Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Η ΚΝΙΣΑΡΑ

Επιστροφή στη μαρτυρική Αθήνα, όπου αναμένεται να επιστρέψει και η επανάσταση μετά από ολίγες εβδομάδες (κατ' άλλους, μήνες) διακοπών. Πολύ πιθανόν να έχουμε πάλι ογκώδη συλλαλητήρια, μόνιμο κάμπινγκ αγανάκτησης στο Σύνταγμα για την περαιτέρω μείωση εισοδημάτων, αύξηση ανεργίας, εξαφάνιση ελπίδας. Μάλλον θα έχουμε και υπεύθυνους πνευματικούς ανθρώπους, μετα-αριστερούς με ρεαλιστικά οράματα, να υπογράφουν κείμενα ανησυχίας για τη διαφαινόμενη ανωριμότητα του ελληνικού λαού, η οποία βέβαια θα μας οδηγήσει στο εξω-ευρωπαϊκό περιθώριο και γενικώς στο διάολο. Ωραία όλα αυτά και προσωπικά, ως ξεκάθαρα αντιπνευματικός τύπος και παλαιοαριστερός, θα ταχθώ μετά των κατασκηνωτών, ως επισκέπτης βεβαίως, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων.
Είπα ανειλημμένες υποχρεώσεις και θυμήθηκα τα μικρά και ταπεινά, τα καθημερινά και ρουτινιάρικα στον προσωπικό μας μικρόκοσμο. Είμαστε όλοι "συγκλονισμένοι" ή έστω "προβληματισμένοι", υπέρ και κατά του τροϊκανικού εκσυγχρονισμού, αλλά σε ό,τι αφορά τις πραγματικές αντιδράσεις μας τι έχουμε; Μία από τα ίδια, δηλαδή, "σιγά μη βγάλω εγώ το φίδι απ'την τρύπα", "μακρια απ'τον κώλο μας", "ο σώζων εαυτόν σωθήτω" και λοιπά αποστάγματα λαϊκής σοφίας. Τελικά η κρίση είναι μεγάλη κνισάρα.

Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ - ΒΑΣΙΛΕΥΣ


Αυτόν τον Κάμερον τον είχα παρεξηγήσει. Τον είχα για ξέπλυμα που θα κάτσει στο σβέρκο των Άγγλων για καμιά δεκαετία αλά Μπλερ. Τελικά είχα άδικο. Ο τύπος δεν είναι χίπης του 70 που έγινε σοσιαλγιάπης του 90. Μιλάμε για τον Γιανναρά της Γηραιάς Αλβιόνος. Τι ηθικές καταρρεύσεις, τι κρίση της οικογένειας, τι ανατροφή που λείπει, τι ανάγκη για σιδερένια απάντηση στους ταραξίες. Αν αυτοχαρακτηριστεί δε και Πούτιν της Βρετανίας, θα έχουμε έναν πραγματικό γίγαντα της συντηρητικής πολιτικής σκέψης, έτοιμο μάλιστα να την ανανεώσει με το γνήσια αυταρχικό πνεύμα της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας στη μοσχοβίτικη εκδοχή της.
Βέβαια, ο Ντέηβιντ δεν ξεχνάει και το μόνιμο μότο της φιλελεύθερης αγγλοσαξωνικής παράδοσης. Για όλα φταίει το άτομο, άντε και οι γονείς του. Όλοι μόνοι τους λοιπόν. Αν πετύχουν είναι ικανοί. Αν αποτύχουν είναι βλάκες ή έτυχαν κακής ανατροφής από τον μπαμπά τους. Αν οι αποτυχημένοι αντιδράσουν βίαια, είναι φθονερά, αντικοινωνικά σκουπίδια, που πρέπει να τα στείλουμε στη χωματερή. Όσοι βέβαια ζουν στην κόλαση, αλλά είναι καλά παιδιά, θα τύχουν της φιλανθρώπου παρεμβάσεως, όχι βέβαια του κράτους, αλλά των επιτυχημένων, που ατομικά ή με τη μορφή Μ.Κ.Ο. εθελοντικών δράσεων κ.λπ. θα απαλύνουν τον πόνο τους. 
Ωραία όλα αυτά, αλλά, όταν οι Λαμποργκίνι περνάνε δίπλα από τα λιμασμένα για τη ζωή που τους κουνάνε επιδεικτικά μπροστά τους, αλλά δεν τους δίνουν ούτε τζούρα, μάλλον θα τους πάρει ο διάολος. Στη χώρα της Πίπας, όπου ο κώλος γίνεται πρότυπο κοινωνικής παρουσίας, είναι μάλλον απίθανο να υπάρχει έστω κι ένας νουνεχής που δίνει βάση στις ηθικολογικές μωρολογίες του Βρετανού φιλοσόφου - πρωθυπουργού.
Ποια είναι τα πραγματικά αίτια της κόλασης που βίωσαν οι αγγλικές γειτονιές πριν μια βδομάδα; Η ανακατανομή πλούτου προς όφελος των πλουσίων λέει κάτι; Οι περικοπές των δαπανών για την εκπαίδευση και τους νέους, που διευρύνει το χάσμα ανάμεσα στη μορφωμένη ελίτ και τα "ανεγκέφαλα" των δημόσιων σχολείων στις φτωχογειτονιες, είναι άνευ σημασίας; Όλα αυτά είναι μόνο ένα μικρό δείγμα των πραγματικών αιτιών της κρίσης. Όλα τ' άλλα θα μπορούσαν να ενθουσιάζουν τους αναγνώστες της Καθημερινής ή της Sun (αυτές είναι συγκλίσεις), αλλά δεν μπορούν να ερμηνεύσουν την πραγματικότητα στην ουσία της. Ποια είναι αυτή; Τα πιτσιρίκια που τα έσπαγαν, αντί να διαβάζουν κάνα βιβλίο, να παίζουν μπάλα, να πηγαίνουν θέατρο ή ακόμη καλύτερα να φιλιούνται σε σκοτεινές γωνίες, ήταν καρφωμένα στην οθόνη τον Απρίλιο για τον πριγκηπικό γάμο. Γάμα τα.

Τρίτη 9 Αυγούστου 2011

ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΑΠΟΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ (ΔΕΝ) ΘΑ ΣΤΡΩΣΟΥΝ.


Το Λονδίνο και άλλες αγγλικές πόλεις έχουν μετατραπεί τις τελευταίες μέρες (και κυρίως νύχτες) σε προαύλιο προβληματικού σχολείου προβληματικής περιοχής, σε σκοτεινά δρομάκια που κυριαρχεί η εγκληματικότητα, σε φτηνά κλαμπ που κυριαρχούν τα μαχαίρια και οι τσαμπουκάδες, σε γήπεδο που κυριαρχούν οι χούλιγκαν. 
Αν εξαιρέσουμε την τελευταία περίπτωση, όλες οι άλλες είναι η καθημερινή πραγματικότητα χιλιάδων εφήβων και εικοσάρηδων στις υποβαθμισμένες γειτονιές της Αγγλίας του φιλελευθερισμού, συντηρητικής ή (νέας) εργατικής κοπής. Η μορφή της εξέγερσης (εντός ή εκτός εισαγωγικών) το επιβεβαιώνει. Καμία διεκδίκηση, κανένα συλλογικό αίτημα, μόνο καταστροφή, πλιάτσικο και απροκάλυπτες ληστείες μέσα στο γενικό μπάχαλο.
Τι σημαίνει όμως αυτό; Πρέπει να κατασταλεί η καταστροφική μανία των ληστρικών ομάδων; Προφανώς ναι. Ποιος θα θεωρούσε λογικό να αφεθούν ελεύθεροι στο απεχθές έργο τους; Από κει και πέρα όμως τι; Προφανέστερα τίποτα. Ο Κάμερον ήδη δήλωσε, επιστρέφοντας εσπευσμένα από τις διακοπές του, ότι πρόκειται απλά για λίγες εγκληματικές ομάδες, θα τους χτυπήσουν αμείλικτα, θα ρίξουν πλαστικές σφαίρες και όποιον πιάσουν, ανεξαρτήτως ηλικίας, θα τον τιμωρήσουν σκληρά, ως ενήλικα. Τυπική περίπτωση συντηρητικού μαλάκα. Κοινωνικά αίτια και τέτοια είναι παπαριές για κουλτουριάρηδες, θέλει να πει ο ξενέρωτος άγγλος πρωθυπουργός. 
Όταν βεβαίως ο βόθρος υπερχειλίσει εκ νέου, οι πλαστικές σφαίρες για τους εγκληματίες δεκαεφτάρηδες θα γίνουν πραγματικές και στο τέλος μπορεί να κατέβουν και τα τανκς έξω από το Μπιγκ Μπεν. Οι μάσκες πέφτουν στην πόλη που έζησε, έγραψε, πόνεσε και πέθανε ο Καρλ Μαρξ. Η Ιστορία συνεχίζεται. Προσδεθείτε.

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ


Συνάντηση του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς με γνωστό Μαοϊστή Πορτογάλο.

- Χοσέ (Μανουέλ) μου, νομίζω ότι πρέπει να επιβάλουμε αυστηρό έλεγχο στις αγορές. Γενικότερα, η Ευρώπη πρέπει να οικοδομηθεί πάνω στο πρότυπο του τρίτου δρόμου προς το σοσιαλισμό.
- Γιώργο μου, εσείς οι σοσιαλδημοκράτες είστε άτολμοι οπορτουνιστές. Σε λίγο δεν θα υπάρχει κρατική οικονομία ούτε κοινωνικό κράτος και θα σημάνει η ώρα της επανάστασης. O σ. Μάο είχε πει ότι μία σπίθα μπορεί να ανάψει μια ανεξέλεγκτη πυρκαγιά. Στην Ε.Ε. ρίχνουμε ναπάλμ. Του πούστη, όσο μουρόχαυλοι και να 'ναι, θα επαναστατήσουν.
- Χοσέ, με τρομάζεις. Τι θα πω τώρα στην Χίλαρυ;
- Μην ανησυχείς, κι αυτή στο κόλπο είναι.
- Καλά, κάτσε να πάρω τηλέφωνο τη μαμά μου και βλέπουμε.