Σήμερα, με αφορμή το ναζιστικό χαιρετισμό του Μιχαλολιάκου, αναζωπυρώθηκε η κουβέντα περί εξίσωσης κομμουνισνού - ναζισμού, Στάλιν - Χίτλερ κ.λπ. Η θέση μου προς τους υποστηρικτές των παραπάνω εξισώσεων είναι σαφής. Κομμουνισμός και ναζισμός δεν είναι το ίδιο πράγμα, για τον απλούστατο λόγο ότι ο πρώτος στρέφεται εναντίον του καπιταλισμού, ενώ ο δεύτερος τον υπερασπίζεται ως εξάρτημά του. Όσο αφορά τον Στάλιν και τις μεθόδους του, τις απορρίπτω και τις καταδικάζω, πλην όμως, πάντα θα χαίρομαι, όταν θα βλέπω τις ναζιστικές πατσαβούρες να πέφτουν σαν σκουπίδια στην παρέλαση της νίκης, κάτω από τα τείχη του Κρεμλίνου.
Οι μέθοδές του δεν ήταν άσχετες από την εποχή κι όσα απειλούσαν τους σοβιετικούς. Κατά τα άλλα, όπως είχε πει κι ο -συμπαθέστατος σταλινικός- κώστας κάππος: ας μη φοβούνται μερικοί, δεν τον έχουν θάψει στα ιεροσόλυμα και δεν πρόκειται να αναστηθεί
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αντίκειμαι στον Στάλιν και τις μεθόδους του αποκλειστικά, ή κυρίως, λόγω του απάνθρωπου και άδικου, σε πολλές περιπτώσεις,χαρακτήρα τους. Ας δεχτούμε το περίφημο επιχείρημα περί πολεμικού κομμουνισμού. Το ζήτημα είναι ότι, "όπως έδειξε η ζωή", δεν κατάφερε να βάλει τις βάσεις για σοσιαλιστική οικοδόμηση μακράς πνοής. Αντίθετα, λιγότερο από 40 χρόνια μετά τον θάνατό του εξέλιπε και τυπικά αυτό που είχε απονεκρωθεί προ πολλού.
ΑπάντησηΔιαγραφή