ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΗ

Αυτές τις μέρες πάντα θυμάμαι τη Μάχη του Βερολίνου. Λίγες μέρες πριν αυτοκτονήσει ο Αδόλφος σχεδίαζε επιχειρήσεις τανάλια εναντίον των σοβιετικών στρατιών που τον είχαν περικυκλώσει. Κατά τον ίδιο τρόπο, κάποιοι εξ ημών που έχουμε κανονικούς μισθούς και ικανοποιητικά εισοδήματα γενικώς, νομίζουμε ότι θα την βγάλουμε καθαρή και στις παρούσες συνθήκες. Ή ο Βαρουφάκης θα κάμει το θάμα του και θα τρέψει σε φυγή τους κακούς ή θα αναλάβει κάνας Ψαριανός τη διαπραγμάτευση της επιστροφής στην κοινή λογική,να τρέξει το χρήμα από Ντράγκι μεριά, να γεμίσουν πάλι τα ΑΤΜ, σου λένε.

Όπως και να το δεις, όμως, το πράγμα είναι προαποφασισμένο. Μισθοί, συντάξεις, εργασιακά δικαιώματα πάνε άκλαφτα. Αντί να ελπίζουμε ότι θα την σκαπουλάρουμε, ενώ γύρω γίνεται της μουρλής, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε. Το ζητούμενο δεν είναι η διάσωση των συντάξεων, των μισθών, των ΣΣΕ, μέσα στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας και της Ε.Ε. Αυτά τελείωσαν. Αν θέλουμε να έχουμε κάποιον πολιτικό και κοινωνικό στόχο, δεν μπορεί να είναι άλλος από την επιβολή σοσιαλιστικής οικονομίας με κεντρικό σχεδιασμό, έξω από τις μυλόπετρες της Ε.Ε.

Είναι βέβαιο ότι αυτός θα είναι ο στόχος σε πολύ λίγα χρόνια και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών λαών, που όλο και περισσότερο νιώθουν τη χαζοχαρουμενιά του κοινού ευρωπαϊκού τους σπιτιού να γίνεται ανησυχία και αγωνία για το μέλλον. Καθόλου παράξενο, βέβαια, με σπιτονοικοκύρη τους μονοπωλιακούς ομίλους και το χρηματοπιστωτικό σύστημα που ζητάει όλο και υψηλότερα νοίκια. Μπορεί να φαίνεται ακραίο να δούμε εμείς, οι Έλληνες,  οι ταυτισμένοι με τον ατομικισμό, την κοινωνική αμορφωσιά και τις διαλυμένες κοινωνικές σχέσεις, έναν τέτοιο δρόμο αγώνα. Είμαστε και μικρή χώρα, δεν έχουμε παραγωγική βάση, δεν έχουμε στον ήλιο μοίρα. Σωστά. Αλλά η νύχτα είναι βέβαιη. Αν δεν ονειρευτείς το ξημέρωμα, ήλιο δε θα δεις.