Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

ΕΡΙΚ



Καλό μήνα. Μπήκε παράξενα ο Οκτώβρης. Εκατοστή τεσσαρακοστή πέμπτη επέτειος από την έκδοση του Κεφαλαίου, θάνατος Έρικ Χόμπσμπάουμ και πηγαίνοντας στη δουλειά άκουσα ότι ο Σαββόπουλος παρουσιάζει είκοσι επτά τραγούδια του Χατζηδάκι στο Ηρώδειο.

Το Κεφάλαιο (πρώτος τόμος) το είχα διαβάσει φοιτητής. Μου το 'χαν δανείσει κάτι κουκουέδες στην περίφημη εγκεκριμένη από το κόμμα μετάφραση. Εννοείται ότι δεν καταλάβαινα ούτε τα μισά και συμπλήρωνα τα υπόλοιπα με την οργιάζουσα φαντασία του εικοσάρη. Είχε όμως μια γοητεία το πράμα. Σε συνδυασμό με το "Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο" και το "Τι να κάνουμε" έφτιαχναν μια ανεπανάληπτης ισχύος σούπα, που με μεγάλες δόσεις μέταλ, μπύρες και φοιτητικά πάρτυ με Στράνγκλερς και Σιμπλ Μάιντς βοηθάει μέχρι σήμερα να αντέχουμε το χανγκ όβερ μετά το μεθύσι της νιότης, στα προχωρημένα σαράντα πλέον.

Τον Έρικ τον γνώρισα αρκετά αργότερα, από την "Εποχή των Επαναστάσεων" που είχε στη βιβλιοθήκη της το Μαράκι, που τώρα μου λέει ότι για όλα φταίει ο Στάλιν ο μαλάκας και με το ΠΑΜΕ δεν πάω πουθενά και λοιπά οπορτουνιστικά. Ο πιο κομμουνιστής οπορτουνιστής, όπως και η Μαρία η πιο κομμουνίστρια (και πιο γλυκιά εννοείται) αντικομμουνίστρια. Ένα θα σας πω. Ο Έρικ μέχρι πρόσφατα δήλωνε σε συνεντεύξεις δεξιά κι αριστερά ότι παραμένει κομμουνιστής, σαν να έλεγε, τι άλλο θα μπορούσε να είναι όποιος ξέρει και νοιάζεται; 

Και μέσα σ' όλα αυτά τα συγκινητικά και το ξενέρωμα. Ο δημιουργός της αγαπημένης Άννας, της παιδικής μου φίλης, να κάνει σόου στο Ηρώδειο με 27 τραγούδια του Μάνου, αφού είχε κάνει σόοου με τους εκδρομείς του '60 και, ο θεός να τον έχει καλά, πριν κάνει σόου με τη νοσταλγία από το πασοκικό ΟΑΚΑ με το αερόστατο, όταν, βεβαίως, θα 'χει ξεχαστεί η βρόμα του πασόκου και θα'χει μείνει κι από τότε ο ήχος από τα παπάκια που πήγαιναν να πάρουν τα κορίτσια, να τα πάνε παραλία, να χορέψουν στο πάρτυ του Κηλαηδόνη στη Βουλιαγμάνη, που νομίζω ήταν κι ο Σαββόπουλος, πολύ πριν μας πει να κάνουμε τουμπεκί στην κρίση, για να έχουμε ευρωπαϊκή προοπτική και να συνεχίσει να είναι τουρ οπερέιτορ των ευρωελλήνων στα νοσταλγικά τους ταξίδια στο ψεύτικο παρελθόν τους.

Κάποτε, κοντά σε μια 1η Οκτωβρίου γνώρισα και την Μαρία και πάλι εκεί κοντά γεννήθηκε ο Άγγελος. 

Στους "Ληστές" ο Χόμπσμπάουμ λέει ότι σε πολλές μαύρες εποχές δεν ακούγεται ο σίγουρος λόγος της σωτηρίας, μα αρκεί και το αμυδρό φως της ελπίδας.






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου