Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

ΔΕ ΧΩΡΑΝΕ ΟΛΟΙ



Χτες, 27 Γενάρη, ήταν η 71η επέτειος από την απελευθέρωση των τελευταίων επιζώντων από το στρατόπεδο του Άουσβιτς. Οι στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού έδωσαν τέλος σε μια κόλαση τεσσάρων ετών εκεί στην Κρακοβία.

Σήμερα η Κρακοβία είναι ένα κομμάτι της Πολωνίας και, βεβαίως, της Ενωμένης Ευρώπης. Η μεν Πολωνία κυβερνάται από μία φασίζουσα κυβέρνηση και μαζί με πλούσιες και φτωχές χώρες της Ένωσης, μαζί με άλλες φασίζουσες κυβερνήσεις της ανατολικής Ευρώπης, αλλά και φιλελεύθερες της Δυτικής, ζητάνε να κλείσουν τα σύνορα για τους πρόσφυγες, καθώς "δε χωράνε όλοι στην Ευρώπη".

Τι μας λένε, δηλαδή; Ότι η καπιταλιστική ευρωπαϊκή οικονομία έχει ανάγκη κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες εργατικά χέρια, ο ευρωπαϊκός ανθρωπιστικός μύθος έχει ανάγκη από ένα προσωπείο ανθρωπιάς για τους κατατρεγμένους εξ Ανατολών, αλλά πάνω απ΄ όλα η Ευρώπη έχει ανάγκη από την ευημερία και την ησυχία της. Όπερ μεθερμηνευόμενον, "Θέλουμε τη μετάβαση σε εργασιακές συνθήκες 19ου αιώνα για όλους τους Ευρωπαίους, χάριν της ανταγωνιστικότητας της ευρωοικονομίας, βεβαίως, και γι΄ αυτό οι πρόσφυγες είναι χρήσιμοι όσο είναι ελεγχόμενη η εισροή τους, αλλά οι υπόλοιποι δε χωράνε και καλό είναι να συνειδητοποιήσουν ότι, αν χρειαστεί, θα τους στείλουμε στον πάτο του Αιγαίου ή σε ευάερα-ευήλια ελληνικά Άουσβιτς, κατά εκατοντάδες χιλιάδες".

Ο Χίτλερ έλεγε κάτι διαφορετικό; Ναι, μας λένε οι ευρωδημοκράτες, αφού αυτός ήταν ένας ημιπαράφρων που τον κατέτρυχε η μεταφυσική πίστη στην ανωτερότητα της αρείας φυλής και του κινδύνου που εκπορευόταν από τις κατώτερες ράτσες. Εννοείται, βέβαια, ότι ο Χίτλερ δε θα γινόταν φύρερ με εκατομμύρια φανατικούς οπαδούς στη Γερμανία, αν περιοριζόταν σ΄ αυτές τις μπαρούφες. Πίσω από αυτά τα μεγάλα λόγια βρισκόταν η γοητευτική υπόσχεση: "Με μένα θα έχετε την ησυχία σας, τη δουλειά σας, τη μικροαστική ή ψευδοαστική ζωή σας, αφού βέβαια ξεφορτωθούμε ή αξιοποιήσουμε καταλλήλως Εβραίους, Σλάβους και λοιπούς κινδύνους για την οικονομία, την τάξη και την ασφάλεια της Γερμανίας και της Ευρώπης".

Καταλάβατε, γιατί δεν υπάρχει φασισμός χωρίς τον καπιταλισμό και αστική δημοκρατία χωρίς φασιστικές πολιτικές; Απλά: Δε χωράνε όλοι.

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

ΚΟΡΙΤΣΙΑ, Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ

Η νεοφιλελεύθερη αντίληψη είναι απλά μια αντίληψη. Εννοώ ότι υπάρχει μόνο ως όραμα ή επικάλυψη της λαμογιάς στο μυαλό και το στόμα αγνών μπουνταλάδων ή χυδαίων παρταόληδων, αντίστοιχα. Όποιος κι αν την επικαλείται, όμως, ως πολιτική και οικονομική οδό προς το μέλλον, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Ο οικονομικός φιλελευθερισμός είναι απλά η άρνηση της κοινωνικής εξέλιξης και της πολιτικής ως δημοκρατικής διαδικασίας, παρά το ότι διαρρηγνύει τα ιμάτιά του και για την εξέλιξη και για τη δημοκρατία.

Αυτή η διαπίστωση αφορά το λεγόμενο φιλελευθερισμό σε όλο τον πλανήτη. Πουθενά η αόρατη χειρ δεν είναι αόρατη, παρά μόνο για όσους έχουν συναισθηματικό και κυρίως υλικό συμφέρον να μην την βλέπουν. Ο Λένιν δεν ήταν ένας φαντασιόπληκτος εμμονικός όταν διαπίστωνε πριν έναν αιώνα (και βάλε) ότι ο περίφημος ελεύθερος ανταγωνισμός είναι ένα παραμύθι που κάνει την ύπαρξη του Άη Βασίλη πολύ πιο πιστευτή. Ο ανταγωνισμός είναι πράγματι ελεύθερος, αλλά όχι όπως τον εννοούν οι Φρίντμαν και οι Χάγεκ. Είναι ελεύθερος από ηθική, ελεύθερος από συμπόνοια, ελεύθερος από ομορφιά, ελεύθερος από ανθρωπιά. Πατάμε επί πτωμάτων, δυναμώνουμε, ενσωματώνουμε, συγκεντρώνουμε, κυριαρχούμε. Σε αυτό βρίσκεται η μοναδική αλήθεια του ιμπεριαλισμού, του πραγματικού ονόματος, δηλαδή, της "ελεύθερης οικονομίας".

Αυτά είναι κοινός τόπος, λοιπόν, για το φιλελευθερισμό παγκοσμίως. Στην Ελλάδα, όπως και σε κάθε αναλόγως κινούμενη στα όρια του Τρίτου Κόσμου κοινωνία και οικονομία, ο φιλελευθερισμός έχει κι ένα άλλο όνομα, συμπληρωματικό. Λέγεται Μητσοτάκης και συγκεριμένα Μκ2 aka Kυριάκος. Ο Κυριάκος δεν είναι κάποιος που περιμένουμε να δώσει δείγματα γραφής. Έχει ήδη δώσει. Ξέρω πολύ καλά πώς εννοεί τα περί αξιοκρατίας, αριστείας, αποδοτικότητας, δημιουργικότητας. Θα μπορούσα να γράψω πολλά, στο βαθμό που τυγχάνει να γνωρίζω το ποιόν του ως υπουργού (σχεδόν) από πρώτο χέρι. Δε θα πω τα όσα γνωρίζω προσωπικά. Απλά διαβάστε τι λέει ο εξίσου(;) φιλελεύθερος πρώην υπουργός Ραγκούσης για την περίπτωσή του:
"...το 2014, δεν αντιστάθηκε στις σειρήνες του πελατειακού κράτους κι επανέφερε τον απόλυτο κομματισμό στη δημόσια διοίκηση καταργώντας τον Ν.3839. Έναν καθοριστικό νόμο για την αξιολόγηση και την αξιοκρατία εντός του δημοσίου.
Καθαίρεσε 25.000 αξιοκρατικά επιλεγμένους προϊσταμένους και διευθυντές, τους πρώτους στην ιστορία του ελληνικού κράτους, τους οποίους αντικατέστησε με τους κομματικά εκλεκτούς.
Με βάση το Νόμο Μητσοτάκη, ακόμη και σήμερα στο υπουργείο διοικητικής μεταρρύθμισης είναι Γενικός Διευθυντής ο τελευταίος στην αντικειμενική κι αδιάβλητη μοριοδότηση που κάναμε στο υπουργείο το 2010 με την επιτροπή ανώτατων δικαστικών. Ο δε μακράν πρώτος σε μόρια έχει καρατομηθεί διότι δεν ανήκε στη ΝΔ (ούτε και στο ΠΑΣΟΚ). Δηλαδή...Ελλάδα της σκοτεινής πλευράς της μεταπολίτευσης ξανά".

Με άλλα λόγια, ο ελληνικός καπιταλισμός είναι ιδιόμορφος, όπως ιδιόμορφος είναι και ο ελληνικός φιλελευθερισμός. Το να χαρακτηρίζεται ο Κυριάκος πιο σοβαρός φιλελεύθερος από τον Αλέξη, πραγματικά αδικεί την κοινή τους προσπάθεια για μια ευρωπαϊκή Ελλάδα. Αλέξη, Κυριάκο, η Ιστορία (και η Εύα Καϊλή από τα έδρανα της ευρωβουλής) σας καλεί. Για την Ελλάδα και τη δημοκρατία.