Όπως και πολλά άλλα οφθαλμοφανή πράγματα που η αστική προπαγάνδα τα κάνει αόρατα ή αγνώριστα, έτσι και το Common People, το κομμάτι, η κομματάρα, δηλαδή, των Pulp έτυχε της απόλυτης διαστρέβλωσης από τα δελτία παραπληροφόρησης.
Μέσα στη βαρουφακειάδα των τελευταίων μηνών μετατράπηκε και αυτό σε μία ψηφίδα στην αγιογραφία του ήρωα-αντιήρωα Γιάνη. Ήταν ή δεν ήταν η Δώρα (Στράτου, aka Βαρουφάκαινα) η πλούσια γόνος ελληνικής ζάμπλουτης οικογένειας που "μάγεψε τον τραγουδιστή των Pulp";
Για όποιον έχει ρίξει μία ματιά σε όλους τους στίχους του τραγουδιού κατανοεί ότι, όχι μόνο δεν έχει κανένα ενδιαφέρον το συγκεκριμένο "πρόβλημα", αλλά, πολύ περισσότερο, ότι η ταύτιση της οποιασδήποτε πλουσιογκόμενας που σπουδάζει Arts στην Αγγλία με την ηρωίδα των στίχων κάθε άλλο παρά κολακευτική είναι.
Το νόημα έχει ως εξής: Είσαι από τον κόσμο των πλουσίων, ψάχνεις εμπειρίες, γενικώς, μέσα στις οποίες είναι και η επιθυμία να ζήσεις όπως οι "απλοί άνθρωποι". Απλός άνθρωπος στην Αγγλία, βέβαια, δεν είναι αυτό που φαντάζεται ή λέει ότι φαντάζεται ο μέσος Νίκος Δήμου.
Άθλια σπίτια, σε άθλιες συνοικίες, σε άθλια συναισθήματα, σκοτωμένα από το αλκοόλ και τη βία για τη βία, που σαρώνει τις συνοικίες των αγγλικών πόλεων κάθε Σαββατόβραδο.
Λέει, λοιπόν, το τραγούδι: "Έλα να γνωρίσεις τους απλούς ανθρώπους, σαν εμένα, αλλά όταν εγώ θα βλέπω τις κατσαρίδες στο δωμάτιό μου, εσύ θα γυρίσεις στον μπαμπά σου".
Έτσι είναι, φίλοι μου. Πολλοί είναι αυτοί που σηκώνουν το λάβαρο της επανάστασης, της αλληλεγγύης (πιο μοδάτο αυτό, τελευταία), αλλά πάντα καβατζωμέμοι. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία ή, για να το πούμε πιο καθαρά, με ψευτολυγμούς δε βάφονται κόκκινες καρδιές.
Μέσα στη βαρουφακειάδα των τελευταίων μηνών μετατράπηκε και αυτό σε μία ψηφίδα στην αγιογραφία του ήρωα-αντιήρωα Γιάνη. Ήταν ή δεν ήταν η Δώρα (Στράτου, aka Βαρουφάκαινα) η πλούσια γόνος ελληνικής ζάμπλουτης οικογένειας που "μάγεψε τον τραγουδιστή των Pulp";
Για όποιον έχει ρίξει μία ματιά σε όλους τους στίχους του τραγουδιού κατανοεί ότι, όχι μόνο δεν έχει κανένα ενδιαφέρον το συγκεκριμένο "πρόβλημα", αλλά, πολύ περισσότερο, ότι η ταύτιση της οποιασδήποτε πλουσιογκόμενας που σπουδάζει Arts στην Αγγλία με την ηρωίδα των στίχων κάθε άλλο παρά κολακευτική είναι.
Το νόημα έχει ως εξής: Είσαι από τον κόσμο των πλουσίων, ψάχνεις εμπειρίες, γενικώς, μέσα στις οποίες είναι και η επιθυμία να ζήσεις όπως οι "απλοί άνθρωποι". Απλός άνθρωπος στην Αγγλία, βέβαια, δεν είναι αυτό που φαντάζεται ή λέει ότι φαντάζεται ο μέσος Νίκος Δήμου.
Άθλια σπίτια, σε άθλιες συνοικίες, σε άθλια συναισθήματα, σκοτωμένα από το αλκοόλ και τη βία για τη βία, που σαρώνει τις συνοικίες των αγγλικών πόλεων κάθε Σαββατόβραδο.
Λέει, λοιπόν, το τραγούδι: "Έλα να γνωρίσεις τους απλούς ανθρώπους, σαν εμένα, αλλά όταν εγώ θα βλέπω τις κατσαρίδες στο δωμάτιό μου, εσύ θα γυρίσεις στον μπαμπά σου".
Έτσι είναι, φίλοι μου. Πολλοί είναι αυτοί που σηκώνουν το λάβαρο της επανάστασης, της αλληλεγγύης (πιο μοδάτο αυτό, τελευταία), αλλά πάντα καβατζωμέμοι. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία ή, για να το πούμε πιο καθαρά, με ψευτολυγμούς δε βάφονται κόκκινες καρδιές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου