Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

ΑΠΙΣΤΙΑ


Ο Ρούντι πέρασε βιαστικά την πόρτα της Κομουνδούρου, προκαλώντας την αντίδραση του σεκιούριτι, που του έφραξε διακριτικά αποφασιστικά το δρόμο προς τη σκάλα (ποτέ δε χρησιμοποιούσε ασανσέρ για λόγους αρχής).
- Τι θέλετε, κύριε; Μπορώ να βοηθήσω.
- Τι γίνεται εδώ; Ποιος είσαι εσύ; Ρούντι Ρινάλντι, δε με γνωρίζεις;
- Κύριε Ρινάλντι, από χτες με εντολή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε νέα ιδιωτική εταιρεία τη φύλαξη και θα είμαστε πιο αυστηροί στους ελέγχους.

Ο Ρούντι αυθόρμητα πήγε να τον πιάσει από το λαιμό, καθώς δεν ανεχόταν από κανέναν αστό ή λακέ των αστών να τον προσφωνεί ως κύριο. Η μουλού (Μ-Λ) παιδεία του όμως, τον βοήθησε να συγκρατηθεί, για να επικεντρώσει άλλη μια φορά τα πυρά του στην πηγή από όπου εκπορεύεται η καπιταλιστική κτηνωδία, στον οπορτουνισμό.

- Θέλω να δω τον Αλέξη, είπε με εντυπωσιακή αυτοκυριαρχία.

Ο φρουρός κάτι είπε στην ενδοσυνεννόηση και μετά από λίγα δευτερόλεπτα αμήχανης σιωπής παραμέρισε.

- Ευχαριστώ, είπε ο αιώνιος έφηβος της εξωκοινοβουλευτικής (μέχρι πρότινος) Αριστεράς και ανέβηκε δρασκελίζοντας δυο-δυο τα σκαλιά. Φτάνοντας έξω από το γραφείο του νεαρού ηγέτη, η πόρτα άνοιξε πριν προλάβει να χτυπήσει. Δυνατά, εγκάρδια γέλια πλημμύρισαν το διάδρομο καθώς ο Αλέξης ξεπροβόδιζε με ένα σταυρωτό φιλί τον Πάνο Καμμένο. Ο Ρούντι κοιτούσε αποσβολωμένος. 

- Ρούντιιιι, έλα να σου γνωρίσω τον Πάνο. Είναι και γαμώ τα παιδιά. Τώρα το καλοκαίρι να πάμε όλοι μαζί μια εκδρομή με τα φουσκωτά μας. Εγώ δεν έχω, βέβαια, καθότι αριστερός, αλλά θα μας δανείσει ο Πάνος ένα. Χαχαχαχαχαχα!!!! Είσαι μέσα;
- Αλέξη, δε νομίζεις ότι έχει ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός τα όριά του; είπε με πνιγμένο πόνο και οργή ανείπωτη ο αρχηγός της ΚΟΕ.
- Όχι, δεν το νομίζω, είπε και έσκασε στα γέλια μαζί με τον Πάνο που κόντευε να πέσει κάτω.
- Κλαίω, είπε ο Ανεξάρτητος Έλληνας, σε τέλεια τουιτεριανή-φεϊσμπουκική ιδιόλεκτο.

Ο περήφανος Ρινάλντι, αυτός που είχε δοκιμαστεί σκληρά με τη διασπαστική δράση του στο φοιτητικό κίνημα τριάντα χρόνια πριν, όταν με τα στρατιωτικά τζάκετ τα μέλη της Α-συνέχειας έσπερναν τη σύγχυση (προσπαθούσαν, τουλάχιστον) στους φοιτητές που γοητεύονταν από το μαρξισμό λενινισμό, γύρισε την πλάτη του. Δεν είχε πια καμία δουλειά εκεί μέσα. 

"Πώς να αισθάνθηκαν, άραγε, αυτοί οι μαλάκες οι Τροτσκιστές, όταν τους ξωπέταξε ο Μπλερ από το Εργατικό Κόμμα;", σκέφτηκε, καθώς άνοιγε το βήμα του. Στην εφημερίδα στο απέναντι περίπτερο, είδε μια φωτογραφία του Αντώνη Σαμαρά και υπέρτιτλο: "Θα πετύχουμε". 

"Γάμησέ τα", είπε, αυτήν τη φορά δυνατά. Είχε πια βραδιάσει.

3 σχόλια:

  1. Μεγάλε, σε έχει δει ψυχίατρος τελευταία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχω πάει σε πολλούς, αλλά τζίφος. Ξέρεις κάναν καλό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον σκέφτεται να σου συστήσει τον γιατρό του Μήλιου και του Παπαδημούλη...
      Τέλειο το κείμενο, τα σπάει...

      Διαγραφή