Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

ΕΘΝΑΡΧΕΣ



Ο Τσόρτσιλ, όσο βρωμοδεξιός κι αν ήταν, ενέπνευσε έναν λαό στη μάχη κατά του ναζισμού.
Ο Ντε Γκολ, όσο αντικομμουνιστής κι αν ήταν, έσωσε την τιμή ενός ολόκληρου λαού.
Ο Αντενάουερ, όσο αμερικανική βιτρίνα κι αν ήταν, φυλακίστηκε από τον Χίτλερ και ρίσκαρε το κεφάλι του, πριν ηγηθεί της οικοδόμησης του γερμανικού θαύματος.

Ο Καραμανλής, όσο ωραίος κι αν ήταν, ταύτισε την πολιτική του διαδρομή
 - με βαθιά εμφυλιοπολεμική πολιτική, στη μετεμφυλιακή περίοδο,
 - το θνησιγενές οικονομικό θαύμα της Ελλάδας, με εκατονταδες χιλιάδες μετανάστες και οικονομική ανάπτυξη χωρίς προοπτική ("χτίζε και στα ρέματα"),
 - μία συμφωνία που έκανε την Κύπρο όπως την έκανε και
 - με την είσοδό μας σε μια ένωση που αποδεικνύεται ο τάφος μας (όπως είχαν προαναγγείλει φίλοι και εχθροί από το μακρινό '79).


Όλοι καταλαβαίνουμε γιατί είναι αναγκαίο να γίνονται μνημόσυνα για να τον θυμόμαστε, σαφώς περισσότερα από αυτά προς τιμήν του Τσόρτσιλ, του Ντε Γκολ, του Αντενάουερ.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου