ΦΑΣΙΣΜΟΣ

 Χαρακτηριστική αφίσσα των Ναζί για τον "Αιώνιο Εβραίο"

Μας την έχουν πέσει από παντού, πλέον. Εξυπνακίστικα υπονοούμενα και ειρωνικά χαμόγελα για την ύπαρξη του Ολοκαυτώματος. Συνεχής αναδίφηση της φυλετικής καταγωγής γνωστών και αγνώστων, προκειμένου να διαγνωσθεί η "κακιά" φυλετική ρίζα. Αναγωγή όλων των δεινών σε μία και μοναδική λέξη: Εβραίοι (τραπεζίτες, κομμουνιστές, τραγουδιστές, σκηνοθέτες). Δικαστικές αποφάσεις που θεωρούν νόμιμα βιβλία μίσους, στρεφόμενα κατά ενός ολόκληρου λαού. Συνωμοσίες για τη μετροπή της Ελλάδας σε οικόπεδο Εβραίων, Τούρκων και Αλβανών. Ανατριχίλα και στη σκέψη ακόμη μεικτών γάμων ή σεξουαλικών σχέσεων με αλλόθρησκους και αλλόφυλους (εξαιρούνται εδώ οι Δυτικο-κατά προτίμηση-Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι, άντε και οι Αυστραλοί). Όλος ο μικρονοϊκός οχετός της φασιστικής και φασίζουσας ελληνικής, και όχι μόνο, "διανόησης" μας κατακλύζει. Στην Ελλάδα βέβαια, όπου οι χαχόλοι περισσεύουν και σε θέσεις ευθύνης, στην εκπαίδευση, στη δικαιοσύνη, στον "πνευματικό" κόσμο, το φαινόμενο είναι πιο εμφανές και σχεδόν "θεσμοθετημένο" και νομιμοποιημένο. Και στον υπόλοιπο κόσμο όμως, τα πράγματα δεν είναι και πολύ καλύτερα.  Το πρόσφατο περιστατικό με τον δολοφόνο της Αριζόνα το επιβεβαιώνει. Καθόλου περίεργο βέβαια μέσα σε συνθήκες "αναδιάρθρωσης του κεφαλαίου". Εξηγούμαι.

Για μένα ο λεγόμενος φασισμός και ο παρεπόμενος ρατσισμός του δεν ερμηνεύονται αυτόνομα ως προϊόν κοινωνικών, πολιτικών, πολιτισμικών και ψυχολογικών, στρεβλώσεων. Όλα αυτά σίγουρα συνιστούν αιτίες, δευτερεύουσας όμως σημασίας. Μόνο αν τον συνδέσουμε με τις ανάγκες του καπιταλισμού μπορεί να ερμηνευτεί επί της ουσίας. Εδώ βρίσκεται και η διαφορά μου από τη λεγόμενη φιλελεύθερη αριστερά.

Οι φιλελεύθεροι αριστεροί ανά τον κόσμο (από τους Δημοκρατικούς του Ομπάμα έως τους καθ΄ ημάς wannabe Δημοκρατικούς) ερμηνεύουν τον ρατσισμό ως αποτέλεσμα στρεβλής παιδείας, αδυναμίας ύφανσης ενός κοινωνικού ιστού πάνω στον καμβά της ισότητας ευκαιριών, αναπαραγωγής παρωχημένων και κακοφορμισμένων τραυμάτων του παρελθόντος, πρωτόγονης ροπής προς τη βία και πάει λέγοντας. Καμία σχέση. Ο φασισμός είναι αναγκαίος ως το σιδερένιο χέρι του συστήματος, όταν σφίγγουν, νομοτελειακά, οι κώλοι (βλ. κύκλος της οικονομίας, στη φάση της ύφεσης). Ο φασισμός με τη σειρά του έχει ανάγκη από μία μεταφυσική πίστη. Οι τρομαγμένοι μικροαστοί που μπαίνουν κάτω απ΄ τις φτερούγες του είναι βέβαια εαυτούληδες, θέλουν όμως και ένα συνεκτικό κονίαμα, ένα ψευδοϊδεολόγημα, απλό και κατανοητό. Οι γελοιότητες των ρατσιστικών θεωριών το προσφέρουν. Εννοείται ότι υπάρχει κάτι για όλους. Από τις "επιστημονικές" ανθρωπολογικές μελέτες και τις κρανιομετρήσεις των Ναζί, μέχρι τα παραμύθια της Χαλιμάς για την καταγωγή των Ελλήνων από τον Σείριο ή έστω την ταύτιση του ανθρώπινου πολιτισμού με την Αρχαία Ελλάδα.

Όταν ένα σύστημα είναι τόσο πεζό και χυδαίο, όπως είναι βέβαια ο καπιταλισμός,  έχει ανάγκη από αποκρυφιστικά παραμύθια ως υποκατάστατα των ιδεών που αδυνατεί να παραγάγει, στην κακή - φασιστική εκδοχή του, και από ανθρωποκεντρικά φληναφήματα σε συνδυασμό με "ψυχρές", "αντικειμενικές" αποτυπώσεις δεδομένων στην "καλή" - φιλελεύθερη βερσιόν. Προφανώς δεν εξισώνω τις δύο αυτές όψεις, δεν ξεχνώ όμως ότι ανήκουν στο ίδιο νόμισμα.

Στις μέρες μας το κέρμα στριφογυρίζει και το βλέπω να πέφτει  με την κακή μεριά.