Παιδιά πηγαίνουν νυσταγμένα στο σχολείο, δημόσιοι παραϋπάλληλοι συλλαμβάνονται από δημοσίους υπαλλήλους, μία γάτα τρέχει να γλυτώσει από την λοχία Σουλτς, ο Βενιζέλος κοιτάει με απορία το είδωλό του στα καθάρια νερά του Χάτσον, δέκα τάγματα εφόδου με επικεφαλής τον Ρεμ συμπαρίστανται έξω από τα κολαστήρια της ΓΑΔΑ, κυνηγώντας Πακιστανούς και δέρνοντας τραβεστί, ο Σαμαράς βλέπει τον κόσμο μέσα από μακαρόνι αταλάντευτος, χωρίς δεξιά κι αριστερά μπαταρίσματα, τον συγχαίρει ο καπετάν Άγρας στην καλύβα του στα Γιαννιτσά, ενώ το γκρα του παππού του Φαήλου αντηχεί μέχρι την Κωνσταντινούπολη, τον αζέρικο αγωγό κι ακόμα πιο πέρα μέχρι τις παρυφές της Μόμπιλ, τα παιδιά έπεσαν πάλι για ύπνο.
Τα παιδιά ξυπνάνε και πάλι, οι σύντροφοι βρίζουν μέσα από τα δόντια τους, οι σύντροφοι παίρνουν το λεωφορείο για τη δουλειά, οι σύντροφοι μοιράζουν τον Ριζοσπάστη με λιγότερες σελίδες, αυτοί όμως δεν είναι λιγότεροι ούτε το όνειρό τους γίνεται λιγότερο ούτε η μνήμη των συντρόφων είναι λιγότερη. Τα παιδιά έπεσαν πάλι για ύπνο.
Θύελλες, άνεμοι γύρω μας πνέουν
Τέκνα του σκότους εμάς κυνηγούν,
Σ' ύστερες μάχες μπλεκόμαστε τώρα,
Κι άγνωστες τύχες εμάς καρτερούν
Κι όμως ψηλά τη σημαία κρατώντας
Πάντα περήφανοι, πάντα εμπρός
Πέφτοντας κάπου, μα πάντα νικώντας
Σώζουμε έθνη και δούλους λαούς.
Λιώνουν, πεινούν οι εργάτες μπροστά μας
Ως πότε αδέρφια αυτές οι σκηνές
Ήρωες νέοι μη σας τρομάζουν
Δίκες, κρεμάλες και άλλες ποινές.
Κι όμως ψηλά τη σημαία κρατώντας
Πάντα περήφανοι, πάντα εμπρός
Πέφτοντας κάπου, μα πάντα νικώντας
Σώζουμε έθνη και δούλους λαούς.
Μίσος κι εκδίκηση σε κάθε κλέφτη
Σε κάθε τύραννο της εργατιάς
Θάνατος σ' όλους τους μπουρζουάδες
Ήρθε η ώρα της λευτεριάς
Στη μάχη, στην πάλη, στον τίμιο αγώνα
Κείνοι που πέσανε θα δοξαστούν
Κι οι απόγονοι στις συγκεντρώσεις
Τα ονόματά τους θα διαλαλούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου