Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

ΓΑΜΩ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ.

Αγαπημένο τσιτάτο των ποικιλώνυμων υπερασπιστών της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης (βλ. περικοπή της κρατικής χρηματοδότησης και άνοιγμα στην ιδιωτική τοιαύτη), της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων (βλ. απολύσεις με τη σέσουλα), της εξυγίανσης του Δημοσίου (βλ. στείλτε στο χωριό τους τους Δημόσιους Υπαλλήλους να βόσκουν πρόβατα) κ.λπ. είναι η αναφορά τους στη λεγόμενη αξιοκρατία. Η ελληνική πραγματικότητα, λένε, κυριαρχείται από ρεμπεσκέδες φοιτητές, ταβανοσκόπους εργαζόμενους, κομματικούς μανδαρίνους. Ποία η λύσις; Δώσε ελεύθερη αγορά και όλα θα στρώσουν. Η επίλυση των ελληνικών ιδιομορφιών-προβλημάτων ταυτίζεται λοιπόν με την ισοπεδωτική επιβολή ενός οικονομικού μοντέλου και από 'δω πάνε κι οι άλλοι.
Η αντιμετώπιση όμως σύνθετων κοινωνικών φαινομένων με όρους ατομικής-ηθικολογικής αξιολόγησης δεν περιορίζεται σε αναλυτές, πολιτικούς και λοιπούς. Την τρως στη μάπα και καθημερινά γύρω σου. Γιατί να απεργήσω, αφού οι συνδικαλιστές είναι πουλημένοι; Γιατί να υποστηρίξω τον απολυθέντα συνάδελφο, αφού κι αυτός μόνο την πάρτη του σκέφτεται; Εμ, έλα ντε. Γιατί;

2 σχόλια:

  1. Αντί άλλου σχολίου, σου στέλνω ένα ενδιαφέρον άρθρο που διάβασα πριν λίγο:
    http://ecoleft.wordpress.com/2011/09/03/%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%8E%CE%BE%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%84%CE%B1-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ Κατερίνα για την κοινοποίηση. Πολύ εύστοχο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή