Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

ΦΤΑΙΕΙ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Ο Άρης Πορτοσάλτε δήλωσε ότι φταίει και η υπερπροστατευτικότητα της Αριστεράς προς τους μετανάστες για την όξυνση του μεταναστευτικού και η όξυνση του μεταναστευτικού οξύνει τη σχετική αντιπαράθεση και κάπως έτσι οξύνθηκε και η διάθεση των αλητών που κάρφωσαν ένα μαχαίρι στην καρδιά Πακιστανού μετανάστη που πήγαινε στη δουλειά του, 3.30 τα ξημερώματα στα Πετράλωνα.

Κάποιοι άλλοι, λιγότερο δημοκράτες από τον Άρη, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα δηλώσουν πως κάποιοι ψευτοαριστεροί αγανακτούν για τους δολοφονημένους λαθρομετανάστες (τονίζουν το "λαθρο"), αλλά καταπίνουν τη γλώσσα τους για τους φόνους που διαπράττουν οι "λάθρα" εισελθόντες στη χώρα.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν υπάρχουν μετανάστες και λαθρομετανάστες. Είναι όλοι άνθρωποι που ζητάνε καλύτερες συνθήκες ζωής, ή απλά το δικαίωμα στη ζωή, προερχόμενοι από έναν κόσμο που αναπτύσσεται, αναδύεται, ανακαλύπτει το επιχειρείν, ταυτοχρόνως όμως, σφαγιάζεται, βομβαρδίζεται, στρέφεται σε θρησκευτικές σέχτες που οι ίδιοι οι λάτρεις της παγκοσμίου αναπτύξεως εξέθρεψαν (βλ. Αλ Κάιντα).

Ο μέσος ναζί και ο μέσος φιλελεύθερος έχουν πολλές διαφορές. Σε ένα πράγμα όμως συγκλίνουν. Σου ξεκόβουν, ευθύς εξαρχής, ότι ο καπιταλισμός είναι δεδομένος, ο σοσιαλιστικός δρόμος ήταν μια εγκληματική ονειροφαντασία (οι φασίστες, βεβαίως, τον εντάσσουν και στα σατανικά σχέδια των Εβραίων) και από από δω πάνε κι οι άλλοι. Μέσα σε μια τέτοια λογική εννοείται ότι οι μετανάστες είναι λαθρομετανάστες, όταν δεν έρχονται προγραμματισμένα, για να καλύψουν ανάγκες του καπιταλιστικού μηχανισμού σε συγκεκριμένες περιοχές του προηγμένου κόσμου. Οι φιλελεύθεροι αρχίζουν τα περί ορθολογικής αντιμετώπισης (Πορτοσάλτε), για να μην οξυνθούν τα πνεύματα και γίνει κάνα κακό, τώρα μάλιστα που έχουμε βάλει μπρος και την αποσοβιετοποίηση, ενώ τα πιο ανυπόμονα και ηλίθια αγόρια και κορίτσια που φαντασιώνονται με το τι συνέβη μεταξύ Αδόλφου και Εύας στην υπόγα του Βερολίνου, θέλουν κάπως πιο ριζικές λύσεις.

Η κοινή λογική (ναι, αυτή) η ελκομένη εκ του Διαφωτισμού (ναι, αυτού) υποδεικνύει ότι δεν είναι δυνατόν να είσαι δημοκράτης και ανθρωπιστής για συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων και να επιφυλάσσεις το σεβασμό για τα δικαιώματα του ανθρώπου μόνο στους πολίτες της χώρας σου. Ούτε, βέβαια, είναι δυνατόν να ωρύεσαι για απελευθέρωση αγορών, κίνησης κεφαλαίων, αγοράς εργασίας, ενώ ταυτόχρονα υψώνεις φράχτες στον Έβρο ή στα σύνορα με το Μεξικό. Είναι δεδομένο ότι αφού μάζες ανθρώπων θέλουν να μετακινηθούν και να εγκατασταθούν στο έδαφός σου, πρέπει να θεωρήσεις ως δεδομένο αυτό το δικαίωμα, αν θέλεις να λέγεσαι φιλελεύθερος.

"Και τι θα γίνει, ρε φίλε; Πώς θα αντέξει η Ελλάς τους μετανάστες;" Θα στο ρωτήσουν αυτό, όχι μόνο οι ρατσιστές, αλλά και οι "απλοί" άνθρωποι που φρικάρουν με τους χιλιάδες νεοφερμένους που κατακλύζουν γειτονιές, συνδέονται με αυξημένη παραβατικότητα ή εγκληματικότητα και πάει λεγοντας. Προφανώς, οι απλοί άνθρωποι τα ίδια ρωτούσαν και όταν ήρθαν τα αδέλφια μας, κατά τ'άλλα, το '22. Προφανέστερα, οι "απλοί" άνθρωποι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι απλοί άνθρωποι, αλλά υπεύθυνοι για τον εαυτό τους, την πόλη τους, τη χώρα τους, τον κόσμο. Οι απλοί άνθρωποι πρέπει να οργανωθούν και να προσφέρουν στους εαυτούς τους, τους συμπατριώτες τους και τους ξένους συνανθρώπους τους ένα νέο ιστό οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, που δε θα προσδιορίζεται από τις ανάγκες των κατόχων των μέσων παραγωγής, αλλά από τις ανάγκες του ανθρώπου.

Παράλογος και ρομαντικός; Για τον Άρη Πορτοσάλτε, σίγουρα. Ακόμη και η Σία όμως, έχει αρχίσει να τον κοιτάει με απορία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου