Ζούμε στην εποχή της αναδιανομής του παγκόσμιου πλούτου, προς όφελος των ασιατών, αφρικανών, νοτιοαμερικάνων, των μέχρι πρότινος πλανητικών απόκληρων, σου λένε οι φιλελεύθεροι αριστεροί. Και το πάνε παρακάτω. Η αντίδραση στο σάρωμα του κοινωνικού κράτους, των παροχών, στην ένταση της φορολογικής αφαίμαξης, στο κούρεμα των καταθέσεων δεν είναι παρά η απέλπιδα προσπάθεια των καλοβολεμένων να κλείσουν το δρόμο στην πλανητική πρόοδο.
Όλο αυτό το παραλήρημα είναι αλήθεια και ψέμα ταυτόχρονα, όπως συμβαίνει πάντα με τα παραληρήματα. Αλήθεια είναι ότι, όπως είχε πει κι ο Λένιν από τις αρχές του περασμένου αιώνα, στον προηγμένο κόσμο είχαν διαμορφωθεί συνθήκες εργατικής αριστοκρατίας, κυριαρχίας της παροχής υπηρεσιών σε βάρος του δευτερογενούς τομέα, συνθήκες σκλάβων πολυτελείας, με άλλα λόγια.
Ψέμα, βέβαια, είναι ότι ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός, ακριβέστερα, ήταν μια επιτυχημένη για την κοινωνική πρόοδο συνταγή ευημερίας, ευτυχίας, ρε παιδί μου, μια οδός, που τώρα θα ακολουθήσουν και οι Αφγανοί, για να γίνουν η Δανία της Βακτριανής-Σογδιανής. Όλη η μεταπολεμική ευημερία στήριξε και στηρίχτηκε σε ένα διαφημιστικό τέχνασμα. Το μοτο του καπιταλισμού, "Ο καλύτερος προοδεύει, γίνε ο καλύτερος", συνδυάστηκε με το "Για τους κατώτερους υπάρχουν επιδόματα και ΕΣΥ". Τώρα οι σοσιαλφιλελεύθεροι, αφελώς ή υστερόβουλα, λένε ότι το δεύτερο σκέλος της συνταγής θα εφαρμοστεί διαπλανητικώς.
Ε, ρε Όλιβερ Τουίστ. Ο Κάρολος Ντίκενς είπε τα βάσανά σου, βρήκε όμως τη λύση στον καλό κεφαλαιοκράτη θείο. Αυτά πληρώνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου