Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

ΚΑΜΙΝΗΣ, ΟΠΩΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ

Είναι γνωστό το μοντελάκι των πρώην μαρξιστών και νυν αριστερών, με την καλή έννοια, που θα έλεγε και ο Ψινάκης. Έχουν καταδικάσει προ πολλού την καταδίκη της ελεύθερης οικονομίας, ερεθίζονται, για να το πούμε κομψά, όταν ακούνε για επιχειρηματικότητα και, βεβαίως ταυτίζουν το όραμά τους με τον εξορθολογισμό, την αποκατάσταση των στρεβλώσεων, λες και αριστερός σημαίνει θεσμικός τορναδόρος.  Αφού ρε παιδιά, βλέπετε πού πάει το πράγμα. Ωραίος ο χαβαλές και η διακωμώδηση των παλαιοκομμουνιστικών λογοτεχνημάτων του Ριζοσπάστη, αλλά μη μας τρελάνετε κιόλας. Πάμε σφαίρα για μεγάλη εξαθλίωση και ό,τι και να κάνουν οι Ατενίστας, οι υπερασπιστές των μεταναστών, οι αρωγοί των αστέγων, στο τέλος τι θα κάνουν; Θα καλέσουν την αστυνομία, για να αποκαταστήσει την τάξη, όταν σφάζονται οι συμμορίες έξω από το σπίτι τους, ενώ αν είναι δήμαρχοι, θα μπουζουριάσουν και τους αστέγους, για να τους χαρίσουν τη θαλπωρή της ΓΑΔΑ, όταν είμαστε σε θερμοκρασίες κάτω του μηδενός. 
Έρχονται εποχές που δεν έχουμε τη συνήθη υπερχείλιση και την απόσυρση των νερών του ποταμού, αλλά ο ποταμός ξεραίνεται. Επιλογή είναι να φτιάχνεις τα συνήθη αναχώματα για τα νερά που δε θα ξανάρθουν, αλλά μη μας το παίζεις, ρε φίλε, και ρεαλιστής. Από το σουρεαλισμό σου, του βατραχάνθρωπου στον ξεροπόταμο, προτιμώ το σοσιαλιστικό ρεαλισμό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου