Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ - ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ

Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια (και βάλε) από το ζωντανό κηδειόχαρτο του Παπανδρέου στο Καστελλόριζο και ακόμα έχουμε σύνδεση στο ίντερνετ, πάμε σε ταβέρνες και συζητάμε περί την πολιτικήν, μέχρι και ταξίδι στο Παρίσι, άμα λάχει, μπορεί να μας κάτσει. Δικαίως, θα έλεγε κανείς, οι ρεαλιστές της δεξιάς, της αριστεράς, του κέντρου και του απόκεντρου θριαμβολογούν για τη διάψευση των Κασσάνδρων που προέβλεπαν την καταστροφή.

Η εκτίναξη της ανεργίας σε πρωτοφανή ποσοστά διαψεύδει τις Κασσάνδρες. Προφανώς, θεωρούν ότι χωρίς Σαμαρά, Βενιζέλο και Γρηγόρη (Ψαριανό) δε θα δούλευε πλέον κανείς και η ελίτ με τις καβάτζες ανά την υφήλιο θα είχε εγκαταλείψει το άδειο κέλυφος. Τώρα, συνεχίζει ο Βαρδινογιάννης να επενδύει τα δανεικά στο Μέγκα και ο Μπόμπολας όλο και ετοιμάζεται για την επανεκκίνηση. Σαξές στόρι.

Η αύξηση των περιπτώσεων βαριάς κατάθλιψης και των αυτοκτονιών διαψεύδει τις Κασσάνδρες. Αν δεν ήταν ο Στουρνάρας να βαράει προσοχές στον Σόιμπλε, θα είχε αυτοκτονήσει το 50% του πληθυσμού, ενώ τώρα, μιλάμε για μία απολύτως φυσιολογική αύξηση, που θα μπορούσε να αποδοθεί και στην είδηση ότι η Κική Δημουλά πάει για Νόμπελ.

Η μείωση των μισθών και των συντάξεων σε επίπεδα που για πολλούς δεν επαρκούν για να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους είναι σαφώς μικρότερο κακό από την εξάλειψή τους, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις οι εργαζόμενοι καλούνται να στηρίξουν την επιχείρηση δουλεύοντας απλήρωτοι επί μήνες.

Η αίσθηση ότι ψευτοαριστεροί, πληρωμένοι από την ΕΥΠ και ομογενειακά λόμπι ναζί, σαπισμένοι πασόκοι, επηρμένοι και αφελείς γαλάζιοι μπουμπούκοι από κοινού σώζουν την πατρίδα, κάνοντας άλλη μια γερή μπάζα, κρατώντας όμηρους πια τους πρώην πελάτες τους είναι μια ψευδαίσθηση. Ζούμε στιγμές μεγαλείου. Αστικού μεγαλείου, ούτως ειπείν.

Όπως ανέφερα πιο πάνω, ακόμη και στο Παρίσι μπορούμε να πάμε. Ευρώπη, ρε.
«Το Παρίσι των εργατών με την Κομμούνα του θα γιορτάζεται πάντα σαν δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας. Τους μάρτυρές της τους έχει κλείσει μέσα στη μεγάλη της καρδιά η εργατική τάξη. Τους εξολοθρευτές της τους κάρφωσε κιόλας η Ιστορία στον πάσσαλο της ατίμωσης απ' όπου δεν μπορούν να τους λυτρώσουν μήτε όλες οι προσευχές των παπάδων τους».








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου