ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Αυτά τα Χριστούγεννα είναι, λένε πολλοί, Χριστούγεννα αγωνίας, φόβου, ανασφάλειας, φτώχειας και απελπισίας. Για μένα είναι Χριστούγεννα ενηλικίωσης. Μια ολόκληρη κοινωνία βγαίνει μετά από δεκαετίες εφηβικού κωλοπαιδισμού στην πραγματικότητα. Τέρμα τα πάρτυ και οι διακοπές στα νησιά με τα λεφτά του μπαμπά για όλους μας. Μέχρι εδώ η πίστη στην αιωνιότητα της νιότης ως κωλοβαρέματος. Ωραία τα εμπορικά κέντρα, αλλά οι κυλιόμενες σκάλες τους, τελικά, δεν οδηγούν στον παράδεισο. 

Και τώρα που μεγαλώσαμε; Αν θέλουμε να επιβιώσουμε ένας είναι ο δρόμος. Αλληλεγγύη και αγώνας. 

Αγώνας προσωπικός, για να γίνουμε καλύτεροι, να βγούμε από το βόλεμα της αυτάρεσκης ψευδαίσθησης του επιτυχημένου, που τελικά είναι επιτυχημένος στην προσπάθεια να νιώθει επιτυχημένος.

Αγώνας κοινωνικός, Όπως είναι ανώφελο να ζητάμε σωτηρία αποκλειστικά στους "κοινούς αγώνες", είναι και χαζοχαρούμενο και βλακώδες να απορρίπτουμε τη συλλογική διεκδίκηση. Πώς να το κάνουμε; Από αυτό που περνάμε τεκμαίρεται ότι η πάλη των τάξεων δεν ήταν μια ξαφνική φλασιά στο κεφάλι του μεγάλου μουσάτου.

Αγώνας ποδοσφαιρικός. Για να φτάσουμε στον Μάη με την κούπα στον Περαία, απαιτείται αγώνας εναντίον Ελλήνων και Αράβων πετρελαιάδων.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.