O μικρός Τσε είχε άλλη μία κρίση άσθματος και έφυγε γρήγορα για τα αποδυτήρια, άνοιξε την πόρτα και έσκυψε για να δει καλύτερα τις γραμμές του εχθρού στη Σάντα Κλάρα, που δεν ήταν ακριβώς γραμμές, αφού ήδη χαιρετούσε τα πλήθη στο κέντρο της Αβάνας με τον Φιντέλ και τους άλλους συντρόφους. Τους χαιρέτησε στα γρήγορα και βρέθηκε στη Βολιβία, όπου παραλίγο να τον καθαρίσουν, εκεί όμως που ήταν έτοιμος να γίνει μια στάμπα σαν τους Πινκ Φλόιντ σε μαύρες μπλούζες εφήβων, είχε την έκλαμψη που του άλλαξε τη ζωή, αντικρύζοντας δίπλα στον σκαμμένο ήδη τάφο του την νεστόρεια μορφή του Φώτη Κουβέλη, που του μιλούσε ελληνικά απταίστως και εξίσου απταίστως τα καταλάβαινε. Έπρεπε να γυρίσει γρήγορα να πει τα καλά νέα και στον παλιόφιλο τον Κάστρο. Αν τις Κυριακές τα μαγαζιά είναι ανοιχτά, η μετάβαση στον κομμουνισμό θα γίνει ειρηνικά και ανεπαίσθητα, χωρίς να πέσει ούτε μία τουφεκιά. Μόνο λίγα μαχαιρώματα, δυο-τρεις μαφιόζικες εκτελέσεις και θα ζήσουμε τη συντριβή της κρατικής μηχανής, την οικοδόμηση του πιο αγνού καπιταλισμού στο δρόμο προς τη Δαμασκό, στο λειβάδι του βασιλείου της ελευθερίας. Η Ερμού είναι γεμάτη. Η ελευθερία ενίκησε. Είμαστε όλοι Χρυσή Αυγή.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου