ΠΙΑΣΑΜΕ ΛΙΜΑΝΙ

 Ο "διογκωμένος" δημόσιος τομέας, πριν τις "μεταρρυθμίσεις"

Οι υπάλληλοι όλοι λιώνουν και τελειώνουν
σαν στήλες δύο δύο μες στα γραφεία.
Ηλεκτρολόγοι θα ‘ναι η πολιτεία
κι ο θάνατος που τους ανανεώνουν.

Κάθονται στις καρέκλες, μουτζουρώνουν
αθώα λευκά χαρτιά χωρίς αιτία.
"Συν τη παρούση αλληλογραφία
έχομεν την τιμήν..." διαβεβαιώνουν.

Και μοναχά η τιμή τους απομένει,
όταν ανηφορίζουνε τους δρόμους,
το βράδυ στις οχτώ, σαν κουρντισμένοι.

...Παίρνουν κάστανα σκέφτονται τους νόμους,
σκέπτονται το συνάλλαγμα τους ώμους
σηκώνοντας οι υπάλληλοι, οι καημένοι...

Κ. Καρυωτάκης "Δημόσιοι Υπάλληλοι"

Συμπληρώνονται, εντός ολίγων ημερών, τέσσερα χρόνια σκληρής περιστολής των δημοσίων δαπανών, αύξησης της φορολογίας, που πλήττει, κυρίως,  τα μικρά και μεσαία εισοδήματα, συμπίεσης του κόστους εργασίας, ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, αναδιάρθρωσης, μεταρρύθμισης, με άλλα λόγια.

Μετά από όλο αυτό το πανηγύρι της Κοινής Λογικής, πού είμαστε;

Έχουμε "πρωτογενές πλεόνασμα" που μοιράζεται πεντακοσάρικο-πεντακοσάρικο, ως φιλοδώρημα, σε ανθρώπους που έχουν χάσει, το λιγότερο, πάνω από 5.000 ευρώ την τελευταία διετία και λίγο πιο γενναιόδωρα στους ενστόλους.

Έχουμε αύξηση του χρέους της χώρας, τόσο σε απόλυτα νούμερα όσο και σε ποσοστό επί του ΑΕΠ.

Έχουμε απολέσει, ως χώρα, την όποια εθνική κυριαρχία υπήρχε σε θέματα δημοσιονομικής και ευρύτερα οικονομικής πολιτικής. Ειδικά γι' αυτό, υπάρχουν οι πλέον ηλίθιοι που πανηγυρίζουν, εναποθέτοντας στους Ευρωπαίους την ελπίδα "να βάλουν τάξη".

Έχουμε μπροστά μας ακόμα πιο σκληρά μέτρα απελευθέρωσης των εργασιακών σχέσεων, απολύσεων, μείωσης μισθών, κατ' όνομα αξιολόγηση στο Δημόσιο ("σε βγάζω άχρηστο, για να κρατήσει τη θέση της η κολλητή από την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ") και το κορυφαίο που ανακοίνωσε χτες η εκπομπή του Υπουργείου Προπαγάνδας (Δελτίο των 8 του Μέγκα): "Έρχονται διορισμοί 15.000 μόνιμων στο Δημόσιο".

Μάλιστα, κύριοι. Μετά από όλο αυτό το πανηγύρι, το επίτευγμα της χώρας είναι ότι θα προσληφθούν καμιά δεκαπενταριά χιλιάδες σε διάφορα υπουργεία, στη θέση εξαπλάσιων συνταξιοδοτηθέντων και απολυμένων, βεβαίως. Ακόμη και από τη φιλελεύθερη σκοπιά αν το δεις, πρόκειται για το απόλυτο φιάσκο. Ουσιαστικά, πρόκειται για ομολογία αποτυχίας. Ποια ανάπτυξη, ποιος εξορθολογισμός, ποιο επιχειρείν; Το όραμα παραμένει ένα: Να τρουπώσεις. Και γιατί όχι; Όλα αυτά τα βλαμμένα που μας γάνωναν το μυαλό με το φιλελεύθερο όραμα των ιδιωτικοποιήσεων τι ήταν; Έμμεσα ή άμεσα έλεγαν τις παπάρες τους καβάλα στο κύμα της "σοβιετικής" (μπουχαχα) Οικονομίας. Ποιος ήταν τόσο αφελής για να τους πιστέψει; Αρκετοί, πάντως, προσποιούνται ακόμη και τώρα ότι τους πιστεύουν. Είναι αυτοί που έχουν όραμα. Ένα γραφειάκι, σε ένα υπουργείο ή έστω σε μια ΔΟΥ. Και αν είναι και πιο ταλαντούχοι, θα γίνουν και σύμβουλοι των πουθενάδων που παριστάνουν τους υπουργούς. 

Ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.