Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΗ ΒΑΪΜΑΡΗ

Μόλις γύρισα από τα Πάμπλικ για αγορά δώρων. Διαπίστωσα ότι είναι της μόδας τα βιβλία για τους "ολοκληρωτσμούς" (είναι και πολλοί, πανάθεμά τους). Σε ένα εξ αυτών διάβασα (στην παρουσίαση του οπισθόφυλλου) ότι τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης την δημιούργησαν σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθεροι και λοιποί καλοί άνθρωποι και την κατέστρεψαν, από κοινού, ακραίοι εθνικιστές, ναζί και (εννοείται) κομμουνιστές. Πόσο ικανοί, αποτελεσματικοί και ευφυείς οι "ολοκληρωτιστές". Πόσο μαλάκες και άχρηστοι οι "αντιολοκληρωτιστές". Το αβίαστο αυτό συμπέρασμα, αξεπέραστο μέσα στην αφασία του, μας οδηγεί, εξίσου αβίαστα, στο παρόν. Πλήθος φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατών, "λογικών ανθρώπων" που θα 'λεγε και ο Γιάννης Πρετεντέρης, διακηρύσσουν με κείμενα, στάτους, τουίτ και ριτουίτ ότι δε θα αφήσουν τον ολοκληρωτισμό να περάσει αυτήν τη φορά. Υπάρχει, βέβαια, μία θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στους 32 της Ελλάδας και τους φλούφληδες του 30 της Γερμανίας. Οι δικοί μας πιο πολύ ανησυχούν μήπως οι "ακραίοι" σοσιαλδημοκράτες του Αλέξη (δικά τους παιδιά) γίνουν κυβέρνηση, παρά για την άνοδο των δικών μας ναζί. Όσο για τους κομμουνιστές, τους χτυπάνε φιλικά στην πλάτη, με ένα "Εμείς σε συμπαθούμε, αλλά κάνε στην άκρη, σε παρακαλώ, έχουμε και μια επιχειρηματικότητα να αναπτύξουμε".

Εν ολίγοις, είτε έτσι είτε αλλιώς, ο ολοκληρωτικός, ούτως ειπείν, καπιταλισμός θα νικήσει, σου λένε όλοι. Όλοι; Όχι. Εκεί, κοντά στις γραμμές του τρένου, υπάρχει ένα σφυροδρέπανο.