Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΟΥ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΧΩΣΑΝ

Σαν χτες, πριν από 93 χρόνια, δολοφονήθηκε η Ρόζα Λούξεμπουργκ από τις παραστρατιωτικές ομάδες των Freikorps στο Βερολίνο. Είχε ηγηθεί μιας εκ των προτέρων καταδικασμένης εξέγερσης, χωρίς ούτε η ίδια να πιστεύει σε αυτήν. 
Σήμερα πολλοί "προοδευτικοί-αριστεροί" μιλάνε για αναγκαίους συμβιβασμούς, για δημιουργική επανάσταση με αλληλεγγύη, απελευθέρωση των δυνάμεων της χώρας, της Ευρώπης, του κόσμου, απαλλαγή από τις εμμονές περί κράτους-προστάτη. Δε θέλω να εξομοιώσω την κατάσταση στην Ελλάδα και μεγάλο μέρος της Ευρώπης με τη Γερμανία του 1919, όμως είναι αλήθεια ότι η κατάσταση βαίνει εξομοιουμένη. Και αυτός ο Παπαδήμος δε φέρνει λίγο στον Έμπερτ; Ατυχώς, βέβαια, τους εργάτες, τους εργαζόμενους εν γένει, τους ανέργους δεν τους συνεπαίρνει ο λόγος της Ρόζας, αλλά ο κώλος της πόζας κάθε ξανθιάς της μεσημεριανής ζώνης. Δύσκολα τα πράγματα, αλλά πώς αλλιώς θα μπορούσαν να είναι; Τάξη ΔΕΝ επικρατεί στο Βερολίνο μας, αλλά ούτε και επαναστατική ανατροπή φαίνεται στον ορίζοντα. Το παρήγορο είναι ότι, όπως και ο ανασχηματισμός (που θα ΄λεγε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος),  η επανάσταση δεν προαναγγέλλεται, γίνεται. 
Βάσει της πρετεντερικής, η Ρόζα ήταν θύμα μιας επικίνδυνης και αδιέξοδης επιλογής, βάσει της διαλεκτικής όμως, η επανάσταση των Σπαρτακιστών ήταν η σπίθα από το βίαιο άγγιγμα της καρδιάς με τη λογική. Μια σπίθα στο σκοτεινό τούνελ είναι φως, ας είναι και λίγο. Ο Μπρεχτ είχε πει ότι την "τρομοκράτισσα" την έφαγαν, γιατί "έλεγε την αλήθεια στους φτωχούς". Ποια είναι η αλήθεια που πρέπει ν΄ ακούσουν οι φτωχοί σήμερα; Πρώτα απ΄ όλα ότι είναι φτωχοί. Ο εικονικός νεοπλουτισμός ετελεύτησεν τον βίον του. Καλά ξυπνητούρια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου