Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

ΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΝΑΤΑΣΑ

 Ζήτω η Ελλάς

Tαράχτηκαν, λέει, κυβέρνηση και αντιπολίτευση για την ιταμή πρόκληση των τροϊκανών να μας συστήσουν πωλήσεις κρατικής περιουσίας, ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ. Ο περήφανος ελληνικός λαός δε, ένιωσε ταπεινωμένος από τους Φραγκοχαρτογιακάδες που ήρθαν να κάνουν κουμάντο στο σπίτι του. Σιγά ρε σεις, μη σκίσετε κάνα καλτσόν.
Εντάξει, εννοείται ότι οι αγαπημένοι της Πετρούλας μας έχουν τελείως gtp, ενώ η αντίληψή τους αποπνέει φιλελευθερισμό του κερατά. Αυτή όμως η διαπίστωση δικαιώνει την αγανάκτηση των απογόνων του Περικλέους; Όχι βέβαια.
Γιατί "αγανακτούν" ο Πεταλωτής, οι κύκλοι (και τα τρίγωνα) της κυβέρνησης, όταν αυτοί τους κάλεσαν να μας σώσουν; Τέλος πάντων, τα γκαρσόνια του ΓΑΠ αντέδρασαν τόσο δήθεν, οπότε δεν έχει νόημα η όποια κριτική εναντίον τους.
Η Ν.Δ. ως "αντιμνημονιακή" επίσης πήρε ανάποδες, ως ανεμένετο. Με τον Αντώνη πρόεδρο όμως και τον Φαήλο μάστερ σεφ η όποια αντίδραση έχει πάντα μία γεύση Φώσκολου -Βουγιουκλάκη. "Η αυτοκρατορία σας του Γ' Ράιχ καταρρέει - το έθνος θα νικήσει". Χωρίς να θέλω να δικαιώσω το Κ.Κ.Ε., είναι προφανές ότι (ξανα)βλέπουμε το έργο κακός (ΠΑΣΟΚ) - καλός (ΝΔ) μπάτσος.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ τώρα, η όποια αντίδραση είναι ταυτόσημη με αυτήν της κουβέντας καφενείου, οπότε πιάσε ένα ουζάκι.
Ο ΛΑΟΣ στην παρούσα συγκυρία ταυτίζεται με το ΠΑΣΟΚ, οπότε βλ. παραπάνω.
Το Κ.Κ.Ε., τέλος, έχει, δεκαετίες τώρα, έναν μόνιμο "αντιιμπεριαλιστικό" λόγο, που παραμένει βαρετός και στην παρούσα επίθεση των μονοπωλίων, οπότε κλάφτα Χαράλαμπε.
Αυτά για το πολιτικό προσωπικό μας. Τι κάνουν όμως οι ψηφοφόροι τους; Μια εικόνα θα σας διαφωτίσει.
Μπουλάς, Ζουγανέλης, Μαχαιρίτσας σε νυχτερινό μαγαζί. Παρκαδόροι, φιάλη 200 ευρώ, σκληρή σάτιρα του ξεπουλήματος της χώρας υπό τα χάχανα εθνικής αγανάκτησης (ναι, υπάρχουν και τέτοια) του κοινού που υποφέρει, καθώς τα ξηρά καρπά είναι λίγα. Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε αυτό το μαγαζί, έχω ακούσει όμως ότι γενικά στη νύχτα η απόδειξη είναι σπάνιο είδος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα η φοροδιαφυγή θα έδενε τέλεια με το αντιστασιακό κλίμα. Βέβαια, το όλο σκηνικό μοιάζει με κέντρο διασκέδασης στην Κατοχή (έτσι δεν παρομοιάζεται το μνημόνιο;), στο οποίο οι μαυραγορίτες γελάνε με σκληρή σάτιρα κατά του Χίτλερ και του ναζισμού. Κάτι τέτοιο βέβαια, θα ήταν αδιανόητο. Τελικά, έχουν δίκιο όσοι λένε ότι τότε υπήρχε ακόμη λίγη τσίπα και λίγη κοινή λογική, θα προσέθετα.

1 σχόλιο:

  1. Ωραία όλα αυτά. Οι "μαυραγορίτες", οι 'καλοί" και "κακοί" χωροφύλακες", οι "νταβατζήδες" πολέμιοι τις "εξουσίας". Αρχίζεις να καταλαβαίνεις νομίζω δειλά-δειλά ότι οι ψευδεπίγραφες και κακοχωνεμένες "ιδεολογίες' δεν είναι το πρόβλημα. Είναι αυτό το ανελέητο "δια ταύτα" και η πνευματική και πολιτισμική εξαθλίωση μιας αφασικής κοινωνίας.
    Πάντα αγαπούσα τους Ιταλούς γιατί τουλάχιστον οι δικές τους μαφίες έχουν κάποιους κώδικες τιμής και εκεί δεν χρειάζονται τόσα πολλά εισαγωγικά, όσα αναγκάζομαι να χρησιμοποιώ για τις παραπάνω διαπιστώσεις (πάλι διαπιστώσεις!).
    Συχνά δε οι Ιταλοί μαφιόζοι επιδεικνύουν και ένα είδος "κοινωνικής ευθύνης". Τα δικαστήριά της γείτονος συχνά στέλνουν και κόσμο στη φυλακή ή έστω προσπαθούν.....Οι δικοί μας; Εμείς;
    Χίλιες φορές το παρηκμασμένο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο παρά το σατυρικό-σκυλαδικό-φοροκλέπτον σόου που αναφέρεις.
    Φοβάμαι ότι ακόμη και η συνεχώς προαναγγελλόμενη και αναβαλλόμενη "κοινωνική έκρηξη" θα είναι μέρος του σεναρίου για την επιτάχυνση των εξελίξεων....
    Οι εξελίξεις; Ελα τώρα......Θα είναι τόσο αυθόρμητα διαμορφωμένες όσο η "εξέγερση του αιγυπτιακού λαού".

    ΑπάντησηΔιαγραφή