Οι εκλογές στη Ρωσία ήταν ένα πραγματικό σοκ για τον Πούτιν και πιθανόν ο Λιακόπουλος να βρίσκεται ήδη στο Κρεμλίνο, για να στηρίξει τον ορθόδοξο πρώην πρόεδρο, νυν πρωθυπουργό και πάλι πρόεδρο αύριο, μεθαύριο.
Ποια πολιτική όμως, εφάρμοσε ο Πούτιν και τυγχάνει τώρα της αυξανόμενης αποδοκιμασίας από το εκλογικό σώμα; Αν πιστέψουμε τα "έγκυρα" δυτικά μέσα ενημέρωσης, η απολυταρχική διακυβέρνηση, η διατήρηση της σοβιετικής γραφειοκρατίας, οι περιορισμοί στα ατομικά δικαιώματα, η διαπλοκή με το μαφιόζικο παρακράτος κ.λπ. έκαναν πολλούς Ρώσους να στραφούν στην αντιπολίτευση, διεκδικώντας ελευθερία, αξιοκρατία, δημοκρατία.
Μερικές παρατηρήσεις.
- Ο Πούτιν και το σύστημά του δεν έγιναν τώρα λιγότερο δημοκρατικά ούτε βέβαια ξαφνικά οι Ρώσοι θυμήθηκαν μετά από είκοσι χρόνια χωρίς σοβιετικό κράτος και δέκα χρόνια (και βάλε) με Πούτιν κορώνα στο κεφάλι τους ότι δεν έχει εκριζωθεί η σοβιετικού τύπου γραφειοκρατία και λοιπά κακά κομμουνιστικά κατάλοιπα. Πολύ απλά, το πάρτυ με την εκτόξευση της ροής χρήματος στην πετρελαιο-αεριο-παραγωγό Ρωσία δεν συνεχίζεται με την ίδια ένταση μέσα σε περιβάλλον εντεινόμενης διεθνούς κρίσης και αβεβαιότητας. Κατ΄ αναλογία, λοιπόν, οι απαλλαγέντες από τον κομμουνισμό και τον γελτσινισμό (πείνα και των γονέων), θυμίζουν τους Έλληνες που έζησαν τη γλυκιά ζωή του πασοκικού "σοσιαλισμού" (δώσε και σε μένα μπάρμπα) και τώρα ανακαλύπτουν ότι αύριο μπορεί και να μείνουν στο δρόμο με πληθωριστικές δραχμές και βέβαια αγανακτούν (τα χρυσά μου).
- Πέρα από αυτό όμως, όπως συνηθίζουν, οι φιλελεύθεροι, βλέπουν στη ρωσική κρίση την απουσία αρκετής ελευθερίας, όχι μόνο πολιτικής, αλλά και οικονομικής. Όχι μόνο, σου λένε, δεν μπορεί ο Μοσχοβίτης να βγει στο κέντρο της Κόκκινης Πλατείας και να φωνάξει "Ο Πούτιν είναι μαλάκας", αλλά, επιπλέον, υπό την ηγεσία του Βλαδίμηρου η αγορά δεν έχει απελευθερωθεί στο βαθμό που θα έπρεπε. Ιστορίες για αγρίους. Ενώ οι ρωσικές πετρελαϊκές εταιρείες συνάπτουν συμμαχίες-συμφωνίες με τους αμερικάνικους κολοσσούς, ενώ έχει κατεδαφιστεί εδώ και χρόνια κάθε πτυχή κοινωνικού κράτους και ενώ οι εργασιακές συνθήκες είναι σε επίπεδο "Τόσα δίνω κι άμα θες", ακούμε ότι υπάρχει ακόμη "κρατισμός", ενώ ο Πούτιν ανθίσταται στους αμερικανικούς σχεδιασμούς.
Ο κρατισμός τους βέβαια, δεν είναι τίποτ΄άλλο από τον παλιό καλό μονοπωλιακό καπιταλισμό (κάποιος τον είχε αναλύσει πριν από σχεδόν εκατό χρόνια) ,ενώ ο Πούτιν ως αντιαμερικάνος σταυροφόρος είναι ωραίο παραμύθι, για να χτιστούν πάνω του ακόμη και εγχώριοι αστικοί μύθοι περί ομηρίας ευτραφών πρωθυπουργών.
Τελευταία επισήμανση. Στην πιο πάνω φωτογραφία εγώ φαντασιώνομαι ότι ανεμίζουν κόκκινες σημαίες. Ανεξαρτήτως όμως προσωπικών φαντασιώσεων, το κομμουνιστικό κόμμα πήρε 20% και είναι το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, διπλασιάζοντας το ποσοστό του. Οι δυτικοί όμως αναφέρονται σε κάτι τελειωμένους της "φιλελεύθερης" αντιπολίτευσης ως αιχμή του αντιπουτινικού δόρατος. Καλό σημάδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου