Και όμως. Μετά απ' όσα συνέβησαν, συμβαίνουν και θα συμβούν, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που θεωρούν περίπου παρανοϊκό να αμφισβητείται η επιλογή της ένταξής μας στην ΕΟΚ το '80 και στην ευρωζώνη το 2001.
Σίγουρα είναι παρανοϊκή μια τέτοια σκέψη για όσους μίζαραν, μιζώθηκαν, έφαγαν, ήπιαν, διορίστηκαν, ασπάστηκαν το λαϊκισμό, βολεύτηκαν στο δημόσιο και έκαναν μπίζνες με σημαία το "φιλελευθερισμό" ή είδαν το φως το αληθινό στο "ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό" + "επανίδρυση του κράτους". Επίσης παρανοϊκή είναι η άποψη αυτή για όσους έζησαν μια άνετη ζωή, χωρίς δουλείες, χωρίς λαμογιές, με την αξία και τη δουλειά τους, καβάλα στο κύμα της ευρωπαϊκής ευμάρειας (με δανεικά και καθόλου αγύριστα).
Όλοι αυτοί πράγματι πρέπει να θεωρούν τρελό όποιον αμφισβητεί το ευρωπαϊκό μας παρελθόν, με μία προϋπόθεση όμως. Να υπάρχει ζωή μετά θάνατον και αυτήν τη σκέψη να την κάνουν, ψηλά στον ουρανό, στην επουράνια μεζονέτα ή στο ταπεινό νεόδμητο διαμέρισμά τους πρώτο σύννεφο δεξιά, αυτοί που έζησαν την τριακονταετία της ευρωπαϊκής χλίδας και μας άφησαν χρόνους, χωρίς να ενδιαφέρονται πλέον για το πώς θα αντιμετωπίσουν την ανεργία, τους μισθούς πείνας, την εκμηδένιση της ελπίδας στο "κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι" με το "κοινό ευρωπαϊκό μας νόμισμα".
Αυτοί, πράγματι έχουν κάθε λόγο να βλέπουν από ψηλά δικαιωμένες τις επιλογές του Καραμανλή να μας βάλει, του Παπανδρέου να μας κρατήσει και του Σημίτη να μας θάψει στη Ευρωπαϊκή Ένωση. Εμείς οι υπόλοιποι όμως, οι εισέτι ζώντες, έχουμε κάποιες αμφιβολίες. Ας δείξουν λίγη κατανόηση οι υποστηρικτές του ευρωπαϊκού και καπιταλιστικού μονόδρομου και δι' ημάς τους σχιζοφρενείς και μανιοκαταθλιπτικούς.
Η ιστορία - όπως θα έλεγες και εσύ αγαπητέ μου Μανώλη - δεν γράφεται με αν και υποθέσεις. Δεν ξέρω εάν θα ήμασταν καλύτερα εκτός Ε.Ε. Αυτό που τείνω να πιστεύω είναι ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο μας τα παρουσιάζουν από τη μία, ότι ήμαστε μαριονέτες των μεγάλων δυνάμεων - όπως διάβαζα πάντα στα σχολικά εγχειρίδια στα μαθητικά μου χρόνια. Ή μήπως όχι. Από την άλλη με πιάνει το φιλοσοφικό πνεύμα, σκέφτομαι το σύμπαν, της έννοια του απείρου και πάνω στην τελευταία έννοια επιστρέφει ο νους μου στην Ελλάδα και όλους εμάς τους λαλάκες με την μη πεπερασμένη λαλακία ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πάλι, νομίζω ότι είναι χειρότερα από αυτό που μας παρουσιάζουν. Ελπίζω να έχεις δίκιο κι εγώ άδικο.
ΑπάντησηΔιαγραφή