Εθνική εορτή αύριο. Αργία, παρελάσεις, μπακαλιάρος σκορδαλιά, γιορτάζουν οι Βαγγέληδες και οι Ευαγγελίες (χρόνια πολλά), μπαίνει η άνοιξη, πολύ καλή φάση. Γίνεται όμως απείρως καλύτερη και σαφώς διασκεδαστικότερη με την προοπτική να δω στην τηελεόραση Παπαμιχαήλ - Παπαφλέσσα (πρόγονος της Βίκυς Φλέσσα;) και πνευματικούς θεματοφύλακες του ελληνισμού σε περισπούδαστες αναλύσεις για το πόσο η σχολική ιστορία της επανάστασης δεν είναι μείξη ιστορίας και μυθοπλασίας, αλλά και να είναι, καλό είναι, γιατί το ελληνόπουλο πρέπει να έχει εθνική συνείδηση και για να έχει δεν βλάπτουν λίγα ψεματάκια.
Στην εποχή της πληροφορίας, του ίντερνετ, της τηλεόρασης, των ανοιχτών συνόρων υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που κάνουν λόγο για την ανάγκη συνέχισης της διαπαιδαγώγησης με τους εθνικούς μύθους. Μα πόσο στον κόσμο τους; Θέλει πολύ σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι στο νέο αυτό περιβάλλον το ψέμα μπορεί να μην έχει κοντά ποδάρια, αλλά δεν μπορεί να είναι και απροκάλυπτο;
Ας αναφερθώ στον αγαπημένο μου Χρήστο Γιανναρά. Σε εκπομπή που είδα στον Σκάι (γεια σου Μπάμπη, γεια σου Αλέξη) ο γνωστός καθηγητής έλεγε απευθυνόμενος στον "φιλελεύθερο" Παπαχελά (που υμνεί όμως τον Καρατζαφέρη, που ξεχέζει τον Βερέμη, που ήταν κι αυτός στο πλατό με Χρήστο και Αλέξη - μύλος) ότι τα παιδιά στο σχολείο είναι εθνικά αναγκαίο να διδάσκονται με μέτρο (δεν κάνω πλάκα) την ιστορική αλήθεια, γιατι προφανώς ως ανώριμα που είναι μπορεί να αποπροσανατολιστούν από truth overdose και να πάνε άκλαφτα στο μαντρί του Σόρος και της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης.
Τα λόγια είναι περιττά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου