Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ

Ο προσεκτικός αναγνώστης του μπλογκ θα έχει παρατηρήσει τη στροφή εσχάτως του μπλόγκερ σε ζητήματα προσωπικού επαγγελματικού ενδιαφέροντος. Μετανοώ. Για δεύτερο πρωινό στη σειρά η ανοιξιάτικη μυρωδιά μπαίνει γαλήνια και ορμητική από το παράθυρο ανακατεμένη με τα νοτισμένα σκατά των σκύλων. Είναι πλέον βέβαιον. Παρά τις περί αντιθέτου προβλέψεις, η άνοιξη επανήλθε. Μέσα στην εαρινή ατμόσφαιρα οι αγωνίες για τα επαγγελματικά και οικονομικά ζητήματα παίρνουν τις πραγματικές τους διαστάσεις, ήτοι εκμηδενίζονται. H αβεβαιότητα, που το χειμώνα ήταν βραχνάς, γίνεται πάλι συναρπαστική αναμονή παραμονές των εξετάσεων. Πάλι αγωνία όμορφη, σαν αυτή του πιτσιρικά που κατεβαίνει στο κέντρο με το λεωφορείο για το πρώτο του ραντεβού. Πάλι με μια μπύρα έξω από τη Ριζούπολη για τη συναυλία των Saxon υπό την ανοιξιάτικη ραδιενεργό βροχή τον Μάη του '86. "Πάλι τα ίδια και τα ίδια, θα μου πεις φίλε". Ναι φίλε, τα ίδια. Είμαστε στην άνοιξη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου