Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

DIO R.I.P.


Χτες εγκατέλειψε το μάταιο τούτο κόσμο ένας από τους εφηβικούς μου ήρωες. Ronnie James Dio, ετών 67. Όχι ακριβώς πλήρης ημερών ούτε όμως και κάποιος "τραγικά" χαμένος (και καμένος) της μυθολογίας του ροκ. Ούτε άσημος ούτε όμως και σούπερ σταρ. Ούτε φιλόσοφος ούτε και ανεγκέφαλος. Ούτε αναγνωρισμένος από τη σοφιστικέ κριτική ούτε και στα ενδιαφέροντα όμως ενός Αργύρη Ζήλου για να πυροβολήσει από την εισαγγελική έδρα. Δεν ήταν ψηλός, αντίθετα ήταν πολύ κοντός. Δεν ήταν ωραίος, ήταν όμως μια συμπαθητική φάτσα. Καμία σχέση με τρικυμιώδη ερωτική ζωή, καθώς ήταν σταθερά αφοσιωμένος στη δεύτερη γυναίκα του τα τελευταία 30 (τουλάχιστον) χρόνια. Με τον Όζυ οι Sabbath έβαλαν φωτιά στη Μαλακάσα, με τον Dio ξύπνησαν μόνο σπίθες νοσταλγίας. Καθώς λοιπόν αφήνει τα ουράνια τόξα αυτής της ζωής τι μένει από τον Ιταλό εκ Νέας Υόρκης; Η ανατριχίλα από αυτή την ανεπανάληπτη φωνή, καθώς ζητάμε έναν χορό από τη συμμαθήτρια-όνειρο στο γυμνασιακό πάρτυ μόλις ακoυγεται το Temple of the King και η οργισμένη θλίψη αυτού που πέφτει από την άκρη του κόσμου. Ακούστε και αποχαιρετήστε τον ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ.

1 σχόλιο: