Πριν από πολλά χρόνια, το ΄91, είχα πάρει το τρένο για τη Βυρώνεια Σερρών, αρκετά πιο πάνω από την Κατερίνη. Έφτασα στο σταθμό του χωριού κατά τις 5 το πρωί και περπάτησα μέχρι το στρατόπεδο, στους πρόποδες του Μπέλες, κάνα μισάωρο. Ακόμα θυμάμαι την ομίχλη και την ξυλόσομπα στο θάλαμο. Βαρετές μέρες, μαυρόασπρες μέρες, όταν όμως ακούω αυτό το τραγούδι αποκτούν χρώμα. Μεγάλε Μίκη.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός της Βυρώνειας. Φωτογραφία: Ηρακλής Μήλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου