RACHEL CORRIE

Τα πρόσφατα συμβάντα με την αποστολή βοήθειας στη Γάζα έθεσαν ξανά επί τάπητος το θέμα της ανυπακοής και των ορίων της. Η εύκολη απάντηση έρχεται, ως συνήθως, από κάποιους που θεωρούν ότι έχουν βρει τη λυδία λίθο της αξιολόγησης των κρατών ως προς το βαθμό σεβασμού για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Λένε λοιπόν: "Κράτος δικαίου, με δημοκρατικές και φιλελεύθερες αρχές είναι αδιανόητο να αντιμετωπίζεται ως φορέας καταπίεσης και βίας. Ως εκ τούτου η ανυπακοή στα κελεύσματά του είναι προϊόν είτε σκοτεινών αντιδημοκρατικών κύκλων είτε έκφραση ελαφράς ή βαριάς ψυχοπάθειας".
Κάτι τέτοια σχόλια ακούστηκαν και για τους ακτιβιστές της πρωτοβουλίας για τη Γάζα, παρά το ότι βέβαια είναι εμφανές ότι το Ισραήλ δεν εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία των παραδείσιων κρατών. Εδώ το μοτίβο παραλλάσσει ελαφρώς: "Άλλο ένα επεισόδιο στον κύκλο του αίματος, που ως κύκλος δεν έχει αρχή και τέλος", οπότε υπάγουμε την αναζήτηση των γενεσιουργών αιτιών σε φιλοσοφικές θεωρήσεις περί βίαιης ανθρώπινης φύσης, θρησκευτικών και εθνοτικών στρεβλώσεων κ.ο.κ. Καβατζώνουμε λοιπόν τον ψύχραιμο επιμερισμό ευθυνών και πάμε παρακάτω: "Δεν μου φαίνονται, λένε ή υπονοούν, και τόσο ισορροπημένα τα ακτιβιστάκια που σκυλοπνίγονται στη Μεσόγειο, άσε που η Τουρκία τους εκμεταλλεύεται για να προωθήσει την πολιτική της στην περιοχή".
Αν θελήσει βέβαια και η αντίπερα όχθη να αντιτείνει ότι η εμμονή στην άμεση ή έμμεση υπεράσπιση της κρατικής πολιτικής είναι προϊόν ψυχοπαθολογικής ταύτισης με το πατερναλιστικό πρότυπο, θα θεωρηθεί εκτός τόπου και χρόνου. Αν πάλι υπονοηθεί ότι κάποιοι τους ταϊζουν για να το παίζουν προστάτες της ορθής πολιτικής σκέψης, αποκαλείται είτε κομπλεξικός είτε ψυχοπαθής που ρέπει σε θεωρίες συνωμοσίας.
Καταφανέστα στους κόλπους των ακτιβιστών δεν βρίσκονται τα πλέον ισορροπημένα άτομα, αν ταυτίσουμε την ισορροπία με τα κοινώς αποδεκτά πρότυπα ζωής, επιτυχίας κ.ο.κ., αυτό όμως δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητα μομφή άξια απόκρουσης. Αντίθετα, η προβαλλόμενη αντίληψη ότι ανάμεσά τους βρίσκονται συμπλεγματικοί τύποι, που αναπτύσσουν αντικοινωνική συμπεριφορά και πολύ εύκολα μεταπηδούν από αριστερές οργανώσεις σε νεοναζιστικά μορφώματα, έχει ισχυρά ερείσματα στην πραγματικότητα. Αυτό όμως τι σημαίνει; Ότι όποιος λειτουργεί ενάντια στις κρατικές επιλογές είναι ταυτισμένος με τον δυνάμει φασίστα;
Υπάρχει βέβαια ένα πολύ σοβαρό ελαφρυντικό για όλους τους "νομιμόφρονες". Η δικαιολογημένη απέχθειά τους για την όχι σπάνια υποκρισία της αντισυμβατικότητας. Άνθρωποι χωρίς κοινωνική συνείδηση προβάλλουν το υπερτροφικό εγώ τους εκ του "επαναστατικού" ασφαλούς. Έχουν κατοχυρώσει επαγγελματικές θέσεις μαζί με αγωνιστικά πιστοποιητικά και έχουν και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Ακόμη χειρότερα, κάποιοι κονόμησαν χοντρά, νόμιμα και παράνομα, πίσω από τα αριστερά τους διαπιστευτήρια. Κι αυτή ακόμη η πραγματικότητα όμως, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την απόρριψη της όποιας αντίστασης a priori. Ζούμε σε εποχές που προβλέπεται η κοινωνική κατάσταση να φτάσει σε οριακό σημείο. Σε τέτοιες περιστάσεις δεν μπορείς πια να είσαι στην ουδέτερη ζώνη, γιατί πολύ απλά πρέπει να διαλέξεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις.
Ας μη νομίσει κανείς ότι χαίρομαι για αυτό. Αντίθετα, πολύ θα μου άρεσε να συνεχίσουμε να ζούμε στη γυάλα της δυτικής κοινωνίας, μάλλον όμως το γυαλί έχει ραγίσει.
ΥΓ. Για όσους δεν το ξέρουν, το ιρλανδέζικο πλοίο που καταλήφθηκε πριν λίγες ώρες από τους Ισραηλινούς έχει το όνομα της Rachel Corrie, μιας Αμερικανίδας ακτιβίστριας, η οποία "προφανώς παραπλανημένη από ακραίους προπαγανδιστές και τελώντας σε σύγχυση ως προς τη σεξουαλική της ζωή", στάθηκε πριν από επτά χρόνια μπροστά σε μία ισραηλινή μπουλντόζα, για να αποτρέψει το γκρέμισμα ενός σπιτιού στη Ράφα. Ο οδηγός δεν την πρόσεξε...

Το βίντεο είναι από μία γιορτή στο δημοτικό. Είναι εμφανές ότι από τότε η πιτσιρίκα εξέφραζε ακραίες θέσεις.