Νοτίως της Ιταλίας πνίγηκαν χτες (άλλοι) 400 μετανάστες που προσπαθούσαν να μπουν στην Ευρώπη. Στις μέρες μας δεν υπάρχει τείχος του Βερολίνου, για να σκοτώνονται οι αφελείς που επιζητούσαν ένα σκαραβαίο αντί για Τράμπαντ και το δικαίωμα στη διατροφή των Μακντόναλντς, πλην όμως υπάρχουν άλλα τείχη: Φρόντεξ, λιμενικοί που ρυμουλκούν πίσω στην Τουρκία τα πλοία της απελπισίας, φράχτες συρμάτινοι και, πάνω απ' όλα, όλο το αστικό νομικό οπλοστάσιο περί προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων που κατατείνει στο δικαίωμα της αστικής τάξης να αναπαράγει την οικονομική και πολιτική κυριαρχία της, ρυθμίζοντας, μεταξύ άλλων, τις μεταναστευτικές ροές, μέσα στη φούρια της δήθεν απορρύθμισης της Οικονομίας, βεβαίως.
Όποιος είναι τίμιος άνθρωπος θα πρέπει να μιλήσει γι' αυτό το αίσχος.
Όποιος είναι λογικός άνθρωπος, ας ρίξει μία ματιά στα στατιστικά στοιχεία. Πόσοι έχασαν τη ζωή τους σε μερικές δεκαετίες ύπαρξης του τείχους του Βερολίνου και πόσοι κατέληξαν στον πάτο της Μεσογείου στους τελευταίους μόνο λίγους μήνες;
Όποιος είναι ακόμη πιο λογικός, διαφωτιστής ούτως ειπείν, ας κάνει έκκληση αυστηροποίησης των μέτρων αποτροπής της εισόδου στην Ελλάδα. Αν δεν πνιγούν μερικά μωρά ακόμα, θα μας έρθουν κι άλλοι, θα αποσταθεροποιηθεί η Οικονομία, θα διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός, θα πάρουν το πάνω χέρι οι φασίστες. Γιατί άλλωστε να αφήσουμε να επιβάλουν οι χρυσαυγίτες μία ναζιστική πολιτική, αφού μπορούμε εμείς να την επιβάλουμε καλύτερα;
Ο ρομαντισμός, για κάποιους, πάει γάντι με το ναζισμό. Ο ρομαντισμός πάει χέρι-χέρι με τον ιδεαλισμό. Ο ιδεαλισμός δε θα υπήρχε αν δεν είχε προηγηθεί ο Διαφωτισμός. Απλά τα πράγματα. Ο καθένας βλέπει ό,τι θέλει να δει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου