Ήταν 8 το βράδυ και ο αέρας μύριζε καμένο ξύλο, βερνικωμένο μάλιστα. Την ώρα που ο μεσήλικας παιχνιδάς, με βαριά καρδιά, έβαζε το λουκέτο στη βάση του ρολού άκουσε βιαστικά βήματα πίσω του.
- Ευτυχώς, σας πρόλαβα. Μπορείτε να ανοίξετε; Όλη μέρα ήμουν στο φέισμπουκ και ξεχάστηκα. Πρέπει να πάρω οπωσδήποτε τη Λίβερπουλ για τον γιο μου.
- Ευχαρίστως. Μισό λεπτό να ξεκλειδώσω. Απ' ό,τι θυμάμαι έχω μια Λίβερπουλ σε άριστη κατάσταση.
Μπήκαν μέσα. Στο χαμηλό φως οι ομάδες, τα σημαιάκια του κόρνερ, οι διαιτητές και οι επόπτες του θύμισαν τις ηρωικές μέρες που στο μικρό διαμέρισμα στου Ζωγράφου έστρωναν την τσόχα κάτω στο πάτωμα και έπαιζαν και τα τρία αδέλφια υπό το φως των προβολέων. Δεν ήταν δυνατό, βασικά δεν έβλεπες σχεδόν, αλλά δημιουργούσε ατμόσφαιρα νυχτερινού αγώνα. Μια φωνή ικανοποίησης διέκοψε την αναπόληση στα μαγικά χρόνια.
- Ορίστε, την βρήκα. Όπως είπα. Τέλεια. Ακόμη και το κουτί σε άριστη κατάσταση.
- Ευχαριστώ.
Ήταν έτοιμος να ρωτήσει την τιμή, όταν είδε καταχωνιασμένο στο κάτω μέρος της στοίβας ένα φθαρμένο κουτί. USSR 1960, έγραφε στο άνοιγμα. Με τρεμάμενα, σχεδόν, χέρια την τράβηξε προσεχτικά. Τα λευκά αρχικά CCCΡ διέτρεχαν το στήθος των παικτών με τις κόκκινες φανέλες. Ο τερματοφύλακας ήταν ντυμένος στα μαύρα.
- Ο Λεβ Γιασίν
- Ναι. Από τα καλύτερα κομμάτια. Σας το δίνω μισοτιμής. Έτσι κι αλλιώς, αύριο κλείνουμε.
Τον κοίταξε με έκπληξη.
- Κλείνετε; Αποκλείεται. Μεταφέρεστε εννοείτε. Και στη Ρωσία λένε κάποιοι ότι το παρελθόν έκλεισε, αλλά η κόκκινη σημαία θα ανεμίσει ξανά στο Κρεμλίνο.
- Μάλιστα. Όπως νομίζετε. Να τα τυλίξω μαζί ή χωριστά;
Τον είδε να βγαίνει με τα δύο κουτιά στο δεξί χέρι. Κούνησε το κεφάλι και μονολόγησε: "Πολύς κόσμος θα λαλήσει ακόμη. Κι ας γλυτώσαμε την Grexit". Έσβησε το φως και επανέλαβε την τελετουργία του κλειδώματος.