Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

BLOGGING IN GREECE

Jackson Pollock, "Untitled No 3"


Όλοι όσοι ασχολούμαστε με το διαδίκτυο έχουμε αντιμετωπίσει την καφρίλα του κάθε καραγκιόζη που πίσω από την ανωνυμία εκτονώνει τα συσσωρευμένα απωθημένα του μέσα από οχετό ύβρεων ή ακόμη χειρότερα παραληρηματικών αναλύσεων - σεντονιών, τα οποία βέβαια κανείς δεν διαβάζει πέρα από τον ίδιο. Αφορμή για αυτές τις σκέψεις μου δόθηκε από μία συνέντευξη fb φίλου σε ένα blog, στην οποία αμφισβητούσε τα εύκολα και χοντροκομμένα σχήματα περί δεξιάς και αριστεράς, δαιμονοποίησης του εκσυγχρονισμού και μόνιμης αδικίας που υφίστανται οι Έλληνες.Προκάλεσε, βέβαια, τον αναμενόμενο καταιγισμό υβριστικών σχολίων. Όλα κινούνται γύρω από τη γνωστή εμμονή περί περήφανου Έλληνα που είναι στόχος σκοτεινών κέντρων. Κέντρα (κι απόκεντρα) που απεργάζονται νυχθημερόν τον αφελληνισμό (πώς λέμε αφαλάτωση) του έθνους και την υπαγωγή του, ταυτοχρόνως, στα νύχια του διεθνούς τραπεζιτικού κεφαλαίου που θα αποδομήσει τον κοινωνικό ιστό. Όποιος λοιπόν αμφισβητεί αυτές τις εμμονές είναι αυτομάτως ύποπτος ή ηλίθιος ή κοινωνικά και εθνικά αναίσθητος ή όλα μαζί.
Δεν υιοθετώ την άποψη περί οριστικής υπέρβασης δεξιάς και αριστεράς ούτε ότι ο δρόμος προς το μέλλον είναι ταυτισμένος με την "ελεύθερη" οικονομία και την αστική δημοκρατία. Από εκεί και πέρα όμως, πρέπει να αναγνωρίσω ότι όσοι την υποστηρίζουν έχουν ερείσματα στην πραγματικότητα των τελευταίων δεκαετιών, που είτε το θέλουμε είτε όχι ήταν μία περίοδος συγκυριακού (κατά την άποψή μου) θριάμβου για την "ελεύθερη" οικονομία και την πολιτική της έκφραση. Εννοείται ότι η αντίληψη αυτή επιδέχεται πολλαπλές αμφισβητήσεις, στηριγμένες όμως σε επιχειρήματα και όχι σε κραυγές. Μέσα σε ένα σκηνικό εν τοις πράγμασι κατίσχυσης μίας κοσμοαντίληψης μπορούν να ουρλιάζουν με φανατισμό οι οπαδοί και οι αντίπαλοί της. Προφανώς όμως οι δεύτεροι είναι πιο πιθανό να θεωρηθεί ότι βρίσκονται ένα βήμα πριν το τρελοκομείο.
Αυτά ως γενική θέση περί πολιτικής άποψης. Από εκεί και πέρα, αυτό που με εξόργισε στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η εμμονή των ακροδεξιών με την αριστερή προβιά (μην ξεχνάμε και την αριστερή πτέρυγα του ναζιστικού κόμματος) ή των αριστερών με προφανές έλλειμμα στοιχειώδους ορθολογιστικής τεκμηρίωσης των πολιτικών τους θέσεων στις ύβρεις εναντίον όποιου αμφισβητεί το ελληνικό μπάχαλο. Οποιαδήποτε φωνή κάνει λόγο για
- κωλοπαιδισμό του δεκαοκτάχρονου που παίρνει δώρο αυτοκίνητο από τον εμφανιζόμενο στην εφορία ως άπορο μπαμπά του,
- βλακώδη οίηση αγράμματου απόφοιτου πανεπιστημίου, που θεωρεί ότι πρέπει να έχει μόνιμη και καλοπληρωμένη θέση στο δημόσιο,
- υποκρισία μίας καλοταϊσμένης αριστεράς, που έχει ξεχάσει ότι η φορολογία πρέπει να είναι δίκαιη, όχι μόνο σε σχέση με το "μεγάλο κεφάλαιο", αλλά και στα μεσαία εισοδήματα των μικροεπιχειρηματιών και ελεύθερων επαγγελματιών,
- ανάγκη να ξεπεράσουμε τη γκροτέσκο ρητορική της κακομοιριάς στις σφύζουσες από δυστυχείς συμπατριώτες μας καφετέριες
είναι ταυτισμένη με την κοινωνική αναλγησία. Αν δε, κάποιος συνδυάσει την παραπάνω κριτική με μία ρεαλιστική αξιολόγηση της διεθνούς θέσης μας, οδηγείται στο ικρίωμα ως προδότης των εθνικών συμφερόντων.
Εν κατακλείδι, προτιμώ χίλιες φορές ευφυείς και έχοντες χιούμορ ανθρώπους, με τους οποίους διαφωνώ, ως φίλους και συζητητές, παρά συμπλεγματικούς ηλίθιους, που ταυτίζουν την ύπαρξή τους με την αλήθεια.

9 σχόλια:

  1. Δεν διαφωνώ με τον επίλογό σου, αλλά διαφωνώ με τη βάση του συλλογισμού σου. Δεν υπήρξε κανένας θρίαμβος της ελεύθερης οικονομίας τα τελευταία χρόνια. Υπήρξε επικράτησή της σε πολεμικές συνθήκες (μην ξεχνάς οτι η κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ ήταν αιματηρή). Στη συνέχεια βέβαια είχαμε ΚΑΙ κατάρρευση της ελεύθερης οικονομίας με την τραπεζική κρίση. Αν θεωρείς οτι η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων από τα κράτη προκειμένου να ορθοποδήσουν είναι ελεύθερη οικονομία.... χεχεχε -δε νομίζω.

    Υ.Γ.: Για το βρισίδι στα μπλογκ μην ασχολείσαι. Όσο περισσότερο τους δίνεις σημασία τόσο πιο πολύ πιστεύουν οτι είναι ανθρώπινα όντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ κι επαυξάνω για τoν άστοχο και απατηλό χαρακτήρα του προσδιοριστικού "ελεύθερη" για την καπιταλιστική οικονομία, ιδιαίτερα στη χρηματοπιστωτική της έκφανση. Εκ παραδρομής παρέλειψα τα εισαγωγικά. Διορθώνω αμέσως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν δε σε ενοχλεί, θα θέλαμε να "ανεβάσουμε" το post σου στην ιστοσελίδα μας (μολονότι διαφωνώ σε αρκετά σημεία, αλλά αυτό είναι κάτι άλλο). Μου λες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαρίστως, Μανώλη. Άλλωστε είμαι εναντίον της ιδιοκτησίας (θεωρητικά -χεχε) και δη της πνευματικής (πραγματικά).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Eπι των σημείων της διαφωνίας: 1) Τα κέντρα που "συνωμοτούν" κατά της Ελλάδος, είναι συνήθως υπερβολικές φαντασιώσεις, όμως μην ξεχνάς ότι όλα τα θέματα δεν είναι πολιτικά (με την μετα-μοντέρνα) έννοια, έχουν (δεν έχουν χάσει ποτέ) την ευρύτερη τους συνάφεια, που συμβαίνει να είναι "γεω-πολιτική", στη βάση αυτή δεν αποκλείονται και τέτοια "σχέδια".2) Και οι οπαδοί της "ισχύουσας" κοσμοαντίληψης-μη νομίζεις- δεν απέχουν από την παράνοια....., 3) Το ελληνικό μπάχαλο είναι γνωστό, δεν έπεσε από τον ουρανό, και έχει να κάνει με πρωτοβουλίες και επιλογές αυτών που τώρα μιλούν για κάθαρση και εκσυγχρονισμό ευρωπαϊκού τύπου (στην ίδια πολιτική δύναμη ανήκουν), αφενός. Αφετέρου, δεν κατάλαβα, σε άλλες χώρες δεν υπάρχει δομικό μπάχαλο? Μήπως είναι θέμα μεταλλαγής και διαμόρφωσης του νέου καπιταλιστικού συστήματος? Εν τοιαύτη περιπτώσει σε συνθήκες ξεκάθαρης επίθεσης σε κατοχυρωμένα δικαιώματα εργασίας και ασφάλειας, η έγερση ζητημάτων υπαρκτής νεοελληνικής γυφτιάς, για μένα δεν είναι πρωτεύουσας σημασίας (ήταν παλιότερα, προ ΔΝΤ), 4) Η αριστερή πτέρυγα των ναζιστών δεν ταυτίζεται με τούς φέροντες προβιές (χα!). Το τελευταίο για να χαλαρώσουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν διαφωνώ επί της ουσίας στα όσα αναφέρεις, πλην όμως δεν βλέπω τίποτα παράλογο στο να επισημαίνω τη γελοιότητα της ελληνικής περίπτωσης, αφού αυτή τρώω στη μάπα καθημερινά. Αυτό δεν σημαίνει ότι απαλλάσσω Άγγλους, Γάλλους, Πορτογάλους...
    Σε σχέση με τους φορείς του εκσυγχρονισμού αλά Ελληνικά, συμφωνώ για την ανεπάρκεια και τον εν γένει καταστροφικό ρόλο τους διαχρονικά, από την άλλη πλευρά όμως δεν βλέπω καμία ουσιαστική πολιτική αντιπρόταση. Περιττό δε να σου πω ότι οι προβαλλόμενοι ως εκσυγχρονιστές και οι θεματοφύλακες της εθνικής και κοινωνικής συνοχής παίζουν εν πολλοίς ένα σικέ παιχνίδι (διαίσθηση, χωρίς στέρεες αποδείξεις).
    Η επίθεση στα δικαιώματα που αναφέρεις είναι υπαρκτή, η αντιμετώπισή της όμως προϋποθέτει και ειλικρινή θεώρηση των πραγμάτων. Κι εγώ θεωρώ άδικο και απάνθρωπο τον καπιταλισμό, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να επικροτώ τον παραλογισμό των μισθών και των συντάξεων πολλών χιλιάδων ευρώ σε χρυσοκάνθαρους υπαλλήλους ΔΕΚΟ, αποφοίτους Γυμνασίου, επειδή φέρουν την ετικέτα του εργαζόμενου. Αντίθετα, αν το κίνημα κλείσει κι αυτούς στην αγκαλιά του δίνει τροφή στους εχθρούς του και αυτοϋπονομεύεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Επί της ουσίας μάλλον συμφωνούμε. Καλή μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εν κατακλείδι, προτιμώ χίλιες φορές ευφυείς και έχοντες χιούμορ ανθρώπους, με τους οποίους διαφωνώ, ως φίλους και συζητητές, παρά συμπλεγματικούς ηλίθιους, που ταυτίζουν την ύπαρξή τους με την αλήθεια.

    για την αντιγραφή, Amelie

    ΑπάντησηΔιαγραφή