Με αφορμή τη φρικιαστική δολοφονία του συμπολίτη μας στην 3ης Σεπτεμβρίου ακούστηκαν πολλά, τα περισσότερα από αυτά απολύτως δικαιολογημένα. Πού σταματάει όμως η δικαιολογημένη οργή και πού αρχίζει ο φασιστικός παροξυσμός; Τα όρια δεν είναι καθόλου δυσδιάκριτα. Είναι τυχαίο ότι λίγες ώρες μετά κάποιος άλλος συμπολίτης μας βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση με τρόπο που θυμίζει τους Κουμή και Κανελλοπούλου;
Τετάρτη 11 Μαΐου 2011
ΧΩΡΑ ΚΛΙΝΙΚΑ ΝΕΚΡΗ
Με αφορμή τη φρικιαστική δολοφονία του συμπολίτη μας στην 3ης Σεπτεμβρίου ακούστηκαν πολλά, τα περισσότερα από αυτά απολύτως δικαιολογημένα. Πού σταματάει όμως η δικαιολογημένη οργή και πού αρχίζει ο φασιστικός παροξυσμός; Τα όρια δεν είναι καθόλου δυσδιάκριτα. Είναι τυχαίο ότι λίγες ώρες μετά κάποιος άλλος συμπολίτης μας βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση με τρόπο που θυμίζει τους Κουμή και Κανελλοπούλου;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εχει σημασία η θέση από την οποία μιλάει κανείς. Ως πολίτης- κάτοικος της κρίσιμης περιοχής (περιοχή Ιουλιανού, Ηπείρου, πλατεία Βικτωρίας...); Ή ως σκεπτόμενος με την θεωρητική καθαρότητα του πολυπολιτισμικού υποδείγματος, ασφαλώς διαβιώντας,σε ασφαλή προάστεια,εκτεινόμενα ως την Πεντέλη και την Πάρνηθα και πάντως μακριά από τις κρίσμιμες περιοχές; Όσο για τον προσδιορισμό "φασιστικός", θα παρατηρούσε κάποιος ότι η ημιμάθεια είναι αρχή του φασισμού. Η ημιμάθεια εμπεριέχει τον κίνδυνο της απλούστευσης και ενδεχομένως και της πόλωσης, η οποία συνδέεται εν πολλοίς νε την απλούστευση. Στην περίπτωσή μας, η υπεραπλούστευση συνδέεται με ελλειπή κατανόηση του υποδείγματος της δυτικού τύπου πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Για παράδειγμα, είναι σημαντικό να ενημερωθεί η κοινή γνώμη για την ύπαρξη και λειτουργία δημόσιων πολιτικών, στα λοιπά ευρωπαϊκά κράτη: Πολιτικών, οι οποίες καθιστούν τους αλλοδαπούς πολίτες υποκείμενα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, ως οι πολίτες αυτών των κρατών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραθέτω αυτούσια μία αποστροφή από διάλογο που είχα στο fb, με αφορμή το άρθρο του Κατσίγερα στην "Καθημερινή".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα να δεις, προφανώς οι αριστεροί του καναπέ πουλάνε ανθρωπισμό εκ του ασφαλούς. Από εκεί και πέρα το αίτημα πρέπει να είναι σαφές και διττό.
Από την πλευρά της πολιτείας σοβαρή αστυνόμευση και κυρίως πολιτική διαχείρισης των λαθρομεταναστών, καθώς η οικονομία μας δεν μπορεί να αντέξει την ομαλή ενσωμάτωσή τους, ακόμη κι αν δεν υπήρχαν ρατσιστικά ανακλαστικά. Πολύ απλά επαναδιαπραγμάτευση του Δουβλίνο 2 και προώθησή τους στις πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες, μετά από καταγραφή και σαφή εικόνα για τόπο διαμονής μέχρις ότου φύγουν προς δυσμάς. Σε περίπτωση που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν οι ίδιοι κατοικία, πρέπει να στεγάζονται σε καταυλισμούς, με ανθρώπινες συνθήκες εννοείται. Όλα αυτά για τους μεμονωμένους που είναι και οι πιο επιρρεπείς σε εγκληματικότητα και παραβατικότητα. Σε περίπτωση οικογενειών θεωρώ ότι πρέπει να τους δίνεται ευκαιρία ενσωμάτωσης.π.χ. Εύλογο χρονικό διάστημα για ανεύρεση εργασίας.
Όσο αφορά την αριστερά, πρέπει να δημιουργήσει πυρήνες μεταναστών στους κομματικούς μηχανισμούς της ώστε ακόμη και η ακραία εξαθλίωση, όταν την βιώνουν, να βρίσκει συλλογικές μορφές έκφρασης-διεκδίκησης και να μην βγάζει σε ακραία ατομική βία.
Μπορεί όλα αυτά να μην είναι τόσο αριστερά, ενώ μπορεί να μην είναι και οι πλέον ορθές λύσεις. Δεν είμαι βέβαιος, αφού δεν έχω πλήρη αντίληψη και γνώση του θέματος. Να δικαιώνει όμως καποιος όπως ο Κατσίγερας έμμεσα τη Χρυσή Αυγή και τις εγκληματικές συμμορίες της δείχνει κρυπτοφασισμό του κερατά.