Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

ΑΓΑΠΑΜΕ ΜΙΚΗ

Ο Μίκης προχώρησε στην ίδρυση της Σπίθας, κινήματος πολιτών για τη σωτηρία της χώρας από τους κακούς. Καταρχάς, να ξεκαθαρίσω ότι θεωρώ την κίνησή του ασόβαρη, όχι όμως περισσότερο από τις σοβαροφανείς γραβάτες που θέλουν να μας πείσουν ότι ξέρουν πού το πάνε το καράβι, ότι θα τον περάσουμε τον κάβο και ότι η χώρα θα βγει πιο δυνατή και λοιπές  παπάρες. Από εκεί και πέρα, πρέπει ή δεν πρέπει να σεβόμαστε τον ψηλό; Να του την λέμε ή να τον αντιμετωπίζουμε με κατανόηση;
Όποιος έχει μία στοιχειώδη σχέση με την περίπτωση Μίκη ξέρει πολύ καλά ότι χαρακτηρίζεται από μία δόση μεγαλοστομίας, ακόμη και τερατολογίας. Σε πολλές περιπτώσεις, για παράδειγμα, οι διηγήσεις του για τις ένδοξες ημέρες του ταραγμένου πολιτικού περελθόντος της Ελλάδας βρίθουν ανακριβειών και χονδροειδών υπεραπλουστεύσεων. Παρ'όλα αυτά, ακόμη και αυτήν την πλευρά του την βρίσκω ελκυστική. Πλάθει μία φαντασιακή αφήγηση, την οποία ταυτίζει, με παιδική αφέλεια, με την προσωπική του αντίληψη της παραγματικότητας. Πάντα έχει να πει κάτι που θέλει να ακούσει ο συνομιλητής του ή ο αναγνώστης των κατά καιρούς αυτοβιογραφικών πονημάτων του. Μου θυμίζει πολλές φορές κάποιους γνωστούς μου, που είναι ιδιαίτερα αγαπητοί στις παρέες, καθώς πιάνονται από ένα πραγματικό περιστατικό για να το μεταπλάσουν σε ένα γοητευτικό προφορικό μυθιστόρημα, προς τέρψη των ακροατών. Μέσα σε όλα αυτά σαφώς κυριαρχεί και ένα υπερτροφικό εγώ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, για παράδειγμα, μία δήλωσή του στη δεκαετία του '80 (ή τέλη '70 - δεν θυμάμαι ακριβώς): "Νιώθω σαν τάνκερ στη λίμνη των Ιωαννίνων". Όλα αυτά γνωστά λοιπόν.
Με τη Σπίθα τώρα τι κάνουμε; Προφανώς πλάκα - τι άλλο; Την ίδια στιγμή όμως νιώθω ότι πρέπει να το δούμε κι αλλιώς. Είμαι βέβαιος, πλέον, ότι καμία από όσες παρόμοιες πρωτοβουλίες ανέλαβε (π.χ. επιστολές στον Λαζόπουλο) δεν είχε ως κίνητρο να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα. Αυτό από μόνο του λέει κάτι. Είναι γνωστό άλλωστε ότι όσοι συνηθίζουν στην Ελλάδα τις δημόσιες παρεμβάσεις είναι στις περισσότερες περιπτώσεις υποκινούμενοι. Ξεκινώντας από τους επερωτησάκηδες βουλευτές, μέχρι τους συνδικαλιστες ή το νέο φρούτο, τους πολιτικολογούντες μπλόγκερ. Ο Μίκης δεν είναι τέτοιος τύπος. Οι κινήσεις του ακόμη κι όταν αποπνέουν ναπολεοντισμό, έχουν κάτι το τόσο αφελές που τις κάνουν συμπαθητικές. Με τον Μίκη κάνω πλάκα με την τρυφερότητα που "κοροϊδεύω" τον γιο μου όταν πετάει τις παιδικές σοφίες του, σκορπίζοντας γέλιο.
Σαφώς θα προτιμούσα έναν Μίκη πιο σοβαρό, πιο μετρημένο, πιο συνεπή ιδεολογικά, με βάση τη δική μου φαντασίωση για το τι σημαίνουν όλα αυτά. Στο φινάλε όμως όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία. Μόλις ακούω αυτό είναι σαν να μην υπήρξαν. Καλή ακρόαση. Αγαπάμε Μίκη.

10 σχόλια:

  1. Άτομα τα οποία θαυμάζουμε για τη δουλειά τους, το έργο τους, τα επιτεύγματά τους ή τη στάση ζωής τους, αρκετές φορές με εκνευρίζουν για κατά καιρούς δηλώσεις τους ή πράξεις τους. Αυτό συμβαίνει κατά πάσα δυνατότητα - όπως το βλέπω εγώ (ένας μ@#$@#$ δίχως αιτία) τουλάχιστον - καθώς έχουμε την ανάγκη να ταυτιστούμε με κάποιον που τυγχάνει ευρείας προβολής και εκφράζεται δημόσια. Νιώθουμε ότι ακουγόμαστε και εμείς. Είναι η ανάγκη να ακουστεί και ο δικός μας λόγος, η δική μας λογική / σκέψη. Συνεπώς, ότι το πρόσωπο αυτό "παρεκκλίνει" κατά τις δική μας γνώμη της "κοινής" μας πορείας, θα αισθανθούμε ίσως μόνοι, άλλοτε κενοί ή προδομένοι. Μπαίνουμε σε διαδικασία αναθεώρησης της επιλογής του προσώπου που θα μας "εκπροσωπεί".
    Ο Μίκης Θεοδωράκης για εμένα δεν υπήρξε ποτέ πρόσωπο ταύτισης, όμως όπως είπες αγαπητέ Εμμανουήλ, πάντα θα ακούσω με ιδιαίτερη προσοχή τον λόγο του, θα προσέξω και θα αναρωτηθώ για τις πράξεις του, όπως και θα συγκινηθώ βαθιά από τη μουσική του. Μακάρι να υπήρχαν περισσότεροι άνθρωποι (δεν θα πω μόνο Έλληνες) σαν αυτόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΑΝΩΛΗ
    ΑΝ ΑΝΑΛΟΓΙΣΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΣΟ ΣΚΟΥΠΙΔΑΡΙΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΙ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΞΑΦΝΙΑΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΕΠΩΝΥΜΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΑΛΛΩΣΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΟΥΤΕ ΘΕΤΙΚΑ ΟΥΤΕ ΑΡΝΗΤΙΚΑ.
    ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ (ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΜΕΣΑ ΘΙΓΟΜΕΝΟΙ) ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.
    ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΛΛΑ ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ. ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΙΩΣ ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΞΩ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ/ΑΝΤΟΧΕΣ.
    ΡΕ ΜΠΑΣ ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σωστός ο ανώνυμος! Η' έχουμε λεφτά - καθότι "μαζί τα φάγαμε" - ή είμαστε τόσο κλασοπατάτες! Ένα από τα δύο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν ξέρω αν ο Μίκης το έκανε απλώς για να σώσει τη χώρα μας από τους κακούς, το σίγουρο όμως είναι η φλόγα που έχει μέσα του μπορεί ακόμα να προσφέρει σπίθες ενεργοποίησης σε μια βαθιά κοιμισμένη κοινωνία όπως η δική μας.

    Διαφωνώ με το χαρακτηρισμό ασόβαρη, θα έλεγα μάλιστα ότι τον βρίσκω αρκετά αυστηρό.

    Ο Μίκης είναι από τους λίγους που έχουνε δικαίωμα να ομιλούν στη χώρα αυτή, δικαίωμα που έχει αποκτήσει με την προσφορά του όχι μόνο στον πολιτισμό της χώρας αλλά και με την εν γένει πολιτική παρουσία του.

    Νομίζω ότι με αυτήν την κίνησή του, ο στόχος του είναι να αφυπνίσει και να παρακινήσει κοινωνικές ομάδες που έχουν όραμα για τον τόπο. Απλώς τους λείπει αυτή η σπίθα...

    Ποτέ οι πράξεις του δεν είχανε σαν απώτερο στόχο να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα. Από τους λίγους άλλωστε που βάλανε σε αυτή τη χώρα, το συμφέρον και το καλό του τόπου πάνω από πολιτικές ιδεολογίες.

    Και μάλιστα σε χρόνια πολύ πιο δύσκολα από σήμερα.

    Ίσως για αυτό από κάποιους να θεωρείται ότι δεν υπήρξε συνεπής ιδεολογικά παρολαυτά δε νομίζω να βρεθεί άνθρωπος που θα πει ότι ο Μίκης δεν αγάπησε και δεν πάλεψε ουσιαστικά για τον τόπο αυτόν...σε βάθος χρόνου.

    Τώρα αν οι κινήσεις του κρύβουν στοιχεία ναπολεοντισμό δεν ξέρω, έχει πράγματι ένα ιδιόμορφο στυλ και ίσως αρκετά παρεξηγήσιμο.

    Πάντως όντως στο φινάλε όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία.

    Το έργο που θα αφήσει πίσω του αυτός ο άνθρωπος είναι τόσο μοναδικό και διαχρονικό....

    Είμαστε δυο, είμαστε τρεις,
    είμαστε χίλιοι δεκατρείς.. Καιρός να γίνουμε αμέτρητοι!


    http://www.youtube.com/watch?v=OBqaI92OEsI

    Αγαπάμε Μίκη με τα "ελλατώματά" του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλησπέρα,τί θα έλεγες για μίσ συνάντηση να συζητήσουμε κάποιες ιδέες κοινής δράσης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ Μανώλη, πάντα είμαι σε αγωνιστική ετοιμότητα για να πιούμε καμιά μπύρα και να μεθοδεύσουμε τη δράση μας. Αν η μπύρα είναι καλή, αφήνουμε τη μεθόδευση για επόμενη συνάντηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ηλία, δεν είσαι ο μόνος που μου την λέει για την απαξίωση της Σπίθας. Μέχρι στιγμής μου την έχουν πέσει η γυναίκα, η πεθερά και ο γιος μου. Τι να πω; Δεν με πείθει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Νομιζω οτι δεν πρεπει να κρινουμε εναν τοσο μεγαλο καλλιτεχνη σαν τον Μικη Θεοδωρακη μονο απο την πολιτικη..ουτε να τον αμφισβητουμε...εδω αλλοι κι αλλοι ιδρυουν κομματα γιατι να μην ιδρυσει κι αυτος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. O Μικης Θεοδορακης ειναι ενας απο τους μεγαλυτερους ελληνες συνθετες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εντάξει δε γίνεται να συμφωνούμε όλοι.

    Δεν ξέρω πόσους θα πείσει αυτή η κίνηση του Μίκη, ελπίζω όμως να ενεργοποιήσει ακόμα περισσότερο κόσμο.

    Θα χαρώ αν δω να ξεπετάγονται και άλλες τέτοιες "σπίθες"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή