Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΡΕ!

Όλοι θα έχετε δει τους ρακένδυτους ασιάτες που πηγαινοέρχονται νυχθημερόν στην Αθήνα με τα καροτσάκια τίγκα μέχρι πάνω από τα μεταλλικά, κατά βάση, απορρίματα που μαζεύουν από τους κάδους ανακύκλωσης. Τι θα σκεφτόταν κάθε φυσιολογικός άνθρωπος; Τι τραβάνε, ποιοι τους εκμεταλλεύονται, τι ελπίζουν, τι ονειρεύονται, ποιους έχουν αφήσει πίσω στις πατρίδες τους.

Υπάρχουν όμως και οι ΠΙΟ φυσιολογικοί άνθρωποι. Μία γνωστή μου σχεδόν οργισμένα μου είπε, βλέποντας δύο Πακιστανούς (μάλλον) να σκαλίζουν έναν μπλε κάδο: "Τα παίρνουν και μας τα πουλάνε στη διπλή τιμή". Το "μας" δεν το κατάλαβα ακριβώς, μάλλον εννοούσε τους Έλληνες εν συνόλω, παρ' όλα αυτά της αντέτεινα ότι αν είναι τόσο συμφέρουσα η φάση, να πάρουμε και μεις ένα καροτσάκι και να πιάσουμε δουλειά, τώρα που οι μισθοί μειώνονται και η ανεργία είναι πλέον παραπάνω από πιθανή.

Στο καπάκι ήρθε και ένα δημόσιο πρόσωπο, η Μακάροβα του λάτιν για υπερώριμες κυρίες, για να δώσει την αναγκαία τεκμηρίωση σε ραδιοφωνική συνέντευξη. Η Φωτεινή της καρδιάς μας, η πάλαι ποτέ ρεπόρτερ που είχε αποσπάσει τα κοπλιμέντα του μακαρίτη προέδρου Ζίβκοφ για το ευσταλές της παρουσίας της, μας ενημέρωσε για την παραβατική, σχεδόν εγκληματική δραστηριότητα των μελαμψών ρακοσυλλεκτών, που στερούν το ελληνικό κράτος από φορολογικά έσοδα και λοιπές προσόδους. 

Από μία τύπισσα στο φέισμπουκ (Βίβιαν Ευθυμιοπούλου την λένε) διάβασα το εξής:
"Πριν από λίγο στα ΑΒ Αγίας Παρασκευής, στο ταμείο είναι ένα γηραιός ρακένδυτος με 3-4 κονσέρβες κι ένα γκαζάκι. Η νεαρή ταμίας τον κοιτάει και του λέει "Φύγετε κύριε, η εταιρεία μας δικαιολογεί κάποια δωρεάν καλάθια". Τις δίνει 1000 ευχές. Μόλις εκείνος απομακρύνεται, ανοίγει την τσάντα της και βάζει τα χρήματα στο ταμείο από το πορτοφόλι της. Πεταγόμαστε 2-3 που έχουμε μείνει κάγκελο και της λέμε να τα πληρώσουμε εμείς. Μας κοιτάζει αυστηρά: "Εγώ το αποφάσισα, εγώ θα τα πληρώσω. Ελάτε, παρακαλώ, μην δημιουργείτε ουρά". Ένα κοριτσάκι τόσο δα. Πόσα να παίρνει; 500Ε; Πολλά λέω. Αλληλεγγύη, ρε".

Υπάρχει ελπίδα, υπάρχει ελπίδα, υπάρχει ελπίδα. Άνοιξη, ρε!

1 σχόλιο: