Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017




Αγωνιστική Συνδικαλιστική Κίνηση Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών
(το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΠΑΜΕ)

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΧΑΙΡΕΣΊΕΣ ΤΟΥ ΣΙΕΛ
(11 IΑΝΟΥΑΡΙΟΥ – 3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017)

Συναδέλφισσες - Συνάδελφοι,

Η Αγωνιστική Συνδικαλιστική Κίνηση Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΑΣΚΙΕ) σας καλεί  να πάρετε μέρος στις αρχαιρεσίες του συλλόγου. Με την ψήφο και τη δράση σας να δυναμώσετε τη φωνή του αγώνα, της διεκδίκησης, της πάλης για τις σύγχρονες ανάγκες μας. Η ΑΣΚΙΕ είναι ο συνδυασμός στις αρχαιρεσίες του ΣΙΕΛ που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ. Πιστεύουμε ότι, με την ισχυρή παρουσία μας στο νέο Δ.Σ. του ΣΙΕΛ, μπορούμε να συμβάλουμε ακόμα πιο αποφασιστικά στην πάλη για τα δικαιώματα των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών στην οικοδόμηση συμμαχίας και κοινής δράσης με όλους τους εργαζόμενους απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική και τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις
Τόσο οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί όσο και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, υποαπασχολούμενοι και άνεργοι, εξακολουθούν να νιώθουν στο πετσί τους τις συνέπειες από τα αντιλαϊκά μέτρα που υλοποίησαν τόσο οι προηγούμενες κυβερνήσεις όσο και η σημερινή.

-         Πριν λίγους μήνες, το ασφαλιστικό έκλεισε (μέχρι να ξανανοίξει) με πετσοκομμένες συντάξεις.
-         Τα εργασιακά έχουν ήδη ξανανοίξει. Προετοιμάζονται νέες βαθιές αντεργατικές ανατροπές. Όχι μόνο παγιώνονται οι αντεργατικές ρυθμίσεις των προηγουμένων ετών, αλλά προστίθενται κι άλλες. Ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε τον χυδαίο όρο «υποκατώτατος μισθός» που εφευρέθηκε για να αποδεχτούν οι νέοι εργαζόμενοι τη μοίρα του θύματος που τους επιφυλάσσουν.
-         Η φοροκαταιγίδα των έμμεσων φόρων και του ΕΝΦΙΑ χτυπάει τις λαϊκές οικογένειες και τις οδηγεί σε αδιέξοδο, αφού δε μπορούν πλέον ν’ ανταπεξέλθουν με τους μισθούς πείνας και τις πενιχρές συντάξεις που λαμβάνουν. Η φοροληστεία δεν έχει σταματημό. Ήδη προβλέπεται νέα αύξηση φόρων, που θα πλήξει τα λαϊκά νοικοκυριά από τις αρχές του 2017.
-         Με βάση και την κατάθεση του νέου προϋπολογισμού, έχουμε νέο «κουτσούρεμα» σε Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια.

Συνάδελφοι, αυτά τα ζοφερά για την οικονομική κατάσταση του λαού στοιχεία δεν πρέπει να μας κάνουν να ξεχνάμε το ακόμη πιο ζοφερό μέλλον που προδιαγράφουν οι πόλεμοι των ιμπεριαλιστών στην περιοχή μας. Ήδη, κατά εκατομμύρια εγκαταλείπουν τις εστίες τους οι άνθρωποι στη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, για να σωθούν από την κόλαση που τους ετοίμασαν οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί.

Χιλιάδες από αυτούς βρίσκονται και στη χώρα μας ή συνωστίζονται στην Τουρκία, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον και αντιμετωπίζοντας την απάνθρωπη πολιτική των κλειστών συνόρων της ΕΕ, την οποία πρόθυμα εφαρμόζει και η ελληνική κυβέρνηση. Νέοι κίνδυνοι γεννιούνται για το λαό μας από την όλο και βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας σ΄ αυτούς τους σχεδιασμούς με ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Αυτό είναι, συνάδελφοι, το περιβάλλον που ζούμε και αυτό κάθε άλλο παρά επιτρέπει, θριαμβολογίες για δήθεν σωτήριους νόμους για την ιδιωτική εκπαίδευση.

Οι εργαζόμενοι στα Ιδιωτικά σχολεία δεν ζούμε σε γυάλα. Βιώνουμε όπως και όλοι οι εργαζόμενοι τα αποτελέσματα των αντιλαϊκών πολιτικών. Σας καλούμε  να θέσετε ως κριτήριο το σύνολο των προβλημάτων για την επιλογής σας στις εκλογές του σωματείου. Με βάση τις συνολικές της θέσεις να κρίνεται κάθε συνδικαλιστική παράταξη.  

Ας έρθουμε, λοιπόν, στα καθ΄ ημάς.
Στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, παρά τους πανηγυρισμούς της ηγεσίας της ΟΙΕΛΕ και τα μεγάλα λόγια του Υπουργού Παιδείας για την ψήφιση της ρύθμισης που αφορά τον κλάδο μας, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Νέες απολύσεις από ιδιωτικά σχολεία μέσα στο καλοκαίρι, ακριβώς όπως και το καλοκαίρι του 2015, έστειλαν στην ανεργία δεκάδες συναδέλφους που επί μήνες περίμεναν τη θαυματουργή παρέμβαση της κυβέρνησης.
Στο ψηφισθέν άρθρο 28, βέβαια, υπάρχει αναφορά στη δυνατότητα των συναδέλφων που απολύθηκαν κατά το σχολικό έτος 2015-16 να προσφύγουν κατά της απόλυσής τους σε ΚΥΣΠΕ και ΚΥΣΔΕ, τα οποία όμως θα κρίνουν αποκλειστικά το κατά πόσο ήταν καταχρηστική η απόλυση. Αυτό, με άλλα λόγια, σημαίνει ότι ο απολυμένος καλείται να αποδείξει ότι αδίκως απολύθηκε, χωρίς να θεωρείται εκ των προτέρων αναγκαία η σαφής αιτιολόγηση της απόλυσης εκ μέρους του εργοδότη, όπως προβλέπει το εν λόγω άρθρο για όσους απολυθούν στο εξής.

Συνάδελφοι, η πραγματικότητα στο χώρο μας, αλλά και στην ελληνική κοινωνία, ευρύτερα, είναι γνωστή σε όλους σας. Η όποια νομοθετική ρύθμιση δεν μπορεί να αλλάξει τους σιδερένιους νόμους της αγοράς, τους οποίους υπηρετούν οι κυβερνώντες, παρά τη ρητορική καταδίκη του «αγοραίου σχολείου». Δεν ξεχνάμε ότι έχουμε απέναντί μας μια κυβέρνηση που συνεχίζει στο δρόμο που χάραξαν οι προκάτοχοί της. Είναι ο δρόμος της προσαρμογής στις ανάγκες της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και στην ΕΕ. Είναι ο δρόμος που απαιτεί φτηνή και συνεχώς εντεινόμενη εργασία, ευέλικτες εργασιακές σχέσεις και ειδικά όσο αφορά την εκπαίδευση, σύνδεσή της με τις ανάγκες της αγοράς.

Αυτό είναι το γενικό και, τελικά, καθοριστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η πολιτική της σημερινής κυβέρνησης. Οι τακτικοί ελιγμοί των «φιλεργατικών» νομοθετημάτων δεν μπορούν να αμβλύνουν, πολύ δε περισσότερο να ακυρώσουν αυτήν τη στρατηγική επιλογή. Σε ένα σχολείο που λειτουργεί στη βάση της επιχειρηματικότητας  και ανταγωνιστικότητας, είναι αποπροσανατολιστικό και τελικά ανεδαφικό να μιλάμε για διασφάλιση των θέσεων εργασίας.

Ας θυμηθούμε το νόμο Ευθυμίου του 2002. Θεωρήθηκε ως η απόλυτη διασφάλιση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Τι έγινε αυτός ο νόμος; Εν μία νυκτί (κυριολεκτικά) καταργήθηκε το 2010 με το νόμο Διαμαντοπούλου, ενώ το 2014 με μία τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο απελευθερώθηκαν πλήρως οι απολύσεις στο χώρο των ιδιωτικών σχολείων. Αυτή η ιστορική αναδρομή είναι χρήσιμη για να θυμηθούμε το αυτονόητο: Σε ένα αστικό κράτος πρυτανεύει πάντα η λογική του κέρδους στην οποία υποτάσσονται τα κοινωνικά δικαιώματα, μεταξύ των οποίων το δικαίωμα στην εργασία.

Αυτό το συμπέρασμα, βέβαια, δεν εξάγεται μόνο από την αναδρομή στο παρελθόν.
Πριν από λίγες μόλις εβδομάδες, ο θρίαμβος του Σεπτεμβρίου έγινε νέος θρίαμβος, του Νοεμβρίου. Σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε η ΟΙΕΛΕ (ξανα)θριαμβεύσαμε, καθώς το άρθρο 28 (ο προηγούμενος θρίαμβος) αλλάζει. Συγκεκριμένα, ανακοινώθηκε ότι ετοιμάζεται ρύθμιση που θα μεταθέτει τον έλεγχο των απολύσεων από το ΚΥΣΔΕ/ΚΥΣΠΕ σε ένα νεφελώδες όργανο εκτός των δομών του Υπουργείου Παιδείας. Η αλλαγή μάλιστα έρχεται κατ΄απαίτηση των «θεσμών» (βλ. τρόικα). Πρόκειται σαφώς για αρνητική εξέλιξη, αλλά αυτό δεν είναι εμφανές στους θριαμβολογούντες της πλειοψηφούσας παράταξης.

Σήμερα, που «μπαίνει τάξη στο χάος των αναιτιολόγητων απολύσεων» με βάση το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» στα ιδιωτικά σχολεία, είναι αναγκαίο να δούμε τι συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που, σύμφωνα με την ΟΙΕΛΕ, «λειτουργούν τα σχολεία επί τη βάσει αρχών και κανόνων που δεν επιτρέπουν τις αναιτιολόγητες απολύσεις». Η πραγματικότητα, συνάδελφοι, είναι ότι έχει επιβληθεί ή τείνει να επιβληθεί ένα πλαίσιο αξιολόγησης με πολλαπλά κριτήρια και στόχους, οι οποίοι είναι φύσει αδύνατον να επιτευχθούν 100% και συνεχώς αυξάνονται. Οι εκπαιδευτικοί, για παράδειγμα, ακόμη και στα δημόσια σχολεία της Βρετανίας, βρίσκονται μονίμως υπό πίεση για να ανταποκριθούν σε αυτό το πλαίσιο και, εννοείται, βρίσκονται πάντα υπό τη δαμόκλειο σπάθη μίας «αιτιολογημένης» απόλυσης. Να θυμίσουμε εδώ ότι η ηγεσία της ΟΙΕΛΕ έχει απορρίψει την εσωτερική και αυθαίρετη αξιολόγηση στα ιδιωτικά σχολεία, είναι όμως σφόδρα υπέρ της αξιολόγησης όπως αυτή θα θεσμοθετηθεί εν ευθέτω χρόνω από το Υπουργείο Παιδείας, μετά από διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς, βεβαίως, και μέσα στο πλαίσιο που ορίζει ο ΟΟΣΑ.

Επιπλέον, έχουμε μπροστά μας την προσπάθεια κυβέρνησης και ΕΕ να επιβάλουν ένα νέο πλαίσιο στις εργασιακές σχέσεις και στη συνδικαλιστική δράση. Όσο κι αν η κυβέρνηση μιλάει για σκληρή διαπραγμάτευση, έχουμε πλέον αρκετή εμπειρία για να αξιολογήσουμε καταλλήλως τις υποσχέσεις αυτές.

Εν ολίγοις, όλο το προστατευτικό πλαίσιο, που ψηφίστηκε πριν τρεις μήνες και έχει άδηλο μέλλον στις επόμενες μέρες, δυνητικά τινάζεται στον αέρα, αν ληφθούν υπόψιν οι επερχόμενες εξελίξεις στο ζήτημα της αξιολόγησης στην εκπαίδευση, ειδικά, και οι κυοφορούμενες αλλαγές στα εργασιακά, γενικά.

Τι είναι αυτό που μπορεί να παρεμποδίσει τους συγκεκριμένους σχεδιασμούς και να προστατεύσει τους εργαζόμενους; Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Οι εργαζόμενοι που οργανωμένοι, με ταξική κατεύθυνση στις διεκδικήσεις τους επαγρυπνούν και μάχονται για την αναχαίτιση της ταξικής επίθεσης που δέχονται, διεκδικούν την ανάκτηση των απωλειών που είχαν τα χρόνια της κρίσης και θέτουν ως κριτήριο τις σύγχρονές ανάγκες τους.
 Με άλλα λόγια, συνάδελφοι, ανεξάρτητα από τις νομοθετικές παρεμβάσεις της όποιας αστικής κυβέρνησης, το κρίσιμο στοιχείο που καθορίζει την ήττα ή τη νίκη του κόσμου της εργασίας είναι η οργάνωση και η διεκδίκηση σε κάθε χώρο δουλειάς. Ο εφησυχασμός και η λογική της ανάθεσης σε συνδικαλιστικούς ή πολιτικούς σωτήρες είναι βέβαιο ότι οδηγεί μέσω της διολίσθησης ή της κατάρρευσης σε συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων και σε καθεστώς γαλέρας.

Σε ποιο βαθμό η ηγεσία της ΟΙΕΛΕ συμβάλλει στην οργάνωση και την ενίσχυση ενός τέτοιου αγώνα; Αρκεί να αναφέρουμε μόνο τα όσα έγιναν στη συνεδρίαση του ΔΣ της Ομοσπονδίας στα τέλη Οκτώβρη: Η παράταξη της ΑΣΚΙΕ πρότεινε να ανταποκριθεί η ΟΙΕΛΕ στο κάλεσμα των σωματείων, των Εργατικών Κέντρων και των Ομοσπονδιών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, για απεργία στο αμέσως προσεχές διάστημα. Η απάντηση του προεδρείου ήταν ότι αυτό είναι εκτός συζήτησης, λόγω των προσπαθειών που καταβάλλει η Ομοσπονδία να εκδώσουν τα Υπουργεία Εργασίας και Παιδείας εφαρμοστικές εγκυκλιους για τους πρόσφατα ψηφισθέντες νόμους(!!!)

Το ακόμη πιο προκλητικό είναι ότι κατηγόρησαν την ΑΣΚΙΕ για στήριξη των εργοδοτών(!!), επειδή τάχα υπονομεύουμε τις παραπάνω διαπραγματεύσεις, ζητώντας απεργία. Μιλάμε για χυδαίους συκοφάντες που φρίττουν, υποτίθεται, με την κατηγορία περί κυβερνητικού συνδικαλισμού, ενώ ταυτόχρονα απορρίπτουν την απεργία για να μη δυσαρεστήσουν την κυβέρνηση.

Συνάδελφοι, πρέπει να το καταστήσουμε σαφές προς όλες τις κατευθύνσεις: Καμία κυβέρνηση που υπηρετεί τα συμφέροντα των εργοδοτών και σχολαρχών, δε μας κατοχυρώνει τις θέσεις εργασίας. Αντίθετα τις υπονομεύει μαζί με τα στοιχειώδη δικαιώματα που μας έχουν απομείνει. Έχουμε αναφαίρετο δικαίωμα στη δουλειά με αξιοπρεπείς όρους και αυτό μπορούμε να το επιβάλουμε, ανεξαρτήτως υπουργών και θεσμών. Μην μπαίνετε στη λογική των απειλών και των υποσχέσεων.

Η ΑΣΚΙΕ, η παράταξη που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, σας καλεί στον αγώνα. Σας καλεί από κοινού ν΄ αλλάξουμε την κατάσταση που επικρατεί στο σωματείο.

Μαζική στήριξη του ψηφοδελτίου των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ στις επικείμενες εκλογές στο ΣΙΕΛ μεταξύ 11 Ιανουαρίου και 3 Φεβρουαρίου 2017.

Διεκδικούμε - Απαιτούμε:

- Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία.
- Μόνιμες και σταθερές θέσεις εργασίας για όλους τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς.
- Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων και εγκατάλειψη των σχεδιασμών για νέο πλαίσιο (απο)ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και χτυπήματος της συνδικαλιστικής δράσης.
- Αποκατάσταση των αμοιβών μας στο επίπεδο που βρίσκονταν πριν τις περικοπές που επέβαλε το ενιαίο μισθολόγιο από το 2011.
- Απόρριψη οποιασδήποτε αξιολόγησης που συνδέεται με απολύσεις εκπαιδευτικών και άμεση επαναπρόσληψη των απολυθέντων κατά το διάστημα 2011-2016.
- Καμία αλλαγή στο καθεστώς ελέγχου των απολύσεων, όπως προσδιορίζεται από το άρθρο 28.

Έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τη μοίρα που μας ετοιμάζουν!
Ψήφο στην ΑΣΚΙΕ!



Επικοινωνία: manos21ster@gmail.com      

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

ΠΑΤΕΡΑΣ

Κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα είχα την δυσάρεστη(;) ευκαιρία να γνωρίσω από (πιο) κοντά τα νεκροταφεία της πόλης μας. Αυτά τα μνήματα που παρατηρώ, καθώς ανηφορίζω ένα μικρό συνοικιακό νεκροταφείο, θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο κοινωνιολογικής, αισθητικής, φιλοσοφικής μελέτης. Κακόγουστες ροζ καρδιές, φωτογραφίες του θανόντος με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο (Θρύλος) στο φόντο, ποιήματα συγγενών που παίζουν με τα όρια της ασυνταξίας και της ορθογραφίας.Όλα αυτά τι σημασία έχουν; Η απώλεια του αγαπημένου μας, ακόμη κι αν πέθανε πλήρης ημερών, ή κυρίως γι΄ αυτό, είναι αυτή που εκμηδενίζει τα πάντα, τα χωνεύει στην αγκαλιά της γαλάζιας θάλασσας του παρελθόντος, του μέλλοντος, ακόμη και της ψευδαίσθησης του παρόντος. Το είχε πει και ένας γνωστός παιδαγωγός: "Να ζεις, ν΄αγαπάς και να μαθαίνεις" Εγώ θα έλεγα "Να ζεις, ν΄αγαπάς, για να μαθαίνεις".
Μου λείπεις.