Όταν ήμασταν στη Μαδρίτη, φεύγοντας για την Ανδαλουσία, ο ξεναγός μας
είπε τη γνωστή ιστορία με τον Φράνκο που έφτιαξε ένα μνημείο τέρας, για
να δώσει το μήνυμα της εθνικής συμφιλίωσης μετά το τέλος του εμφυλίου.
Έδωσε εντολή να ταφούν τα οστά νεκρών φασιστών και δημοκρατικών στο
Εσκοριάλ. Εννοείται ότι το έφτιαξαν αιχμάλωτοι σε καταναγκαστική
εργασία, ενώ η πρόθεση ήταν σαφής. "Συμφιλίωση, τώρα, αφού αναγκαστήκαμε
να σας σκοτώσουμε, για να συμφιλιωθείτε".
Τι δεξιά και τι αριστερά, σου λένε οι νεοφιλελεύθεροι-δημοκρατικοί του σήμερα,
στη γραμμή της συμφιλίωσης των δυνάμεων της λογικής. Υπάρχει η
αντιπαράθεση των δυνάμεων του σκότους και των δυνάμεων του φωτός. Στο
σκότος ανήκουν οι κομμουνιστές. Ανήκουν, βέβαια, και οι φασίστες.
Εμμέσως, πλήν σαφώς όμως, το μήνυμα είναι προς τους αμετανόητους
κόκκινους σκοταδιστές: "Καθήστε καλά, γιατί οι μαύροι σκοταδιστές
περιμένουν στη γωνία και θα τους αμολήσουμε". Στο φινάλε, αν δεν
επικρατήσει η φωνή της λογικής, η λογική λέει μαύρο. Ο Φράνκο μια χαρά
τα πήγε με τους βιομήχανους στη χώρα των Βάσκων, όπως και μια χαρά τα
πήγαινε και με τον καρδινάλιο Καλαβρύτων, ε, Σεβίλλης, εννοούσα.
Ο Λόρκα; Αυτός δεν πρόλαβε να συμφιλιωθεί.
Ήταν απόγευμα και φτάσαμε στη Σεβίλλη. Ο Γουαλδακιβίρ ήταν μπροστά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου