Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

ΕΜΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;


Φωτο του Δημήτρη Σούλτα από τη σελίδα του στο Facebook

Aπ'όλη τη χθεσινή πορεία το μόνο που έχει σημασία είναι ότι κατέβηκε πολύς κόσμος στο δρόμο, ακόμη περισσότερος πήγε στη δουλειά του ή έμεινε σπίτι του και όλοι μαζί μαλακιστήκαμε, όπως πολύ ορθά παρατήρησε μια τύπισσα με μαντήλι στη μούρη στο Σύνταγμα.
Ο κόμπος δεν έχει φτάσει στο χτένι. Αν φτάσει, μπορεί να αλλάξουν οι παραπάνω διαπιστώσεις. Δεν ξέρω, πάντως, αν πρέπει να το ευχόμαστε.

1 σχόλιο:

  1. Ξέρεις Μανώλη, είναι κάτι που το σκέφτομαι τώρα τελευταία (εδώ και λίγα, λεπτά την ανάγνωση και αυτού του άρθρου σου, αλλά αποσπασματικά εδώ και μήνες): μάλλον δεν έχουμε φτάσει στον πάτο, μάλλον δεν έχουμε φτάσει στην εξαθλίωση, κοινωνική, οικονομική, ηθική (για το τελευταίο μάλλον θα αναιρέσω), μάλλον αντέχουμε ακόμα (ίσως επειδή είμαστε ακόμα βολεμένοι, ίσως επειδή έχουμε κρατήσει λίπος, καβάντζα), καθώς ακόμα (να, άτομα σαν και του λόγου μου), εκνευρίζονται με τη βαλτώδη παρούσα κατάσταση, μα αν και θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματα για εμάς και όσους αγαπάμε - όλους τους ανθρώπους δηλαδή - δεν έχουμε οδηγηθεί σε μια ακραία, αποφασιστική, δυναμική, ουσιαστική κίνηση...
    κάποιοι θα πάνε δουλειά (ευχόμενοι να μην είχαν πατήσει το πόδι τους), άλλοι πηγαίνουν σε πορείες, άλλοι πηγαίνουν για ψώνια, άλλοι πάλι μένουν σπίτι στο καναπέ τους.
    Όταν και εάν φτάσουμε πραγματικά στον πάτο, τότε ίσως, λέω ΙΣΩΣ, όλοι οι ανωτέρω γίνουν ένα και να διεκδικήσουν ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή