Πραγματικά έχουμε πιάσει πάτο. Οι αναρχικοί, οι άνθρωποι που σιχαίνονται το κυρίαρχο ιδεολόγημα, την κυρίαρχη πολιτική τάξη, την κυρίαρχη αισθητική έχουν γίνει αλοιφή. Μπορεί να πετάνε μολότωφ, μπορεί να κυνηγάνε με λοστάρια τους εικοσάρηδες που αλωνίζουν ως εποχούμενοι Δίες την Αθήνα, μπορεί και να δίνουν και καμιά συνέντευξη σε έντυπα που βλέπουν με συμπάθεια τα "παιδιά", τι μένει όμως από τις αξίες και τα σκουπίδια; Ότι οι μικροί αναρχικοί είναι και αυτοί μία από τα ίδια των αφασικών παιδιών που κατακλύζουν τα φροντιστήρια και τα μπουμπουνίζουν οι εκθεσάδες με φληναφήματα περί ανθρωπισμού, πνεύματος, αξιών που κινδυνεύουν, ανθρώπων που αλλοτριώνονται, πνευματικών ανθρώπων που ανθίστανται κ.ο.κ. Αυτά είναι. Στην Ελλάδα και αναρχικός να θες να γίνεις σε φροντιστήριο πρέπει να πας. Και τα συνθήματα σε σχεδιάγραμμα από το φυλλάδιο, έτσι;
Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011
ΗΤΑΝ Ο ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου