THE GREAT PRETENDER

Θέλω ν' αγιάσω, αλλά ο Πρετεντέρης δεν μ' αφήνει. Είχα αποφασίσει να απόσχω, για λίγο έστω, από την ενασχόληση με "αυτό που ονομάζεται ελληνική πολιτική ζωή", μετά και από τη δικαιολογημένη ανησυχία που εξέφρασε για την εμμονή μου συγγενικό πρόσωπο. Πάνω λοιπόν που ήμουν έτοιμος να ακολουθήσω τις διαδρομές της επιστροφής στις μνήμες από τις ένδοξες μέρες των πάρτυ και της εφηβείας, ήρθε ο ασπρομάλλης (πλέον) Γιάννης να με ξαναβάλει στο τριπάκι της αναμόχλευσης των πολιτικών παθών. Ήταν πράγματι κωμικό, ακόμη και για τους μη γνωρίζοντες, το θέαμα του εξανιστάμενου δικηγόρου (δήθεν δημοσιογράφου) να ρητορεύει από παραθύρου εναντίον όσων τολμούν να στοχοποιούν τις ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (και τα κόμματα εν γένει), άκουσον άκουσον, για εμπλοκή στο σκάνδαλο με τις μίζες της SIEMENS. Προφανώς, ως βασικός στυλοβάτης του πολιτικού οικοδομήματος, λέει τα πράγματα με τ' όνομά τους. Τα κόμματα, κατά Πρετεντέρη, είναι σάπια, στελεχωμένα από ανίκανους, όμως αυτά έχουμε, τουτέστιν αφήστε τις παπαριές περί αμφισβήτησης και αποδόμησής τους.
Όπως πολύ σωστά, βέβαια, μου επισήμανε έτερο συγγενικό πρόσωπο (ας είναι καλά η ελληνική οικογένεια) ο Γιαννάκης ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Ο αναξιοπρεπής μέσος χαχόλος που τον παρακολουθεί, ακούει αυτή ακριβώς την "αλήθεια" που αντέχει, αυτήν ακριβώς που γουστάρει. Μόλις καβατζάρουμε τον κάβο, σου λέει ο περήφανος Έλλην, και αρχίσει πάλι το πανηγύρι των παροχών στους ίδιους παπάρες θα προστρέξουμε πάλι.
Εις επίρρωσιν των σκέψεων αυτών ήλθε και η θλιβερή εικόνα του προέδρου της Βουλής να αγορεύει από το βήμα (έχοντας εγκαταλείψει την έδρα του) υπέρ του χωριού του και του δικαιώματός του να παραμείνει αυτόνομος δήμος. Τι άλλο θα δούμε; Προφανώς, πολλά ακόμη...