SUMMERTIME

Photo by Ourania Charm

Κάθε καλοκαίρι βλέπω τον Θουκυδίδη (αλλά και τον Ξενοφώντα) με άλλο μάτι. Οι μάχες στις αμμουδιές, τα κυκλαδονήσια που αποστατούν, οι θερινές, κατά βάση, επιχειρήσεις Αθηναίων, Σπαρτιατών και λοιπών αποκτούν άλλη διάσταση, όταν σε βαράει ο ήλιος σε κάποια  παραλία ή όταν περιφέρεσαι μέσα στη σκόνη και σε αρχαία ερείπια, εκεί που κάποτε είχαν βρεθεί οι τρισκατάρατοι Αθηναίοι κληρούχοι. Το καλοκαίρι γίνεται μαγικό, ένα επαναλαμβανόμενο τέλος της αθωότητας, της εφηβείας, του θριάμβου. Τι κρίμα που οι αρχαίοι ημών πρόγονοι δεν έπιναν παγωμένη μπύρα βαρελίσια ή έστω το νεοελληνικότερον ούζο μετά πάγου. Θα τους ένιωθα ακόμη πιο κοντά.
Καλές διακοπές!