Τρίτη 7 Ιουλίου 2015

ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ

"Είναι αδιαπραγμάτευτη η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και αυτή είναι η βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού".

Αυτή η εμβληματική της πολιτικής μας αυτοακύρωσης φράση βουίζει στ΄ αυτιά μας, καθώς την επαναλαμβάνουν πολιτικοί, δημοσκοπήσεις, τρολ στα σόσιαλ μίντια, καθηγητές του ΠΑΠΕΙ (η παράθεση με σειρά αξιολόγησης των γνωμοδοτούντων περί την Ευρώπη).

Όλοι αυτοί εκφράζουν τη φωνή της λογικής, του ρεαλισμού, στα πάνελ και ξεπετάνε την αντίθετη άποψη με ένα γελάκι ειρωνείας ή με ένα "Εντάξει, καλή η πλάκα, αλλά ας δούμε τώρα σοβαρά τι μπορεί να γίνει".

Τι μπορεί να γίνει και πού; Η στάση των ορθολογιστών, περιέργως, αποπνέει μεταφυσική πίστη, δογματική εμμονή στο εξω-λογικό. Η Ευρώπη γι΄ αυτούς είναι ένα ιερό τοτέμ, στο οποίο οφείλουμε πίστη. Δεν είναι ένα πλέγμα οικονομικών συμφερόντων και ανταγωνισμών που αντανακλώνται στις αντίστοιχες πολιτικές που εφαρμόζουν οι θεσμοί της.

Και ποιες είναι αυτές οι πολιτικές εν προκειμένω και όχι μόνο εν προκειμένω, αλλά από τις αρχές, τουλάχιστον, της δεκαετίας του ΄90; Νεοφιλελευθερισμός, αγνός, φριντμανικός, πασπαλισμένος με γερμανική μέριμνα, όχι πλέον για ένα κοινωνικό κράτος τύπου Βίσμαρκ-Αντενάουερ-Βίλυ Μπραντ, αλλά για ένα κράτος πτωχοκομείο, που δε θα διασφαλίζει τη ζωή, αλλά την επιβίωση των ανέργων και ημιαπασχολούμενων.

Πώς κι έτσι; Επισήμως, διότι η Ευρώπη γερνάει και πρέπει να γίνει ανταγωνιστική έναντι Κίνας, Ινδίας, Βραζιλίας και λοιπών αναδυόμενων από το βυθό του ιμπεριαλισμού. Άλλη μία μεταφυσική ερμηνεία, που εμφανώς αγνοεί τα λογικά δεδομένα. Οι παραγωγικές δυνατότητες στις αρχές του 21ου αιώνα έχουν αναπτυχθεί, ο παραγόμενος πλούτος έχει πολλαπλασιαστεί, αλλά συζητάμε τώρα για το αν πρέπει ο Ιταλός να αποδεχτεί τις συνθήκες εργασίας του Κινέζου, αντί να συμβεί το αντίστροφο.

Όλος αυτός ο παραλογισμός, βέβαια, έχει ονοματεπώνυμο και λέγεται "καπιταλιστική νομοτέλεια". Όσο αυξάνονται οι παραγωγικές δυνατότητες, τόσο (και περισσότερο) αυξάνεται η προσπάθεια αύξησης της κερδοφορίας, τόσο πιο αδηφάγοι και αδίστακτοι γίνονται οι καπιταλιστές.

Ήδη στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία, στις μάζες των νέων εργαζόμενων της Γερμανίας όλα αυτά δεν είναι μόνο λόγια, αλλά γίνονται οδυνηρή, καθημερινή εμπειρία. Αυτή η εμπειρία είναι που πρέπει να αναδειχθεί και, κυρίως, να γίνει η βάση για την οικοδόμηση της μόνης ρεαλιστικής διεξόδου: Ενός νέου εργατικού κινήματος, με στόχο την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και τη λαϊκή εξουσία. Ένα ΟΧΙ μπορεί να σημαίνει πολλά, μία μόνο ερμηνεία του όμως δείχνει την κατεύθυνση για το ΝΑΙ στην πραγματική ζωή.

"Δεν έχει εξουσιοδοτήσει κανένας κανέναν να πάει να υπογράψει νέα μνημόνια, νέα επώδυνα μέτρα για το λαό μας". Δημήτρης Κουτσούμπας, ΓΓ ΚΚΕ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου