωί.

Καλημέρα! Καλό μήνα!