O αγαπημένος μου ποιητής είναι ο Καρυωτάκης. Θα ήταν αγαπημένος μου ποιητής, αν δεν είχε αυτοκτονήσει και θα είχε αυτοκτονήσει, αν δεν αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας που τον είχαν οδηγήσει σε οριακή ψυχολογική κατάσταση ή μήπως θα είχε αποφευχθεί το μαιραίο, αν δεν είχε πάρει δυσμενή μετάθεση στην Πρέβεζα; Και τι θα γινόταν αν κάθε Κυριακή δεν έπαιζε η μπάντα κι αν δεν καθάριζαν κρεμμύδια οι γυναίκες;
Αυτά τα ερωτήματα δε χρειάζονται, βεβαίως, απάντηση, καθώς, εν τέλει, η αρρώστια του, ο καταδικασμένος του έρωτας, το δημοσιοϋπαλληλίκι, η Πρέβεζα, ο κύριος Διευθυντής, είναι τα ποίηματά του και η ποίησή του είναι ο κόσμος αυτός και ο κόσμος αυτός είναι μαζεμένος πάνω στο δείχτη που πατάει τη σκανδάλη. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν ας ακούσουν στο παραπάνω τραγούδι τι παθαίνουν "όσοι δεν είναι ποιητές".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου