Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΥΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ, ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ

Πόσοι φυσιολογικοί άνθρωποι είχαν, ακόμη και στις "παλιές" ανέφελες μέρες, την πεποίθηση ότι η δημοκρατία μας είναι αποτέλεσμα κατίσχυσης της ηθικής, του δικαίου, του ανθρωπισμού, του ορθού λόγου, ρε παιδί μου; Όταν λέω "μας" δεν εννοώ τους πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας, αλλά τους πολίτες κάθε κράτους που ανήκει στο λεγόμενο Ελεύθερο Κόσμο (R.I.P. Ronald Reagan). Δυστυχώς, πολλοί, αλλά δικαιολογημένα. Εκλογές, ελευθερία έκφρασης, ελευθεροτυπία (όχι του Τριάντη, η άλλη, η κανονική), διάκριση εξουσιών, φραγμοί στην αστυνομική βία, σεβασμός από το κράτος στην ανθρώπινη ζωή, πρωτοφανής στην παγκόσμια Ιστορία.
Φευ, όμως. Όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια και ειδικά τους τελευταίους μήνες, επίσης δικαιολογημένα, κάνουν την παραπάνω πεποίθηση να μοιάζει όνειρο παλιό, απατηλό. Έχουμε και λέμε:
1. Η μπλόφα (;) του Παπανδρέου για το δημοψήφισμα έφερε στο φως μία διττή αμφισβήτηση της δημοκρατικής αρχής. Από τους Μερκοζί ακούστηκε ότι έτσι και κάνουμε δημοψήφισμα, θα μας κόψουν τα πόδια, θα μας πετάξουν από την Ε.Ε. κ.λπ. Από τη δεξιά αντιπολίτευση (και όχι μόνο - βλ. Πρετεντέρηδες, Παπαχελάδες κ.λπ.) μάθαμε ότι η πρόταση είναι επικίνδυνη για την ευρωπαϊκή προοπτική μας. Τι έμεινε από την όλη ιστορία. Αυτό που επεδίωκε (και) ο Παπανδρέου, πιθανώς. Η "ομαλή" αποπρωθυπουργοποίησή του και η πρωθυπουργοποίηση του Παπαδήμου. Προέκυψε όμως και κάτι άλλο. Η αίσθηση ότι δημοκρατία έχουμε όσο μας επιτρέπεται. Από ποιους; Έλα ,ντε.
2. Τι κάνει το κοινοβούλιο; Βουλεύεται με βάση την αρχή της αντιπροσώπευσης, μέσα από την οποία διυλίζεται (άλλοι λένε εξαερώνεται) η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Η προβληματική σχέση των δύο αρχών ήταν ανέκαθεν δεδομένη, αλλά τέλος πάντων, υπήρχε μία σχέση, έστω και προβληματική. Πριν λίγο, όμως άκουσα ότι ακόμη και οι εν πολλοίς αμόρφωτοι, μπακάληδες της πατρωνίας, βουλευτές μας κρίνονται επίφοβοι για την ψήφιση των μέτρων που θα μας (ξανα)σώσουν και μελετάται η λύση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου (παράκαμψη της ψηφοφορίας στη Βουλή). Από τις μέρες του Εθνικού Διχασμού, στο μακρινό 1916, έχουμε να ζήσουμε τέτοιες μέρες κοινοβουλευτικού θριάμβου.

Με άλλα λόγια, τι δημοκρατίες και μαλακίες; Άμα λάχει, τραβήξτε και μία πράξη νομοθετικού περιεχομένου να κάνετε τον Παπαδήμο πρωθυπουργό, μέχρι να είναι έτοιμος ο Βορίδης για το Μαξίμου. 

Αχ, αστική δημοκρατία. Τι σου 'μελλε να πάθεις, τώρα στα γεράματα; 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου