Άλλη μία έκρηξη της βίας, με δεκάδες νεκρούς χτες στο Ιράκ και βόμβες να σκάνε σαν βαρελότα δεξιά κι αριστερά. Έκρηξη, τρόπος του λέγειν, καθώς εδώ και χρόνια η βία και οι βόμβες δεν έχουν εκλείψει από την καθημερινότητα των Ιρακινών. Στη Λιβύη, σκοτώνονται οι δημοκρατικές φρατρίες μεταξύ τους για το πώς θα λειτουργήσει η δημοκρατία, ενώ στο Αφγανιστάν η "δημοκρατία" είναι το ίδιο εύθραυστη με το φιλοσοβιετικό καθεστώς προ 25ετίας, ήτοι, αν αποχωρήσουν οι Αμερικάνοι, ο Καζράι δεν είναι απίθανο να έχει το τέλος του Νατζιμπουλαχ.
Όλο αυτό το σκηνικό της βίας στην περιοχή που οι επίγονοι του Τζέφερσον θέλουν να φέρουν τη Δημοκρατία με έκανε να χαμογελάω σαρδόνια και κομμουνιστικά, βλέποντας προχτές (σε επανάληψη) μια από τις περιηγητικές τηλεοπτικές εκδρομές της Μάγιας Τσόκλη στη γη των Ταλιμπάν. Θυμίζω ότι έχουν ήδη περάσει 11 χρόνια (και βάλε) από τότε που οι Αμερικάνοι με τους συμμάχους τους (και μεις μαζί) επενέβησαν στη χώρα. Η ελληνίς ακτιβίστρια των Καμπουλίστας περιερχόταν, προ πενταετίας, νομίζω, την αφγανική πρωτεύουσα (και όχι μόνο) με το γνωστό ύφος της δυτικής που δείχνει ενδιαφέρον και σεβασμό για την παράδοση του λαού μαζί με τον (συγκρατημένο) ενθουσιασμό για την εμπέδωση των δυτικών αξιών, νοουμένων ως ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η θεματολογία αναμενόμενη: Οι γυναίκες δε φοράνε πια μπούργκα, αν δεν τους το επιβάλλει η οικογένειά τους (χα), ο νεαρός αφγανός κομπιουτεράς άνοιξε κέντρο εκμάθησης χειρισμού Η/Υ (δημιουργικό επιχειρείν) κ.λπ. κ.λπ. Μέσα σ' όλα αυτά, να και ο ηθοποιός Μιχάλης Μανιάτης, πρέσβης του υπουργείου πολιτισμού (!) τότε, με μια κελεμπία να υποδέχεται την Μάγια και να της λέει κι αυτός τις εμπειρίες του από έναν λαό που προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια του.
Γιατί, θα μου πεις, τα βάζω με την συμπαθέστατη (χωρίς πλάκα) Μάγια; Θα προτιμούσα να μην μπορεί η χαρά του πολιτιστικού τουρισμού να πλησιάσει την κατεχόμενη από τους βάρβαρους Ταλιμπάν Καμπούλ; Προφανώς, οι Ταλιμπάν ήταν (και είναι) ό,τι πιο βάρβαρο και αναχρονιστικό έχει γνωρίσει το Αφγανιστάν, στη νεότερη Ιστορία του, τουλάχιστον. Τι κατέστρεψαν όμως, οι φανατικοί ισλαμιστές; Την προσπάθεια να βγει η αφγανική κοινωνία από τα δεσμά του θρησκευτικού φανατισμού και της εξαθλίωσης, μιας προσπάθειας που είχε ξεκινήσει από το κομμουνιστικό καθεστώς, το οποίο κατέρρευσε (και) λόγω της βοήθειας που παρείχαν στους φανατικούς μουτζαχεντίν οι νυν υποστηρικτές της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Δεν είναι να απορεί κανείς που, και σήμερα ακόμη, ο αφγανός που δε γουστάρει Ταλιμπάν θεωρεί βέβαιη την επάνοδό τους άμα τη αποχωρήσει των "απελευθερωτών". Με άλλα λόγια, είναι προφανές ότι με φιλελεύθερες πορδές δε βάφονται δημοκρατικά αυγά. Φιλελευθερισμός και δημοκρατία έχουν πάρει διαζύγιο ήδη από το μακρινό 1789.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου