Τρίτη 31 Μαΐου 2016

ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΤΟΥ ΠΕΡ ΛΑΣΑΙΖ


Προχτές, 28 Μαϊου 2016, συμπληρώθηκαν 145 χρόνια από τη μέρα που ο στρατός των αστών εκτέλεσε στον τοίχο του νεκροταφείου του Περ Λασαίζ τους τελευταίους ηρωικούς μαχητές της παρισινής κομμούνας. Ένα όργιο εκτελέσεων ξέσπασε στις λαϊκές συνοικίες πάνω από τις οποίες κυριαρχούσε πάλι η αστική νομιμότητα και κυμάτιζε η τρίχρωμη σημαία του έθνους στη θέση της κόκκινης σημαίας της εργατικής τάξης.

Εννοείται ότι οι αστοί που διέταξαν την καταστολή της εξέγερσης ήταν, κατά βάση, φιλελεύθεροι. Άλλωστε είναι γνωστός ο ρόλος των πάσης φύσεως και νοηματοδοτήσεως κεντροαριστερών πολιτικών, από το 1789 έως το 1871 στο Παρίσι και από το Βερολίνο του ΄19 έως την Αθήνα του ΄44. Πρωτοπορία, ουρά, φύλλο συκής των λούμπεν και των φασιστών, όταν η αστική τάξη κινδυνεύει να χάσει την κουτάλα, ο ρόλος τους εναλλάσσεται, αλλά πάντα ο ίδιος μένει.

Τις μέρες αυτές εξελίσσεται στη Γαλλία ένας νέος κύκλος εξεγέρσεων. Βίαια επεισόδια στους δρόμους, αποκλεισμοί μονάδων παραγωγής ενέργειας και προοπτική να γίνει χαμός στη διάρκεια του Euro. H Κομμούνα του 1871, βέβαια, δεν ταυτίζεται με όλα αυτά. Τότε, οι κομμουνάροι είχαν ως στόχο τη λαϊκή εξουσία και το χτύπημα στην κοινωνική αδικία. Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος των απεργών και διαδηλωτών στοχεύει σε πολύ λιγότερα: Να διατηρήσουν τα ψίχουλα αξιοπρέπειας που τους πετάει κατά τις μεταπολεμικές δεκαετίες ο ευρωκαπιταλισμός. 

Είναι όμως κάτι, μπορεί να γίνει και μια νέα αρχή. Είναι μια ελπίδα. 

Και ενώ αυτά συμβαίνουν στην άνευ μνημονίου, αλλά εντός καπιταλιστικών νόμων, Γαλλία, στην Ελλάδα, πλήθος παραιτημένων από κάθε συλλογική δράση διοργανώνουν πολιτιστική εκδήλωση στο Σύνταγμα υπό τον τίτλο "Παραιτηθείτε", επιδιώκωντας την παραίτηση του Αλέξη, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ.

Με άλλα λόγια, το αίτημά τους έχει ως εξής: Να σχηματιστεί κυβέρνηση που
1. Θα απελευθερώσει τις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα και θα τις καταστήσει ευχερέστερες στο δημόσιο.
2. Θα χτυπήσει το δικαίωμα στην απεργία και τη συνδικαλιστική δράση, γενικότερα.
3. Θα περικόψει δραστικά τις κρατικές δαπάνες (περιορισμός δημόσιας εκπαίδευσης, υγείας, κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα επιχειρήσεων σχετικών με ενέργεια και νερό), προκειμένου να δοθεί έδαφος για ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε αυτούς τους τομείς.
4. Θα δώσει γη και ύδωρ για να έρθουν ξένοι επενδυτές.
5. Θα δώσει στην Σώτη την ευκαιρία να διδάξει σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο.

Με άλλα λόγια, οι κυνηγοί ηλιθίων συμμετεχόντων στο ιβέντ του Συντάγματος, γιατί μόνο ηλίθιος μπορείς να χαρακτηριστείς, αν πιστεύεις πως οι μεταρρυθμίσεις σημαίνουν κάτι άλλο, είναι η ομαλή συνέχεια της αλληλουχίας γεγονότων και κυβερνήσεων, αρχής γενομένης από το ΠΑΣΟΚ του 2009, που έβαλε μπρος τη θεσμική κατεδάφιση κάθε έννοιας συλλογικού δικαιώματος. Κοντολογίς, είναι οι αγανακτισμένοι από την ανάποδη. Οι πρώτοι αγανακτισμένοι έφεραν τον Σαμαρά και τον Αλέξη, τώρα οι καινούργιοι πάνε για το επόμενο αστέρι.Όταν η κάθε κυβέρνηση από το 2010 και μετά φτάνει στο όριο της μεταρρυθμιστικής της ορμής, βγαίνουν μπροστά οι ακομμάτιστοι για να ανοίξουν το δρόμο για το επόμενο κόμμα που θα συνεχίσει το ματς. ΠΑΣΟΚ-ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ-ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και έπεται η συνέχεια. Εκεί που ο Αλέξης δεν μπορεί, έρχονται οι "Παραιτηθείτε" να σπρώξουν τη μεταρρύθμιση. 

Κάνουν, κάνουν, κάνουν και στο τέλος; Είναι προφανές το τέλος, όσο κι αν αργήσει:

 «Το Παρίσι των εργατών με την Κομμούνα του θα γιορτάζεται πάντα σαν δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας. Τους μάρτυρές της τους έχει κλείσει μέσα στη μεγάλη της καρδιά η εργατική τάξη. Τους εξολοθρευτές της τους κάρφωσε κιόλας η ιστορία στον πάσσαλο της ατίμωσης απ’ όπου δεν μπορούν να τους λυτρώσουν μήτε όλες οι προσευχές των παπάδων τους»,
Κάρλ Μαρξ, "Ο Εμφύλιος Πόλεμος στη Γαλλία".


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου